199
Pətəyindən ağ şan kəsim.
Hicranın durdu qəsdimə,
Yandım, el baxdı tüstümə.
Gəl, gün kimi doğ üstümə,
Gözlərimdən leysan kəsim.
Şad xəbərlə sazım dindi,
Üşüyən qəlbim isindi.
Kürdoğluyam, çoxdur indi
Məndən kitab uman kəsim.
27.02.97
200
Hüseyn Kürdoğlunun uşaq şeirləri
Azərbaycan ədəbiyyatında uşaq poeziyası
əhəmiyyətli yer tutur. Tək-tək şair tapılar ki,
uşaqlar üçün şeir yazmasın. Qasımbəy Zakir,
Seyid Əzim Şirvani, Mirzə Ələkbər Sabir, Abbas
Səhhət uşaq şeirləri yazan ilk şairlərimizdir.
Sabirin “Uşaq və buz”, “Yaz günləri”, Abdulla
Şaiqin “Xoruz” və “Keçi” şeirləri indinin özündə
belə dillər əzbəridir. Sovet dövrünün əvvəllərində
Abdulla Şaiqlə bərabər Səməd Vurğun, Mirvarid
Dilbazi, Mir Mehdi Seyidzadə, az sonra Mikayıl
Rzaquluzadə, Rəsul Rza, Zeynal Cabbarzadə,
Xanımana Əlibəyli, Teymur Elçin və başqaları
uşaq poeziyasının inkişafına güclü təkan verdilər.
Uşaq ədəbiyyatı məktəbi yaranmağa başladı. İlyas
Tapdıq, Məstan Günər, Tofiq Mütəllimov, Hikmət
Ziya, Zahid Xəlil, Rafiq Yusifoğlu, Qəşəm
İsabəyli və bir çox başqaları uşaq şairləri kimi
tanınmağa başladılar. Təəssüf ki, bu siyahıda
201
Hüseyn Kürdoğlunun adına rast gəlmirik. Halbuki
şairin “Aytənin nəğmələri” adlı (Bakı, “Sabah”,
2009, 172 səh.) uşaq şeirlərindən ibarət sanballı
kitabı vardır. Kitabda şeirlərlə bərabər “Quzular
dağa çıxdı” poeması da yer alır. Mənə belə gəlir
ki, şairin iri həcmli “Gopçular” əsərini də poema
hesab etmək olar.
Yaradıcılığında uşaq şeirlərinə xüsusi yer
ayıran, uşaq poeziyasına qayğı göstərən görkəmli
şairimiz S.Vurğun yazırdı: “Uşaq insandır! Onun
sadə görünən oynaq, daima xoşbəxt və azad
təbiətində böyük insanların bütün xassələri
mövcuddur: düşünmək, duymaq, sevinmək,
küsüb-incimək, ağ-la-maq, gülmək, qəzəblənmək,
xatırlamaq, xəyala dal-maq, ümid və arzulara
bağlanmaq, yaxşılıq, hör-mət – bütün insani
xassələr uşaq aləmində mövcuddur”. Hüseyn
Kürdoğlu sevimli şairimizin söz açdığı məsələləri
nəvələrində
müşahidə edə-edə, duya-duya,
nəvələrinə şeir qoşa-qoşa uşaqlar üçün şeir yazan
gözəl şairə çevrilmişdir. Yeri gəlmişkən,
ədəbiyyat
aləmində
uşaqlarını,
nəvələrini
sevə-sevə müşahidə edən başqa sənət sahibləri
202
bəzən elə ədəbiyyat nümunələri yaratmışlar ki, bu
əsərlərlə tarixə düşmüşlər. O cümlədən də ingilis
riyaziyyatçısı Luis Kerol “Alisa möcuzələr
aləmində” əsərinə, Anna Svel isə atlardan bəhs
edən “Qara gözəl” povestinə görə.
Uşaqlar üçün şeir yazmaq asan deyil. Burada
şairin istedadı, biliyi, təfəkkürü hələ hər şey deyil.
Uşaq aləmini dərindən bilmədən yaddaqalan,
uşaqlar tərəfindən sevilən şeir yazmaq sadəcə
olaraq mümkün deyil. Əsas məsələlərdən biri də
uşaqların yaş səviyyəsinin nəzərə alınmasıdır.
Professor Qara Namazov “Azərbaycan uşaq
ədəbiyyatı” (Bakı, 2007) dərsliyində pedaqoji
təlimə əsasən, 17 yaşına qədər olan oxucuları dörd
qrupa bölmüşdür: Bağçayaşlı uşaqlar (3-7 yaş),
kiçikyaşlı məktəblilər (7-11), ortayaşlı məktəblilər
(11-15), yuxarıyaşlı məktəblilər (15-17). Hüseyn
Kürdoğlunun “Aytənin nəğmələri” kitabını
vərəqləyəndə burada bütün yaş dövrünə mənsub
uşaqların payının olduğunun, həm də bir-iki deyil,
bol-bol olduğunun şahidi oluruq.
“Bağçayaşlı uşaqlar” bölümündə əyanilik,
əyləncələrə və oyuncaqlara meyl, rəsmlər, rəngli
203
şəkillər də onların tərbiyəsində əsasdır. Burada
hecaların sayı az, oynaq qafiyəli bir neçə misralıq
şeir olmalıdır. Bu şeirlərdə dil aydın olmalıdır.
Hüseyn Kürdoğlunun uşaq şeirlərinin bir çoxunu
belə şeirlər təşkil edir. “Aytən və göyərçin” şeirində
olduğu kimi:
Göyərçin, ay göyərçin,
Gəl qon bizim eyvana.
Babama məktub yazım,
Aparıb çatdır ona.
Bu misralarda ən çox diqqəti çəkən Aytənin
məhz göyərçinə müraciət etməsidir. Şübhə yoxdur
ki, bu şeir oxunanda uşaq soruşacaq ki, bəs niyə
göyərçin və cavabdan öyrənəcək ki, keçmişdə
göyərçinlərdən bu məqsədlə istifadə edərlərmiş.
“Babama konfet vermişəm” şeiri də maraq
doğurur:
Babama konfet vermişəm,
Ona da bir şeir yaza.
Deməsin qoca kişiyəm,
Özünü qoymasın naza.
Babam şeir yazan günü,
204
Naxışlı donumu geyim.
Nənəşim də tort bişirsin,
Şeir deyim, tortu yeyim.
Şairin kiçikyaşlı uşaqlar üçün yazdığı
“Kuklama soyuq dəyər” şeiri də maraq doğurur:
Pəncərəni ört, baba,
Kuklama soyuq dəyər.
Xalatlı həkim xala
Gəlib mənə nə deyər?
Deyər saxlaya bilmir,
Balaca bir körpəni.
Mən də deyərəm: həkim,
Babamdır tez-tez açan
Qapını, pəncərəni.
Şairin “Kuklama ad qoymuşam” şeiri də bu
qəbildəndir:
Kuklama ad qoymuşam –
Öz nənəmin adını.
Bilmir hələ konfetin,
Dondurmanın dadını.
Çay versəm içə bilmir,
Süd versəm içə bilmir.
Dostları ilə paylaş: |