QəZƏNFƏr paşayev
Yüklə 1,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
167 Salmanov, Ağacavad Əlizadə, İbrahim Göyçaylı, Həmid Abbas, Teyyub Qurban, Əbülfəz İbadoğlu, Cəfər Cəfərov, Vaqif Hüseynov, Firudin Ağayev və başqaları da onlarla bir qrupda oxuyurmuş – Q.P.). Gecə-gündüz universitetin kitabxanasından çıxmırdı. Müdam fikirli görünərdi. Elə bil bu zəmanənin adamı deyildi, başqa planetdən gəlmişdi. Görünür, təbiəti ilə yanaşı, şairliyi də onu bu günə qoymuşdu. (Bax “Bir şeir bulağıydım”, Bakı, “Sabah”, 2014, s.177-178) Hüseyn Kürdoğlunun Humaya həsr etdiyi şeir--lərindən göründüyü kimi, şairin ilk məhəbbə-ti də öz işini görmüş, onu zəmanənin adamların-dan fərq-ləndirmişdir. Həqiqətən də ilk məhəbbət heç vaxt unudulmur, insanın qəlbində əbədi məskən sa-lır. İllərcə öncə eşitdiyim “İlk məhəbbət” mahnı-sı-nı, xüsusən də “Hər yara sağalıb unudulsa da, Sa-ğalmaz yarası ilk məhəbbətin” misralarını din-lə-----yəndə nədənsə həmişə haldan-hala düşmü-şəm. Gənc---liyimi, arzularla yaşadığım, bir sözlə, fə-rəh-lən---diyim və ya küskün olduğum unudulmaz günləri yada 168 salmışam. Hüseyn Kürdoğlunun yaradıcılığı və həyatı ilə yaxından tanış olanda gördüm ki, həmin mahnı sanki onun ilk məhəbbət olaylarını dilə gətirib. Odur ki, bu fəslə “Sağalmaz yarası ilk məhəbbətin” başlığını verdim. Hüseyn Kürdoğlu da gənclik illərini və ilk mə-həbbətini unuda bilmir, ilk məhəbbətin yanğısı şairin yaradıcılığının kədərlə yoğrulmuş əsas mövzularından biri olur. On bənddən ibarət “Oxu, qaratoyuq” şeiri şairin ümid sorağında olan iztirablarını əks etdirir: Bəlkə üzü dönmüş o dağlar qızı Kövrəlib, sorağa göndərib səni. Bəlkə xəyalısan, bəlkə arzusu, Sehr ilə bir quşa döndərib səni?! Oxu, keçən günlər bir-bir oyansın, Kürdoğlu dağlardan aralansa da. Oxu, bu həsrətə dözsün, dayansın, Köksündə ürəyi paralansa da. Və ya: Dağ aşıb yanına gələydim sənin, 169 Gözünün yaşını siləydim sənin. Başına dolanıb, üzündən öpüb, Ayağın altında öləydim sənin. Hüseyn Kürdoğlu ürəyinin odu ilə yazdığı sev-gi məktubları və şeirlərini Humay müəlliməyə gön-dərir. Humay müəllimə aralarında olan yaş fərqini, ucqar dağ kəndində müəllimə olduğunu nəzərə alır, qadın həssaslığı ilə dərk edir ki, bu sevgi dastanı yarımçıq qalacaq. Odur ki, əvvəlcə Hüseyndən gələn sevgi məktublarına və şeirlərinə cavab vermir, sonra isə yazır ki, ərə gedib. Hüseyn Kürdoğlu bu acı xəbərə inanmır. “İnanmıram” adlı şeir yazıb Humaya göndərsə də cavab almır. 1954-cü ildə yazılmış şeiri burada oxuculara təqdim etməyi münasib bildim. I kurs tələbəsinin bu səviyyədə şeir yazması özü onun gələcəkdə adlı-sanlı şair olacağından xəbər verir. Bu şeirdən Müşfiq ətri, Müşfiq həyəcanları duyulur: 170 İnanmıram Yadındamı, sevgilim, aylı bahar axşamı, Yaşıl meşə, dağ döşü, bulaq üstü, tək çinar? Yadındamı ilk görüş, o əhd, ilqar axşamı?.. Unutdunsa bunları bəs dünyada nəyin var? Sükut bizi dinlədi, pıçıldadıq yavaşdan Günəş üzlü bir eşqin o müqəddəs andını. Yatan quşlar oyanıb qulaq asdı ağacdan “Mən sevirəm” söyləyib çəkən zaman adını. Görüşəndə baxışlar, onun sirli odundan Alışıb nur çilədi göy üzünə ulduzlar. Ay da gülümsəyərək bizə baxdı bu zaman, Sanki o da deyirdi pozulmasın düz ilqar. Mehdən ətir göndərib təbrik etdi çiçəklər, Bulaq suyu ney tutub mahnı qoşdu vüsala. Dedik belə birləşə bütün sevən ürəklər, Bizim kimi hər insan öz eşqindən kam ala. İndi qaşım çatılı, məktubuma cavab yox... Röyadırmı o günlər, etibarın bəs hanı? Ürəyimdə nə şadlıq, nə təsəlli, nə tab yox, Unutmusan deyirlər, unutmusan peymanı. 171 Yox, yox! Necə inanım, eşqimizin andı var, Uçmamışdır o dağlar, kül olmamış o meşə. Qurumamış o bulaq, kəsilməmiş tək çinar, Yenə ətir paylayır boynu bükük bənövşə. İnanmıram, yalandır, inanmıram buna mən. Ağlamasın ürəyim, titrəməsin qoy dilim. Eşqimizin şahidi ay da baxır üfüqdən, Ulduzlar da yanır, yox, inanmıram, sevgilim! Hüseyn bu ülvi, müqəddəs məhəbbətin sona yet-məsinə acıyır: Yatdıq ot tayasında bir vaxt kürək-kürəyə, Ləkə düşməsin dedin müqəddəs bir diləyə. Sübhə kimi bircə an yumulmadı gözümüz, Ehtirasın alovu tufan saldı ürəyə. O taya od tutaydı, kaş yanıb kül olaydıq, Əsli-Kərəm eşqitək nağıllarda qalaydıq. Qarışaydıq torpağa, dönəydik gül-çiçəyə, Hər bahar bu çəməndə açılaydıq, solaydıq. Şair sinəsini yandırıb-yaxan, süngü yarasına dö---nən xatirələrlə yaşayır: Məni xatirələr yandırıb-yaxır, 172 Yüz yerdən sinəmə süngülər taxır. Eşqin sərxoşuydum Laçında bir vaxt, Selə qərq olurkən ayıldım axır. *** Məni tərk elədin hicran içində, Bilmirəm heç kimin can sirdaşısan. Canlı görünsən də insan içində Ölən sevgimizin məzar daşısan. *** Çəkmək olmur ayrılığın yükünü, Bir də gəzim o gözəllik mülkünü. Kim unudar məhəbbətin ilkini, İlk vüsalın nübarına qurbanam. *** Qanadı tez qırıldı o kövrək xəyalımın, Sağalmadı yarası bu ayrılıq zalımın. İlk eşqimin elçisi bənövşə dəstəsiydi, Ömrü bənövşə kimi az oldu vüsalımın. *** Xatirə leysanı yağır gözümdən, Görüş bulağımız axır gözümdən. Qəlbimdə gizlənib iyirmi yaşın, Yüklə 1,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|