www.vivo-book.com
123
sudan havaya sıçraması da ona vaqiə kimi görünmüşdü və
gözlərinə inanmamışdı. Həm də qoca onda heç nəyi doğru-
dürüst seçə bilmirdi, indi isə gözlərinə işıq gəlmişdi və hər
şeyi olduğu kimi görürdü.
Hə, indi o bilirdi ki, balıq
həqiqətən mövcuddur,
əllərinin, kürəyinin sızıltısı da əsla yuxu deyil.
“Əllərim tez sağalacaq, – qoca düşündü. –
Yaralarımdan xeyli qan axıb, ona görə də qanım
zəhərlənməz, şor suyun da yaraya xeyri var. Bizim körfəzin
lehməli suyu yaranın ən yaxşı dərmanıdır, bütün dünyada
bundan yaxşı məlhəm tapılmaz. Bu saat ona çalışmalıyam
ki, huşumu itirməyim, əllərim də öz vəzifəsini yaxşı icra
etsin. Hələlik pis üzmürük. Balığın ağzı bağlıdır, quyruğu da
yaxşı durur, gah qalxır, gah da suya düşür.
Biz doğma
qardaş kimi bərabər üzürük”.
Başı yenə bir az gicəlləndi və qoca düşündü: “Görəsən,
hansımız hansımızı aparır: mən balığı, ya balıq məni? Mən
onu qayığa yükləmiş olsaydım, heç bu sual da ortaya
çıxmazdı. Biz yanaşı üzürük, özü də bir-birimizə möhkəm
bağlıyıq. Eh,
daha neyləmək olar, balıq məni aparırsa, qoy