Ramiz Dəniz
Yüklə 1,78 Mb. Pdf görüntüsü
|
97 xasiyyət etibarilə ifrat alturist sayılır və onun bu nadir xasiyyəti övladlarına, övladlarından isə nəvələrinə keçibdir. Arifin dediklərindən məlum olurdu ki, Fikrət müəllim istər məişətdə, istərsə də öz iş yerində olanda ətrafdakı insanların qayğılı problemlərinə biganə qala bilmirdi. Sadə- cə olaraq o, bütün bunlara göz yuma bilmədiyindən özünü dağa-daşa vurur və çətin alınan işləri yoluna qoyandan sonra rahat nəfəs almağa başlayır. Professor Zeynalovun özünü alicənab, nəcib, qayğıkeş, təvazökar bir insan kimi aparması, vücudunda əsl insana xas olan nümunəvi xarak- terik xüsusiyyətlərinin üstünlük təşkil etməsi, onun ideal şəxsiyyətə çevrilməsinə böyük təkan veribdir. O, nümunəvi şəxsiyyət kimi qeyri-adiliyi, müstənaslığı ilk növbədə onun irada qüvvəsi, təşəkkür tərzi, dünyagörüşünün genişliyi, əxlaqi ideallarının sarsılmazlığı, estetik prinsiplərinin origi- nallığı, bir sözlə, kamil, fazil, aqil şəxsiyyəti səciyyələn- dirən bütün keyfiyyətlərlə şərtlənibdir. Bir neçə dəqiqə keçəndən sonra pələməyə, təxminən eyni yaşda iki cavan oğlan daxil oldu. Onlar bir başa gedib qızdan sağ tərəfdə yer tutdular və heç kimə məhəl qoyma- dan orada nəzərə çarpacaq dərəcədə bərkdən danışmağa başladılar. Əliyusif həmin an oğlanları tanıdı. Onlardan biri bağ qonşusu olan müğənni Zemfiranın məşuqəsi Natiq, o 98 birisi isə Natiqin sürücüsü Akif idi. Heç üç dəqiqə keçmə- miş Akif mineral su gətirmək adı ilə dostunu qızın yanında tək qoyub buradan uzaqlaşdı. Tək qalan Natiqin hərəkətin- dən hiss olunurdu ki, onun qız ilə müəyyən tanışlığı var. Lakin buna baxmayaraq, həmin qız gələn oğlan ilə ünsiyyət qurmaq fikrində deyildi. Natiq isə ar bilmədən gözəl sözlər söyləməklə, həmin qızı dialoqa cəlb etmək istəyirdi. Hərdənbir qızın ünvanına xoş söz atır, ondan daha münasib, daha komfortlu yerə getməyi təklif edir, hətta bəzi hallarda onun əl çantasını götürməyə cəhd edirdi. Öz abırını gözləyən qız təngə gələrək, ondan əl çəkməsini tələb etdi. Bir az keçmişdi ki, Hacı İqbal yanında Nəriman adlı cavan bir oğlan ilə söhbət edə-edə pələmənin girəcəyinə yaxınlaşdı. O, yanındakı oğlan ilə söhbət edə-edə buradakılara ötəri nəzər salmağa başladı. Nəriman istirahət mərkəzinin sahibindən nəsə tapşırıq alıb, gəldiyi yol ilə də geri qayıtdı. Əliyusif Hacı İqbalı görən kimi Arifgilə üzrxahlıq bildirərək, vacib iş olduğu üçün ona yaxınlaşdı. Onlar yerdə əyləşənə qədər Hacı orada çayçı işləyən oğlandan bir çaynik samovar çayı istədi. - İstirahətin necə keçir? – deyə o, müxbirdən soruşdu. - Açığını desəm, kimsə, günəş şüalarının tüğyan etdiyi bu ərazidə belə bir sərin yerin mövcud olmasından söhbət açsaydı, mən inanmazdım. – deyə bu görüşdən sevinən 99 Əliyusif öz heyrətini gizlətmədi. – Sanki bu ərazi başqa bir məkanı xatırladır. - Bu ərazini özüm üçün kəşf edəndə, buranın belə bir möcüzəli xüsusiyyətə malik olmasından xəbərim yox idi. Sonradan, yəni tikintilər gedən zaman, buradakı çəmənlik- də istirahət edəndə, bu sahədə sərin havanın mövcudluğun- dan hali oldum. - İnsan, burada əyləşməklə təbiətin əsl təravətini hiss edir. Ağacların budaqlarının şehi, bitkilərin rahiyyəsi, çayın şırıltısı, mənə böyük ləzzət verir. Birmənalı şəkildə bildirmək olar ki, psixoloji gərginlik altında olan, əsəb gərginliyi keçirən, uzun müddət stress vəziyyətində qalan adamlar üçün bura əsl müalicə ocağı ola bilər. - Sən hələ pələmənin sol tərəfindən aşağı enən çığır ilə meşənin içərisinə getməmisən. –deyə Hacı İqbal ətrafa nəzər yetirə-yetirə, müxbirə məsləhət verməyi özünə lazım bildi. - Orada əsl cəngəllik mövcuddur. Balaca şəlalə, buz kimi suyu olan çay, xoş rahiyyəli kolluqlar, sıx ağac örtüyü turistlərin əksəriyyətini oraya cəlb edir. Bir çox təbiət aşiqi olanlar buraya gələndə, onlar birmənalı şəkildə deyirlər ki, “istirahət kompleksinin bu hissəsi, sivilizasiyadan uzaq bir məkandır”. - Bu fikir ilə mən şərikəm. Həqiqətən də burada, astronomların yaratdıqları saat əqrəbləri işləmir və sanki 100 vaxtın dayandığının şahidi olursan. Artur Konan Doylun “İtmiş dünya” əsərində oranın vəhşi təbiəti təsvir ediləndə, buranın təbiətinə oxşar cizgilər var və bunun üçün Venesuellanın cəngəlliklərinə getmək lazım deyil. Ağaclar bir-birinə o qədər sıx bitibdir ki, Günəşin şüaları gəlib yerə çatmır. Əliyusif söhbət etdikcə, hərdənbir naməlum qıza tərəf nəzər salırdı. Hacı İqbal arxası həmin qıza tərəf əyləşmişdi. O, söhbət edən zaman nadir hallarda ətrafdakı adamlara nəzər salırdı. Birdən Hacının mobil telefonu səsləndi. O, telefonu açıb, “mən pələmədəyəm, bura gəl” deyib, söhbətini Əliyusif ilə davam etdirdi. Təxminən iki dəqiqə ərzində, istirahət mərkəzinin inzibatçısı pələmənin qarşısında göründü. Hacı İqbal həmsöhbətinə üzrxahlıq bildirib, pələmənin girəcəyi- nə yollandı. Bir az keçəndən sonra o, həmin qonaqla birlikdə buradan uzaqlaşdı. Əliyusif yenə Arifgilin yanına qayıtdı. Müxbir özündən asılı olmadan, əvvəlki kimi söhbət edə-edə, sırtıq oğlanın hərəkətlərini müşahidə etməyə başladı. Natiq hələ də qıza söz atmaqla onu pis vəziyyətdə qoyurdu. Qız isə hərdənbir yaxınlıqdakı adamlara baxa-baxa, başını təəssüf hissi ilə tərpətməklə kifayətlənməli olurdu. Artıq bəlli idi ki, o, yanındakı həyasız oğlanın hərəkətlərindən təngə gəlibdir. Yüklə 1,78 Mb. Dostları ilə paylaş:
|