113
- Sən yaxanı kənara çəkmə, mən səni sadəcə olaraq,
rəfiqəmin qızı ilə tanış etmək istəyirəm. Tanışlıqdan boyun
çəksən, mənim xətrimə dəymiş olacaqsan. O, başqa qızlara
oxşamır və qeyri-adi xasiyyəti ilə öz yaşıdlarından seçilir.
- Allah onu xoşbəxt eləsin. Amma sənə bəri başdan
deyirəm, mən siz olan kottecə girib orada qızla tanış
olmayacağam. Haradasa, münasib bir yerdə, qoy mən onu
kənardan süzüm. Xoşuma gəlsə və ya gəlməsə, mən öz
fikrimi sənə bildirəcəm.
- Elədirsə, elə indi vaxt itirmədən, pələmənin yanından
meşəyə tərəf uzanan cığır ilə 50-60 metr gedib, qızı orada
gör. İndi qız orada kompleksə axan çayın şəklini çəkir.
Gülya sərtlik göstərsə, mənim adımı verərsən. Çünki o,
sənin, mənim oğlum olduğunu bilmir.
- Bu barədə narahat olma. Necə lazımdırsa, bütün etiket
qaydalarına riayət edərək, mən onunla söhbət edəcəm.
Əliyusif son ifadəni giley-güzarla işlədərək, tələsmədən
pələmə istiqamətində buradan uzaqlaşdı.
Bu vaxt Gülnarə pələmədən qabaqda, yəni meşə
istiqaməti ilə gedən cığırdan sol tərəfdə yarğanın üstündəki
talvarın içərisində, növbəti rəsm əsərini yaradırdı. Ştativ
üstündə qoyulan tablo üzərindəki şəkilin yarısından çoxu
hazır idi. Rəssamlıqla ciddi məşğul olan qız, burada əsasən,
114
kanyon ilə daşan çayı və ona baş əyən ağacları öz əsərində
əks etdirirdi.
Gülnarə müxbirin qiyabi tanıdığı həmin naməlum qız
idi. Onun əynində atlas parçadan tikilmiş dizdən aşağı
paltar vardı. Bir neçə parıltılı rəngin süzüldüyü belə bir
paltarı, uzaq şərqdə çin və yapon qızlarının əynində görmək
olardı. Gülnarənin qara seyrək saçları çiyninə tökülmüşdü.
Bu vaxt onun yanına, Əliyusifin bir saat əvvəl anası ilə
rəfiqəsinin yanında böyük küləfirəngiyə gedən həmin, mavi
rəngli brici şalvar və eyni rəngli qısa qol köynək geymiş qız
gəldi. Arxadan gələn qız rəssama arxadan yaxınlaşıb onu
qucaqladı və giley-güzarla onun kef-əhvalını soruşdu.
- Gülarə, sən xeyir ola bura gəldin? – deyə rəssam qız
müəmmalı tərzdə soruşdu.
- Bacım üçün darıxmışdım, ona görə də gəldim.
Onların bir-birilərinə bacı olmasından Əliyusif xəbərsiz
idi. Bacıların birinin Gülarə, o birisinin isə adı Gülnarə
olduğundan, anaları həmişə onları “Gülya” deyib çağırırdı.
Qızlar söhbət etmək üçün talvarda oturdular. Gülarə öz
söhbəti ilə bir qədər bacısının diqqətini yayındırandan sonra
əllərini çarpazlaşdırdı və çiyinlərini ovuşdura-ovuşdura
dedi:
- Bura yaman sərindir və bir qədər soyuqluq var. Sənə
soyuq deyil?
115
- Sən gələnə kimi dözürdüm, - deyə qız sakit halda
dilləndi və o, da əlləri ilə bədənini sıxaraq həmin tərzdə
sözünə əlavə etdi. - amma indi hiss edirəm ki, üşüyürəm.
- İstəyirsən, gedim sənə idman gödəkçəsini gətirim? –
deyə bacısı təklif etdi.
- Səni əziyyətə salmaq istəmirəm, kottecə qədər yol
uzundur, həm də kofe hazırlayıb termosda gətirərəm ki,
özümüz üçün burada qızınaq.
Gülarə etirazını bildirmədi. Onun üçün istirahət
kompleksinin belə bir ekzotik yerində, təbiətlə təkbətək
qalmaq sevindirici hal sayılırdı. Rəssam qız buradan
uzaqlaşdı.
Təxminən həmin vaxt küləfirəngidən ayrılan Əliyusif,
pələmədən sağ istiqamətdə uzanan cığıra yaxınlaşmaq
istəyirdi ki, birdən meşə tərəfdən həmin cığır ilə gələn, bir
gün əvvəl tanıdığı, lakin adını bilmədiyi, pələmədə
təcavüzə məruz qalan qız ilə üzləşdi. Həsrətlə axtardığı qız
müxbirin qarşısında olsa da, birdən-birə onun dili tutuldu.
Özündə cəsarət tapan Əliyusif, qeyri-ixtiyari olaraq, ayaq
saxlayıb, çəkinə-çəkinə həmin qıza salam verdi. Qız da
salam verərək, ayaq saxlamadan yolunu davam etdirdi.
Pələmədə bir neçə adam olsa da, Əliyusif heç kimə məhəl
qoymadan, dönüb arxadan, həmin naməlum qızın vücudunu
gözdən itənə qədər süzdü. O, hətta istədi qızın ardınca
116
gedib, onun hansı kottecdə və ya mehmanxanada qaldığını
öyrənsin. Lakin son məqamda ayaq saxlayıb, qızın gəldiyi
cığır ilə yolunu davam etdirdi.
Müxbir cığır ilə 60 metrəyədək yol gedib, oradan 10
metr sola burulan yolda, kanyonun üstündə tikilmiş talvar
gördü. Həmin talvarın içərisində ştativ üstündə tablo
qoyulmuşdu və bir qız həmin tablonun qarşısında dayanıb,
orada çəkilən rəsm əsərini nəzərdən keçirirdi. Qız arxası
oğlana tərəf olsa da, Əliyusif onu tanıdı. Bu Qənirənin
yanında gördüyü qız idi.
Qız arxadan gələn addım səslərini eşidən kimi cəld
həmin səmtə dönüb, qorxmuş halda Əliyusifə nəzər saldı.
Ortaboylu olan qız azacıq kök, atletik bədənli, uzunsifətli,
enli burunlu, balaca gözlü, qalın qaşlı, o qədər də yaraşıqlı
deyildi. Amma hərəkəti və baxışları ilə müəyyən mənada
cəlbedici görünürdü. Qalın qara saçları abadokla sıxılmış
və boynuna tökülmüşdü. Onda rəssamlara uyğun sərbəstlik
vardı.
Əliyusif salam verib talvarın içərisinə daxil olmaq istəsə
də, Gülarə onun gəlişindən narazı idi və üz-gözünü
turşudub, nə lazım olduğunu soruşdu. Müxbir qızı
sakitləşdirmək üçün anasının adını verdi və tablodakı
mənzərəyə təəccüblə nəzər sala-sala həvəslə dedi:
Dostları ilə paylaş: |