65
Ki, vayronlig‘larida yuz xalaldur,
Agar qilsam madad voqe’ mahaldur.
Hunarni
asrabon netkumdur oxir,
Olib tufroqqamu ketgumdur oxir?
degan so‘zlarini aytib, maq sadlariga yetishtiradi.
Bu yerda u yurtni adolat bilan boshqarayotgan malika
Mehinbonu mehrini, uning jiyani Shirinning muhabbatini qo-
zonadi. Oshiq va ma’shuqaning ilk uchrashuvlari va suhbatini
muallif shunday tasvirlaydi:
Ki: “Ey nodir yigit ofoq ichinda,
Yagona charxi nili toq ichinda!
Ayon holingda ko‘p-ko‘p bul’ajabliq.
Ajabdin ham ajab ranj-u taabliq
1
.
Ne sen o‘xshab
jahonda bir kishiga,
Ne qilg‘an ishing o‘xshar el ishiga.
Bu ishkim, biz demay bunyod etibsen,
Bag‘oyat ko‘nglimizni shod etibsen.
Bo‘lur erduk husuli ichra ojiz,
Hunar ermas, qo‘lung ko‘rguzdi mo‘jiz.
Agar yuz qarn
2
uzroyin bo‘loli,
Netib bir kunchilik uzring qo‘loli.
Ishing uzrida yuz bizdek o‘tong‘ay,
Ne bizdin, tengridin ollingg‘a yong‘ay”.
Shirinning bu so‘zlarini eshitgan Farhod hayajon aro shun-
day dedi:
1
Тааbliq – qiyinchilik, mаshаqqаt;
2
Qаrn – 30 yilni bildirаdigаn yil hisоbi. Bа’zаn “аsr”
mа’nоsini hаm bildirаdi.
66
Dedi: “Jonparvar anfosingdin
1
o‘ldum,
Unungdin umr ranjidin qutuldum.
Ne anglaykim, qayu mahro‘
2
ekansen,
Ichim qon aylagan senmu ekansen?!
Meni g‘urbat
aro bechora etkan,
Diyor-u mulkdin ovora etkan,
Chiqib jonim unungdin bo‘lg‘ach ogoh,
Yuzungni ko‘rmay o‘ldum oh, yuz oh!”
Aningdek oh to‘fonin chiqordi
Ki, mahvashning niqobi yelga bordi.
Ko‘rungach ul jamoli olamoro,
Aning matlubi bo‘ldi oshkoro.
Hamul erdiki, maftun bo‘lmish erdi,
Ko‘rib ko‘zguda majnun bo‘lmish erdi.
Birovkim aks ko‘rgach
hushi ketsa,
O‘zin ko‘rgach, netong, jon tarkin etsa.
Birovkim bo‘lsa mayning zikridin mast,
Netong, ichkanda bo‘lsa yer uza past.
Chu
Farhod ul pari erkanni bildi,
Chekib o‘tluq fig‘on andoq yiqildi.
Dostları ilə paylaş: 
