Redaksiya şurasi misir Mardanov



Yüklə 4,44 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə77/136
tarix21.06.2018
ölçüsü4,44 Mb.
#50578
1   ...   73   74   75   76   77   78   79   80   ...   136

4 1 2  

Azarbaycan  şifahi  xalq  adabiyyatı  antologiyası 

azizim,  vaznasiyam, 

Vaznanin  xaznasiyam, 

Atam  manim  oğlumdu, 

Man  atarnın  yeznasiyam . 

Ay  Dadaş,  atma  daş, 

On  iKi  lavaş,  bir  qazan  aş. 

Onu  yemayanin  başına  daş. 



• 

MIFL8R 




Miflar 

4 1 5  


Samavi  miflar 

ı 

Lap  qabaq  zamanlarda  Allahdan  başqa  heç  Kim  yox  imiş .  Yer 



üzü  da  başdan  ayağa  su  imiş .  Allah bu  suyu  lil  eylayir.  Sonra  da  li­

li  qurudub  torpaq  elayir.  Bu  torpaqdan  bitKilari  cücardir.  Ondan 

sonra  da  torpaqdan  palçıq  hazırlayılı  insanları  yaradır,  ona  ruh  ve­

rib  canlandırır. 

Qabaqlar  göy  yera  yaxın  imiş .  Adamlar bir-birini  öldürüb  qan 



töKür .  BaraKatin  qadrini  bilmirmişlar .  Bunu  göran  Tanrının  qazabi 

tutur  va  göyü  yerdan  uzaqlaşdırır .  

Gün aş  ila  Ay  bacı-qardaş  imiş .  Bunlar  çox  dacalliK  edir,  e la 



hey  savaşırmışlar .  Günlarin  bir  günü  ye na  savaşırlar .  Anaları  da 

xamir  yoğururmuş .  Birdan  Günaş  alini  xamira  batırıb  çırpır  Ayın 

üzüna .  Anaları  da  hirslanib  onlara  qarğış  edir.  Deyir  Ki,  sizi  gö­

rüm ,  bir-birinizin  üzün  heç  vaxt  görmayasiniz . 

Odur  Ki ,  Gün aş  gündüz  doğur,  Ay  da  geca .  Günaş  Ki,  xamiri 

çırpmışdı  Ayın  üzüna,  indi  da  geca  Aya  baxanda  harnin  laKa  onun 

üzünda  görünür . 

Deyirlar,  Ay  Günaşin  oğludur.  O,  uşaqlıqda  çox  dacal  olub . 



Bir  dafa  Günaş  görür  Ki ,  taKnada  çöraK  qurtarıb .  Tez  al-ayağa  dü­

şür,  başlayır  un  qatıb  xamir  yoğurmağa.  Ay galib  anasının  yanın­

da  dacalliK  elayir.  Günaş  çox  deyir  Ki,  al  çaK ,  qoy  işimi  görüm .  Ay 

daha  da  qızışır.  Axır-axırda  Günaş  harK  hirslanir.  Xamirli  ali  ila 

Ayın  üz üna  bir  şilla  çaKir .  Xamirin  izi  qalır  Ayın  üzünda.  Ay  na 

qadar  çalışır  üz ündaKi  laKani  yusun,  amma  bu  laKa  heç  cür  yuyul­

mur.  Ay  üzündaKi  laKadan  çox  utanır.  Ona  göra  da  dünyaya  geea­

lar  çıxır  Ki,  heç  Kim  bu  laKani  onun  üzünda  görmasin . 

Ay  - oğlandı ,   Günaş  - qız .  Ay  Günaşi  istayirmiş .  Har  gün 



onun  dalınca  gazirmiş .  Günaş  na  qadar  elayirmişsa  da,  Ay  al  çaK-


4 1 6  

Azarbaycan  şifahi  xalq  adabiyyatı  antologiyası 

mirmiş  Ki,  çaKmirmiş.  Bir  gün  yena  Ay  Günaşin  arxasınca  düşür. 

Günaş  qaçır,  Ay  da  onu  qovur.  Günaş  baxır  Ki,  Ayın  alindan  qur­

tara  bilmayacaK .  Odur  Ki,  ayilib  yerdan  palçıq  götürür,  atır  onun 

üzüna.  Ay  dayanır.  Günaş  çıxır  gedir.  O  vaxtdan  da  Ayın  üzünda 

laKa  qalır. 

Ay  bir  oğlan  uşağı  imiş,  ham  da  şuluq  uşaq  imiş .  Heç  Kimin 



sözüna  baxmırmış.  Bir  gün  anası  xamir  yoğuranda  yanında  oyna­

yıb  onun  al-ayağına  dolaşırmış.  Na  qadar  deyir,  burdan  get,  sözü­

na  baxmır.  Axırda  anası  acıqlanıb  ali  xamirli-xamirli  buna  bir  şii­

la  vurur.  O  vaxtdan  da  Ayın  üzü  laRali  qalır. 

Bir Kişi ova çıxır.  alina heç bir şey düşmür. Axır galib  bir gö­



lün  Kanarına  yetişir.  Görür,  gölün o  biri  tayında  gözal  bir  qız  otu­

ruh  suya  tamaşa  elayir.  Qız  o  qadar  göz al  imiş  Ki,  şövqündan  ovçu 

ona baxa bilmirmiş .  Axır  ovçu  bir  tahar  ona  yaxınlaşıb  soruşur Ki, 

san  Kimsan? 

Qız  deyir  Ki,  manim  adım  Günaşdir.  Ovçu  ila  Günaş  bir  az 

sö h bat  edirlar,  axşamın  qaranlığı  çÖKÜr.  Ovçu  Günaşi  qonaq  çağı­

rır.  Günaş  razı  olur.  Onlar  ovçunun  evina  galirlar.  Ovçu  qonağ'l 

hörmatla qarşılayır.  Günaş ayrıca bir  otaqda ya tır.  Sabah açılır,  ha­

mıdan qabaq qonaq durur.  O,  hayata çıxan vaxt atraf nura boyanır. 

Bu  zaman  ev  yiyasi  da  yuxudan  oyanır.  Günaşa  baxanda  gözlarİ 

qamaşır.  Ovçu  Günaşa  yaxın  geda  bilmir.  Bu  vaxt  Günaş  öz  gözal­

liyindan u tanı b  otağa qayıdır.  Ovçu  öz qonağının gözalliyini qonşu­

larına  danışır.  Deyir  Ki,  ona  yaxın  düşmaK  çatindi. 

Qonşuluqda  olan  bir  Kişi  deyir  Ki,  man  onu  tuta  bilaram .  Gü­

naş  yena  ovçugilda  qalır.  Sahar  ovçu  ila  onun  qonşusu  Günaşi  tut­

maq üçü n  bayırda  gözlayirmişlar.  Günaş  çöla  çıxan  Kimi  yena  al am 

nura  boyanır.  Ovçunun  qonşusu  görür  Ki,  doğrudan  da,  ona  yaxın 

düşmaK  mümKün  deyil .  Ondan  süzülan  işıq  ox  Kimi  adamın  gözü­

na  sancılır.  Axır  qonşu  onu  yay  oxu  ila  vurur.  Ox  Günaşi  sinasin­

dan  yaralayır.  Günaş  yaralı-yaralı  qaçır.  Günaş  göyün  üst  qatına 

qalxır,  donunu  soyunuh  sarir.  DonundaRı  qan  iziari  yeddi  rangli 

qurşaq  olub  yağışdan  sonra  göy  üzünda  görünür. 

Ovçu tutduğu  işdan  peşman olur,  bir at  minib  onu  axtarmağa 

gedir.  Amma  Pna  çata  bilmir. 

Deyirlar,  harnin ovçu Ay imiş.  Bazan görürsan sabaha qalır Ki, 



Miflar 

4 1 7  


Günaşla  görüşüb  günahını  boynuna  alsın,  üzr  istasin,  ancaq  bu 

mümKÜn  olmur.  Günaş  ondan qaçır. 

Deyirlar,  Günaş  - qız ,   Ay  - oğlandır.  Onlar  bir-birini  sevir­



miş .  Günaş ham  da öz  işığı  ila dünyanı  işıqlandırır,  qızdırır,  insan­

lara  KÖrnaR  edir.  Günaşin insanlara  xidmatini,  Aya mahabbatini  is­

tamayanlar  onlara  paxıllıq  elayir.  Günaşi  oğurlamaq  istayirlar. 

Bir  gün  Günaş  yena  da  göy  üzüna  çıxıb  insanlara  işıq  payla­

yır.  Sonra  sevgilisi  Ayla  görüşa  gedir.  Divlar,  cinlar  bunu  görüb 

onun  yolunu Kasir,  Günaşi oğurlamaq  istayirlar.  Ay vaxtında xabar 

tu tu b  divlara,  ciniara  h ücum  çaKir'· onları  Günaşdan  çox-çox  uzaq­

lara  qovur. 

Deyirlar  Ki,  divlar,  cinlar  Günaşin  qabağını  Kasib  ona  hücum 

edanda  dünyanı  qaranlıq  bürüyarmiş .  indi  da  Günaş  tutulanda  ela 

bilirlar  Ki,  onların  işi di.  Ye na  da  Günaşi  oğurlamaq istayirlar.  Ona 

göra  da  adamlar  göya  gülla  atır,  qab-qacaqları  döyaclayib  sas-Küy 

salırlar  Ki,  divlar,  cinlar  qorxub  qaçsınlar  va  Günaşi  rahat  burax­

sınlar. 


ÜlKar  ulduzu  vaxtila  gözal  bir  qız  ımış .  Bir  gün  qışın  oğlan 

çağında  onun  atasının  otu  qurtarır.  Qışın bu  vaxtında  otu  hardan 

tapmaq  olar.  agar  bela  getsa  mal,  qoyun  tamam  acından  ölacaK . 

ÜlKarin  atası  gedib  ağa ya  hal-qaziyyani  danışır.  Bu  qoca  za­

lım  ağa,  Kişi  ila şart  Kasir  Ki,  man sana istadiyin qadar  ot  veraram, 

ancaq  san  da  garaK  öz  qızını  mana  verasan.  Kişi  çox  yalvarır,  ağa 

az  eşidir,  dediyindan dönmür.  Axır  naalac  qalıb  razılaşır.  Galib  va­

ziyyati qızına  danışır.  Qız  bütün  günü  göz  yaşı  töKür,  öz  halını dü­

şünüb  ağlayır. 

ÜlKar  geca  Kadarli-Kadarli  göydaKi  Aya  baxır,  ahvalını  danı­

şır,  ondan  KÖrnaR istayir.  ÜlKar göyda Ayın  lap  naziK olduğunu gö­

rür,  galib  atasını  yuxudan  oy adı b  deyir: 

Ay göyda  sallandı,  ay  dada, 

Daha  yaza  na  qaldı,  ay  dada, 

Verma  mani  qanim  alina,  ay  dada. 

Kişi  yerindan  qalxıb  tez  eşi ya  çıxır.  Gözlarina  inanınır.  Har 

yan  diza  qadar boy  vermiş  göy  otla  dolu  idi .  Bundan harK  sevinir. 

Anc.aq  eva  girib  qızını  görmür.  ÇünKi  onun  gözal  qızı  ulduz  olub 

göya  çıxmışdı.  O  vaxtdan  deyirlar,  göydaKi  an  parlaq  ulduz  ÜlKar 

ulduzudur.  Atası  yuxudan  durana  qadar  göylardan  çaKilmayib  ya­

za  na  qadar  qaldığını  ona bildirir. 




Yüklə 4,44 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   73   74   75   76   77   78   79   80   ...   136




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə