(«hay» demədin)
baş götürən
(kəsən) (87), (yağı görməsə)
qan
ağlıyan
(95).
Ög
tamarın dəlübən
qanın soran
– tipli birləşmələr
frazeoloji vahidlərin ilkin etimoloji əsasıdır. Belə həqiqi mənalı
sərbəst birləşmələr tədricən məcaziləşərək
istismar etmək
mənasını verən sabit birləşmələrə çevrilmişdir.
-an,-ən
şəkilçili frazeoloji vahidlər dastanın dilində daha iş-
ləkdir və qeyd etdiyimiz misallardakı əksər frazeoloji vahidlər
(
yağısın basan, qan qusduran, günü doğan, baş qaldran, ağ çıxarıb
qara geyən, can verən, can alan, könül alan
) bu gün də dilimizdə
olduğu kimi işlənməkdədir. Bir qismi leksik dəyişikliyə uğramış
(
bığlarından qan çıxan – bığlarından qan daman, ərə varan – ərə
gedən
), bir-ikisi hazırkı sivilizasiya üçün yararlı olmasa da, obyektiv
şəraitdə dirildilə bilən birləşmədir (
baş gətirən, ər bögürdən
).
Frazeoloji vahidlərin əksəriyyətində asılı tərəf təsirlik haldadır
:
(kafərə) qan qusduran, baş qaldıran
və s
.
Asılı tərəfi adlıq halda
(
güni toğan
), yönlük halda (
ərə varan
) olanları da vardır.
Əsas tərəfi
feli bağlamadan
ibarət olan frazeoloji
vahidlərdə aşağıdakı feli bağlama şəkilçiləri mühafizə
olunmuşdur:
-ıb
şəkilçisi:
baş endirüb
(54),
yaqa tutıb
(kafərlə uğ-
raşayım), (tatlu)
damaq verüb
(soruşduğım) (
sormaq
feli) (93),
(bir yasdıqda)
baş qoyub
(əmişdigim) (85),
könül verib
(sevdigim)
(59), .(qırx yigidin
) boyuna alıb
(34), (oğlancığını
) yanına alub
(35),
sağraq sürüb
(içərlərdi),
çaxmaq çaqub
(od yaqdı), (yolın)
qıyısın alub
(oturdı) (44),
yolı əlinə alub
(yortdı) (76),
atum boğaz-
layub
(113),
buta alub
(56);
-anda
şəkilçisi: (qara)
başına düşəndə
(başına gələndə)
(73),
acığı tutanda
(50);
-madın
şəkilçisi:
yılan soqmadın
(37),
elim-günim
çalmadın
(çapıb-talamadan) (125);
-ərkən
şəkilçisi:
gözüm görərkən
(yəni gözüm sağ ikən)
(85);
-
uban
şəkilçisi:
yaqa tutuban
(yiləşdilər) (93),
göz açuban
(gördigim) (59);
-ınca
şəkilçisi:
qanın almayınca
(113).
324
Misallardan göründüyü kimi,
-ıb,-ib,-ub,-üb
şəkilçili feli
bağlama modeli əsasında qurulmuş frazeoloji vahidlər böyük
üstünlüyü ilə seçilir. Asılı tərəf əksərən qeyri-müəyyən təsirlik
haldadır:
könül verib, baş endirüb, yaqa tutıb
və s. Bir qismində
asılı tərəf yönlük haldadır:
boyuna alıb, yanına alub
; təsirlik və
yönlük hallarda:
yolı əlinə alub
(yortdı).
Əsas tərəfi məsdərdən ibarət olan frazeoloji vahidlərin asılı
tərəfi yönlük və təsirlik hallarındadır:
Asılı tərəf yönlük haldadır
:
ilərü turmaq
(gərək) (56),
toğana aldırmaq
(ovlamaq) (79).
Asılı tərəf təsirlik haldadır: qanın almaq, dölün almaq
(50),
baş kəsüb qan tökmək
(111) və s.
Müasir dilimizdə olduğu kimi, «Dədə Qorqud»un dilində də
ismi frazeoloji vahidlər
feli frazeoloji vahidlərə nisbətən azdır.
Lakin struktur baxımdan, əmələ gələ biləcəyi ismi birləşmə
modellərinin əksəriyyətini əhatə edir. Bu cəhətdən ismi birləş-
mələri etimoloji əsasını nəzərə almaqla aşağıdakı kimi qruplaş-
dırmaq olar:
Yanaşma əlaqəli ismi birləşmə şəklində
formalaşanlar:
kiçi dügün, ulu dügün
(59);
Uzlaşma əsasında formalaşanlar
:
bığı qanlu
(52),
alnı
açuq
(83),
quş yürəkli;
İdarə əlaqəsi əsasında formalaşanlar
:
sana yazığı yoq
(41),
atıma yazıx, canıma yazıx
(48);
Qarşılıqlı tabelilik əsasında formalaşanlar
.
a)
yanaşma-uzlaşma əlaqəsi ilə
: (qalmış)
yigit arxası
(42), (qalın)
Oğuz arqası
, (qara)
Dərvənd ağzına;
b) uzlaşma-idarə etimoloji əlaqəsi ilə
:
Türküstanın
dirəgi
(63);
Asılı tərəfi qoşmalı olanlar:
səninlə işim yoq, sənünlə
mənim oyunum yoq
(65);
Zərf birləşməsi şəklində
:
əl altından
(56),
baş üzərinə
(56);
Predikativ birləşmə şəklində: (
buna)
heç qapu-baca
yoğdı
.(yəni hardan istəsə girirdi) (110).
Frazeoloji vahidlər içərisində elələri də var ki, əsas tərəfi mə-
nasını dəyişmişdir:
(Bayındır xanın) söhbətinə dərilmişdi
(52)
325