Qəm leysani
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Əliyev Etibar Ġslam oğlu
- Əliyev Elmar Qələbə oğlu
115 yaralanıb. Beyləqandan zəng vurublar ki, özünüzü bura yetirin... O gecəni dirigözlü açdıq. Səhər tezdən yola çıxmaq istəyəndə bir oğlan maĢını yanımızda saxlayıb: - Əmi, - dedi, - mən Ağdamdanam, adım da RəĢiddir. Oğlunuz Namiqlə duz-çörək kəsmiĢik. sizi Beyləqana özüm aparacağam... Mənzil baĢına çatanda ilk dəfə bizi qarĢılayanlardan biri oğlumun cəbhə dostu, lənkəranlı Rəhimov Qalib oldu. O ağlaya-ağlaya xəbər verdi ki, Namiqi Böyük Bəhmənli kəndində vurublar, meyitini döyüĢ meydanından çıxarmaq mümkün olmayıb... O qarlı-sazaqlı dekabr günü düĢmən Arazboyu obaların külünü göyə sovurub DaĢburuna doğru irəliləməkdə idi. YoldaĢları ilə bərabər səngərə daldalanıb yağıların qarĢısını kəsməyə çalıĢan Namiq düĢmən tankının yaxınlaĢdığını görəndə qranatamyotdan atəĢ açaraq onu darmadağın etdi. Az keçməmiĢ yan tərəfdən sürətlə yaxınlaĢan BMP minaya toxunub havaya sovruldu. sevincdən ürəyi köksünə sığmayan Namiq qəddini dikəldib yana çevriləndə düĢmən snayperi onu hədəf aldı... Əfsər kiĢi bizimlə söhbətində onu da dedi ki, dekabrın 24-nə keçən gecə Namiq bir yuxu görüb. DöyüĢdən qabaq yuxusunu burada yaĢayan Adilə adlı bir qadına danıĢıb. Yuxusunda görüb ki, səngərdədir, əlində də bir topa ağ kağız. Birdən bir canavar onun üstünə atılıb yerə yıxır, ağ kağızları cırıb-dağıdır... Həmin qadın ona məsləhət görür ki, bu gün sən döyüĢə getmə. Ancaq Namiq onun sözünü eĢitmir, döyüĢə gedir və elə həmin gün Ģəhid olur. Doxsan dördüncü ilin yanvar ayının əvvəllərində igid əsgərlərimizin uğurlu hücumları düĢməni geri çəkilməyə məcbur etdi. Böyük Bəhmənli azad olunandan sonra Namiqin meyitini gətirib Bakının ġəhidlər xiyabanında dəfn etdilər. Doğma yurd yerlərimizi azad etmək naminə candan gecən eloğlumuz Əzimov Namiq Əfsər oğlu qəlbimizdə həzin bir nəğməyə döndü. Ġnnən belə bu qeyrətli Vətən oğlunun adını nəğmələrdə arayacağıq... 116 Əliyev Etibar Ġslam oğlu doğulub - 12.12.1966-cı il, Cəbrayıl Ģəhəri; Ģəhid olub - 15.08.1993-cü il, Xocavənd rayonu DaĢbaĢı kəndi ġƏHĠD ATANIN YADĠGARI O gecə DaĢbaĢı postunda qanlı bir faciə ayaq tutub yeriyirdi. Gecə yarısı insan ovuna çıxan erməni quldurları cavan əsgərlərimizi edam kötüyünə tərəf sürükləyirdilər. O gecə Müslümün, Cəbrayılın, Mətləbin, Arifin... ruhu çarmıxa çəkilirdi burada. BaĢlar kəsilir, gözlər oyulur, qollar sındırılır, sinələr parça-parça edilirdi. Tanrıdan əlləri üzülən cavanlarımızın ət ürpədən harayı havadan asılıb qalırdı o gecə. On beĢ avqust axĢamı edama məhkum edilənlərdən biri də Əliyev Etibar Ġslam oğlu idi. Neçə ildən bəri alınmaz qala kimi düĢmənin yolu üstə dayanıb duran DaĢbaĢı postunda iyirmiyə yaxın cavan əsgərin ələ keçirilib amansızlıqla öldürülməsində kimlər idi müqəssir? Hansı bir iĢdən ötrü isə gün- düzdən uĢaqları baĢsız qoyub Cəbrayıl Ģəhərinə gedən komandirmi? BaĢıpozuq hərbi hissənin "ipini" yığa bilməyən bacarıqsız alay rəhbərliyimi? Yoxsa o yay gecəsində ehtiyatı əldən verib öz analarını ağlar qoyan əsgərlərin özlərimi? Bizə elə gəlir ki, burada xəyanət adlı amilin əli də ola bilər. Ġnanmaq istərdik ki, bu qətl düyünü nə vaxtsa çözələnib açılsın, bu faciədə azacıq da olsa təqsiri olanlar haqq divanına sürüklənsinlər... On altı avqust günü Mərcanlıda, Məzrədə, Cəbrayılda, Soltanlıda, Kavdarda... qurulan yas mağarlarında bu qanlı faciədən xəbər tutanların tükləri biz- biz oldu. O dəhĢətli gecənin səhər üzündə bir el ağbirçəyinin naləsinə bükülən yaralı misralar indi də göynədir bizi: DüĢmən kəsib yolu, izi, Yadlar oda yaxır bizi. EĢidən yox naləmizi – Allah, qıyma cavanlara. Bu müsibət hardan gəldi, Sızlayırıq neçə ildi. Öldürürsən bizi öldür, - Allah, qıyma cavanlara... 117 Bu bir ana qəlbindən qopan ağı deyildi, Tanrıya üz tutan insan naləsiydi. DaĢbaĢı zülmətində çarmıxa çəkilən ruhların yalvarıĢı idi... O müsibətdən sonra Cəbrayıl camaatının iradəsini sındırıb, dözümünü ovxaladılar elə bil. ġayiələr, təxribatlar günbəgün artıb çoxaldı burada. Bircə həftə keçmədi ki, harsın dığaları yaylaq havalı, dağ vüqarlı Cəbrayılımızın küçələrində meydan sulamağa baĢladılar... Etibar o qanlı faciəyə qədər acılı-Ģirinli bir ömür yaĢamıĢdı. Bir zamanlar ADR-də əsgəri xidmətdə olmuĢ, Ģəhər uĢaq bağçasında sürücü, əmanət bankında gecə növbətçisi olmuĢdu. Harda olmuĢdusa özündən sonra xoĢ xatirələr qoyub ket- miĢdi Etibar. Doxsan birinci ildə onu özünümüdafiə dəstələrinə çəkib aparan da yurd sevgisi, torpaq qeyrəti idi. Milli Ordumuz yaradılanda Etibar onun ən çevik, ən cəsur üzvlərindən biri oldu. QıĢlaq, Süleymanlı, QuĢçular, Sur, ġayaq uğrunda gedən döyüĢlərdə gözünü qırpmadan düĢmən üstünə getmiĢdi. Onda yəqin ki, anası Mədinə xanım namaz üstə imiĢ. YağıĢ kimi yağan mərmilər, leysan sürəti ilə baĢının üstən ötüb keçən güllələr toxunmurdu ona. Elə bil "gülləbatmaz" idi Etibar. Hərdən əsgər dostları onu bu adla da çağırırdılar... Ölümündən düz bir il qabaq (onda da avqustun on beĢi idi) toyu olmuĢdu onun. Arzusuna-kamına axıradək yetə bilməsə də özündən sonra təmiz ad qoyub getdi. YoldaĢlarının dediyinə körə, o, mahir topçu idi. Qazanzəmi, Sur, DaĢbaĢı əməliyyatlarında düĢmənin baĢına od yağdırırdı... Deyirlər DaĢbaĢı postuna təzəsə göndəriblərmiĢ Etibarı. Ölümdən qaçmaq olmur, - deyiblər. Görünür alın yazısı DaĢbaĢıda sona yetəsiymiĢ onun... Etibarın Ģəhid olduğu gecədən beĢ ay yarım sonra Ġslam kiĢinin, Mədənə ananın çırağı nurlandı təzədən. Sevimli həyat yoldaĢını itirən Qətibə xanıma gəliĢi ilə bir dünya bağıĢlayan körpəyə atası Etibarın adını qoydular. 1994-cü il fevralın beĢindən ata Etibarın yarımçıq ömrünü oğul Etibar yaĢamaqdadır. Tanrı onu analı, nənəli, babalı böyütsün... Əliyev Elmar Qələbə oğlu doğulub - 15.03.1968-ci il, Cəbrayıl Ģəhəri; Ģəhid olub - 26.12.1993-cü il, Ağdam rayonu Güllücə kəndi Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|