Ramiz Dəniz
Yüklə 1,78 Mb. Pdf görüntüsü
|
261 - Əliyusif, restoran adı gələndə, nədənsə özümü narahat hiss edirəm. Deyilənə görə orada qadınlara pis gözlə baxırlar. - Bu fikir ilə mən səninlə tamamilə razıyam, - deyə müxbir təqdiredici tərzdə dilləndi və verdiyi təklifə bəraət qazandırmaq üçün səmimiyyətlə sözünə əlavə etdi. – amma bu restoran o biri restoranlar kimi deyil. Bura çox elitniy bir yerdir və gələnlərin tam əksəriyyəti alicənab ailəvi və kübar nəslə mənsub olan adamlardır. Burada açıq-saçıq geyimlərdə olan qadınlara peyda olmaq qadağandır. - Əliyusif, bəlkə başqa bir yerdə əyləşək. Mən rəva bilmərəm ki, yemək qəbul etmək üçün sən belə bir bahalı ocaqda çoxlu pul xərcləyəsən. - Buna görə narahat olmağa dəyməz. – deyə Əliyusif tərəddüd etmədən dilləndi. – Gülnarə xanım, bu restoranı işlədən mənim yaxın dostumdur və bizim burada olmağımı- za görə o, məndən bir qəpik olsun belə, pul almayacaq. Ona görə ki, o, özü şəxsən bizi bura dəvət edir. Gülnarə nə qədər müqavimət göstərsə də, son məqamda o, öz razılığını bildirməli oldu. Onlar içəri daxil olanda mədəniyyətini nümayiş etdirən İbrahim qarşılarına çıxıb, hər ikisinə fəvvarənin yanında ayrıca yer ayrılmış masaya dəvət etdi. 262 Günəş hələ qürub etmədiyindən burada cəmi 20-25 müş- təri vardı. Gülnarə gəldiyi oğlanın sözlərinin yalan olmadı- ğı üçün hərdənbir ətrafdakı adamlara nəzər yetirmək məc- buriyyətində idi. Həqiqətən də bu restorana təşrif buyuran müştərilər – istər kişilər, istərsə də qadınlar kübarlara xas olan geyimlərdəydilər. Kişilər ziyafətlərdə olduğu kimi kostyumlar, qadınlar isə dizdən aşağı və sinəsi ilə kürəyi bağlı eleqantlı kostyumlar və ya paltarlar geymişdilər. Masa arxasında əyləşənlər sanki bura çörək yeməyə yox, istirahət etməyə gəlmişdilər. Çünki onlar bir-birilərilə söhbət edərkən ətrafda olanlara nəzər yetirmirdi-lər. Heyrətini gizlədə bilməyən Gülnarə üzünü müxbirə tutub fərəh hissi ilə dedi: - Əliyusif, adam özünü lap evdəki kimi hiss edir. Sanki mən yuxudayam. Mən deyərdim ki, buradakılar özlərinə hörmət qoyan əsl azərbaycaynlılardır. - Düz deyirsən, - deyə həmsöhbətinə təsəlli verən müxbir aludəliklə dilləndi. - əxlaqı olmayan, mədəniyyətin nə olduğunu bilməyən kəsləri azərbaycanlı adlandırmağa adamın dili gəlmir. Ona görə ki, onlar evlərində əxlaq tərbiyəsini görməyiblər. Elə bu dəm də İbrahim onlara yaxınlaşıb nə yeyəcək- lərini soruşdu. Əliyusif belə olan halda qonağının sifarişini gözləməyə başladı. Gülnarə isə həmin an başını aşağı salıb 263 qarşısındakı vazadakı gülləri nəzərdən keçirməyə başladı. Əliyusif onun vəziyyətini görüb ərkanla dedi: - İbrahim, mənə elə gəlir, yarpaq dolması, toyuq cığırt- ması və məsləhətli salatlar olsa, hər ikimizin ürəyindən olar. Bu sözlərdən sonra restoran müdirini gülmək tutdu. O, sol əlini sinəsinin üstünə qoyaraq giley-güzarla dedi: - Qardaş, bağışla məni, sən özünü burada elə aparırsan ki, sanki yad bir adamsan. Ürəyindən keçən sifarişi et. Unutma ki, bura sənin qardaşının obyektidir. - Çox sağ ol, sənə öz minnətdarlığımı bildirirəm. Amma mənim verdiyim sifariş bizi qane edir. - Nə deyirəm ki. – İbrahim bu ifadəni işlədərək ayağa qalxdı və “Əfsanə bu masaya sən xidmət edərsən” deyərək, onlardan ayrıldı. Ondan sonra Əliyusif qızdan bir qədər sərbəst olmasını xahiş etdi. Başını dik qaldıran Gülnarə utancaq halda dedi: - Əliyusif, biz burada bir-iki fincan kofe içsək kifayət edər. Sən dostunu xərcə salmamalıydın. Belə bir vəziyyətdə mən özümü narahat hiss edirəm. - Bu barədə narahat olmağa dəyməz. İbrahim, mənim ən yaxın dostumdur, bizim aramızdan su da keçmir. - Amma buna baxmayaraq mən yemək istəmirəm. Əli, mənə elə gəlir biz buradan getsək yaxşı olar. 264 - Mən istəmərəm ki, hər hansı bir xahişini yerə salım. Xahişini yerə salsam, Günəşin işığı gözümdə qaranlıq kimi görünər. Lakin biz buradan səbəb göstərilmədən ayrılsaq, onda İbrahim məndən inciyəcək. Onsuz da o, qonaqlıq verməsə, bizi buradan buraxmayacaq. Elə bir az keçmişdi ki, yaşı təxminən 25 olan Əfsanə adlı bir yaraşıqlı ofisiant qız əlində böyük podnes onların masasına yaxınlaşdı və gətirdiyi bir neçə salat, camış qatığı, narşərab, doğranmış pendir, şirə və mineral suyu masanın üstünə boşaldıb geri qayıtdı. Əliyusif şaftalı şirəsini stəkanlara süzəndə hiss etdi ki, qarşısındakı qız onu mənalı baxışları ilə süzür. Müxbir onun gözlərinə baxada ürəyi çırpınmağa başladı. Ona görə ki, bu adi baxışlar deyildi. Yalnız məhəbbət sferasına düşən insan belə bir mənalı baxışların sahibi olurdu. Bir anda oğlanın nitqi ağzında qurudu. Bundan sonra Gülnarə baxışlarını ondan ayırıb restoranın ansamblının çaldığı musiqiyə qulaq asmağa başladı. Arada sükut yaransa da Əliyusif həmin sükutu pozmağa cürət etmədi. Bu vaxt ofisiant qız süfrəyə isti yeməkləri - dolma, cığırtma, lülə və balıq kabablarını boşaldıb geri qayıtmaq istədi. Lakin müxbir onu saxlayıb fəhmsizliklə dedi: - Əfsanə xanım, lülə ilə balıq kababları burada artıqdır. Yüklə 1,78 Mb. Dostları ilə paylaş:
|