QəZƏNFƏr paşayev
Yüklə 1,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
56 Hüseyn Kürdoğlu yaradıcılığında Azərbaycan poeziyasında az işlənən, satirik səciyyəli “bəhri tə-vil”ə (ərəbcədir: bəhr – dəniz, təvil – uzun, ucsuz-bucaqsız, sahilsiz deməkdir) də rast gəlinir. Şairin “Bir neçə fövqəldövlət” bəhri-təvili keşmə-keşli dünyamızda dövrün taleyüklü olaylarını, əda-lət-sizliyi, eybəcərlikləri, haqsızlıqları tam çılpaqlığı ilə açıb göstərir: Tanrının hökmü ilə böylə yazılmış əlbət, Dünyanın sahibi olsun da gərək Bir neçə fövqəldövlət – Yekə dövlət, Əkə dövlət, Təkə dövlət. Qalanı xırda-para, Baxtı qara, Tikə dövlət, kökə dövlət. Yekələr xırdaları Bir-birinə saldırsın, Malını, sərvətini Gözgörəsi çaldırsın. Tıxasın anbarına, doldursun Yekəsindən, 57 Əkəsindən, Təkəsindən. Niyə bəs tanrı soruşmur ki, Neçin qan tökülür. Neçin odlarda yanır Dürlü şəhərlər, kəndlər, Bütün insan olanın yurdu deyilmi yer üzü, Bəs neçindir bu qədər sərhədlər? Odlu ahlar ilə qalxır Bu suallar fələyə. Cavabı yoxdur, yox! Şairim, sən də fəğan eyləmə çox. Tanrının hökmü ilə böylə yazılmış əlbət, Dünyanın sahibi olsun da gərək Bir neçə fövqəldövlət. Şairin fəxriyyəsi də vardır: Bayatı çağıran Həkəriyəm mən, Yurdumun şirini-şəkəriyəm mən. Sarıldım boynuna Arazın, Kürün, Sənətin, ilhamın ülkəriyəm mən. Olmadım ağlımın ağası bir gün, 58 Odur ki, qəlbimin nökəriyəm mən. Dünyanın məhşəri qorxutmaz məni, Özüm ki, özümün məhşəriyəm mən. Bağrından doğuldum eşqin, ülfətin, Həzin nəğməsiyəm əbədiyyətin. Hüseyn Kürdoğlunun elə şeirləri də var ki, prof. T.Hacıyevin doğru olaraq göstərdiyi kimi, hecaların düzülüşü, misraların bölgüsü tamam yeni və ürəyəyatandır. Oxuma, kəklik, oxuma, Qarşıda yağı gizlənib. Səni də vurar, məni də, Əldə yarağı gizlənib. O, qanlı daşın dalında Ac qurd sayağı gizlənib, Oxuma kəklik, oxuma! və ya: Təpə boyda bulud yumaq – Çözülür mil-mil tökülür. Elə bil göy zəmisindən, Biçilib sünbül tökülür. Yağış döyür bağ-bağatı, 59 Ləçək-ləçək gül tökülür. Dağ aşağı qijhaqıjla Çaya sarı sel tökülür. Dalğa bəndi qırar deyə Sel ağzına el tökülür... və s. Hüseyn Kürdoğlunun ilham mənbəyi təbiət və onun ecazkar gözəllikləri olub. Onun sevgi şeirlərindən də təbiətin ətri gəlir. Hüseyn Kürdoğlunun təbiətə sevgisi ilk eşqi ilə qaynayıb qarışır. Şair təbiət nəğməkarına çevrilir. İnanırıq ki, qüdrətli bir rəssam şairin təbiət mənzərələrini vəsf edən şeirlərini incələsəydi, fırçasının və qəlbinin məhəbbəti ilə ölkəmizin füsunkar gözəlliklərini əks etdirən heyrətamiz bir tablo yaradardı. Şairin təzə-tər üçlükləri də deyilənləri təsdiq edir: Burada da təbiət təsviri güclüdür: Qəribədir yaz buludu, Qışı yola salıb ağlar, Yaza aşiq olub ağlar. və ya: Leysan keçdi, ətirli bir meh əsdi dağdan, 60 Sarınmışdı bir-birinə bayılmış otlar, Mehdən tutub dikəlirdi əyilmiş otlar. Şairin “Anam xalça toxuyur” şeirində isə təbiətlə insanın vəhdəti ön plana çəkilir. ... Yanında dükcə, yumaq, İpliyi boyaq-boyaq. İplərə sünbül çəkir, Bülbül çəkir, gül çəkir və s. Şair “Yaz rəngi” şeirində isə yazın gəlməsini, onun rəng çalarlarını elə ustalıqla təsvir edir ki, heyran olmamaq olmur: “Göylər bənövşə rəngində, günəş gülöyşə rəngində”. “Daşlarda da gül açır yaz; Hər çiçəkdə bir dünya naz” və s. Çəkinmədən deyə bilərik ki, Kürdoğlu xalq dili ilə ədəbi dilin qovşağında poeziyadan, sözdən heyrətamiz bir abidə ucaltmışdır. Buradan vətənimizin hər guşəsi – şəhərləri, kəndləri, dağları, ormanları, çayları, şəlalələri, çəmənləri, bulaqları, yurdsevər insanları, qürur mənbəyi olan görkəmli şəxsiyyətləri apaydın görünür. Ümumiyyətlə, Kürdoğlu yaradıcılığında dünyanın on bir iqlim zonasından doqquzunu özündə cəm edən vətənimizin füsunkar gözəllikləri incə bədii 61 boyalarla vəsf edilmişdir. Şairin “ölməz şah əsəri təbiət idi” – deyənlər yanılmayıblar. Doğru deyiblər ki, Hüseyn Kürdoğlunun poeziyası insanla təbiətin vəhdətindən yaranıb. Dolama yolları kəsə gəlmişəm, Bir acı xəbərə, səsə gəlmişəm. Kəsiblər qayada bitən palıdı, Eşidib dağlara yasa gəlmişəm. Şairin dərdinin böyüklüyünə qoşulmamaq olmur. O, dağlara başsağlığı verməyə, dərdini bölüşməyə, təsəlli verməyə gəlir. Şairin həssas qəlbinə, poeziyanın qüdrətinə qibtə etməmək olmur. Şairin “Kəlbəcərin muzeyi” isə tarixi keçmişimizə güzgü tutur. Bu əsərdə əkinçiliklə, maldarlıqla, xalçaçılıqla, suvarma ilə, gündəlik kəndli həyatı və s. ilə bağlı o qədər terminlər var ki, dilimizin leksikası ilə məşğul olan tədqiqatçılar üçün ən qiymətli material ola bilər. Odur ki, şeiri bütöv veririk: Kəlbəcərin muzeyi, bir nağıl muzey idi, Zərrədən günəşəcən dünyada hər şey idi. Yüklə 1,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|