çürümüşdür. Yalnız sümük qalıqları qalmışdır - hətta sümüklərin
tamam yox olması, qəbirlərdən əsər - əlamət qalmaması şəraitində
dirilmənin olacağına inamın xristianlarda qalması təəccüb doğurur.
Qəbirlərin əksəriyyəti iki yüz - üç yüz il qalır - sonra hamısı dağılıb
gedir - bu gün dağıdılan qəbirstanlıq, köşurulən məzarlar, sökülən
qəbirlərdəki sümüklərin hamısının yığılıb bir qəbirdə dəfn edilməsi
ilə bağlı çoxlu faktlar var. Ancaq möminlər heç bir kəs əks
arqumentə qulaq asmaq istəmirlər. Onlar əmindirlər ki, ölənlər nə
vaxtsa diriləcək və əbədi yaşayacaqlar - həm də bədənləri ilə birlikdə
yaşayacaqlar. Təcrübə göstərir ki, bədən əriyib torpağa qarışır, onun
bərpa olunması qeyri-mümkün olur. Dirilməyə inam xristianlığın
məhək daşı olsa da İndidə onun təsviri yoxdur. Orada yalnız deyilir
ki, qiyamət günü bütün xristianlar diriləcək - həm möminlər, həm də
günahı olanlar diriləcəkdir. Kilsədə də bu məsələ ilə bağlı vahid
mühakimə yoxdur. Məsələn, bəzi din xadimləri deyir ki, adamlar
rəhmətə getdikləri yerdə, o görkəmdə diriləcəklər; başqaları yeni
bədənin cavan olacağını söyləyirlər. Bu günə qədər bu məsələ ilə
bağlı vahid fikir formalaşmamışdır - fikir ayrılıqlarına baxmayaraq
kilsə öz davamçılarının diriləcəyi ideyasını təbliğ edir. Pravoslav
kilsəsinə görə,ölüm həyatın dayanması olmayıb ruhun və bədənin
ayrılmasıdır,onlar sonradan mütləq birləşəcəklər. Dirilən adamın
bədəninin necə olacağı ilə bağlı mübahisələr səngimək bilmir. Bəzi
din xadimlərinə görə dirilənlərin bədəni indiki adamların bədəni
kimi olmayacaq, insan bədəni nə vaxt keçdikcə dəyişikliyə uğrayır,
geynilən paltar da dəyişir. Uzun müddət yaşanan bədən zəifləyir,
xəstəliyə məruz qalır. Allah onları ölüm vaxtı olduğu halda yarada
bilməz. Onlar etiraf edirlər ki, bədən torpaqda çürüyür, o bitkilərə,
torpağa qarışır. Ölənlərin atomları başqa canlıların yaranmasında
istifadə olunduğundan onun yenidən bir yerə yığılması qeyri -
mümkündür - hər hansı bir atom istənilən dirilmiş adam üçün istifadə
oluna bilər. İnsanın bədəninin
466
yenidən bərpa edilməsinə inanmayan bu din xadimləri - xüsusən də
müqəddəs yeqonistlər - “arxalarınca bütün körpüləri yandırmağa”
cəsarət etmir və dirilmə ideyasından imtina etmirlər. Onların fikrincə
yeni yaranan bədən öz xassəsinə görə əvvəlkindən fərqlənəcəkdir.
Yeqonistlərin Allahın imkanlarına inamları böyükdür - onlar
inanırlar ki, dinlərin ümumi xarakterləri çox da dəyişməyəcəkdir -
belə ki, Allahın insanlara həqiqi məhəbbəti güclüdür.
İslama görə bütün insanlar diriləcək. Ancaq günahı olan
müsəlmanın cəhənnəmdən cənnətə keçməsi ehtimalı çoxdur. Qeyri -
müsəlman günahkarlar isə əbədi olaraq cəhənnəmdə qalacaqlar.
İnsanların əbədi həyata olan inamını saxlamaq üçün bu gün də
müxtəlif təriqətlər yaradılır. Onlar bir - birindən fərqli fikirlər
söyləsələr də onları bir ideya birləşdirir: dirilmə vədi. Ancaq burada
da müəyyən şərtlər qoyulur: birincisi, heç də bütün möminlər yox,
yalnız onların kilsəsinə qulluq edənlər diriləcəklər; ikincisi,dirilmə
hələ özlüyündə heç nə demək deyildir, belə ki, dirilən adamların
taleyi Məşhər ayağında, qiyamət günündən sonra bilinəcəkdir -
yalnız seçilmiş adamlar cənnətə düşə biləcəklər - başqaları üçün isə
o həmişəlik bağlı olacaqdır.
Qədim dini təlimlərə əsasən ölən adamın ruhu öz sahibinin
ölümündən sonra məhkəmə qarşısında dayanır. Sonrakı dinlərdə -
yəhudi, zərdüşt, xristianlıq, islam - məhkəmə prosesi qeyri -
müəyyən müddətə təxirə salınır. Bir sıra dinlərdə, xüsusilə
xristianlıqda - onun pravoslav təriqətində - bir yox, iki məhkəmə
qurulur: ilkin, əvvəlcə olan, əzab,məşəqqət adlanan məhkəmə və
yekun,son məhkəmə - bu da qiyamət, kainat məhkəməsi adlanır.
İkinci məhkəmənin özünə məxsusluğu ondadır ki, o hər ruh üçün
ayrıca keçirilmir - qədim bütpərəstlər, dinlər üçün hər ruh üçün
ayrıca məhkəmə xarakterik olunmuşdur ~ nə vaxtsa Yerdə yaşayan
bütün ruhlar üçün birdən məhkəmə təşkil olunur və bu ən ümumi
xarakter daşıyır. Bu məhkəmənin digər özünəməxsusluğu ondadır
ki, o
467
çox ciddidir, məhkəmə kollegiyası tərəfindən yox, bir hakim, Allah
tərəfindən aparılır - o öz simasında prokuroru, vəkili, hakimi
birləşdirir - bir hökmü ilə milyardlarla adamın ruhunun taleyini həll
edir. Kimi cənnətə, kimi cəhənnəmə göndərməyə o qərar verir. Bu
Allah - hakimlərin hər biri - Ahura Mazda, Mitra, Yaxva, İsa, Allah -
bütün ruhların taleyini elə həll edir ki, sanki başqa Allah mövcud
deyildir. Aydındır ki,bu cür mühüm,necə deyərlər hər bir adamın
həyatında olan Kainat hadisəsinə hazırlaşmaq lazımdir. Lakin dini
ocaqların əksəriyyəti onu passiv gözləyirlər, çox az halda onun
görüşünə son aylar və hətta günlər hazırlaşırlar. Evin, mülkün,
var-dövlətin, torpağın - bir sözlə adamları bu həyata bağlayan hər
şeyin satılması nəzərdə tutulur. Bununla belə dini məbədlər arasında
istisnalıq təşkil edənlər də vardır - İsa peyğəmbərin müqəddəs son
günlərinin kilsəsi bu qəbildəndir. Bu kilsə olduqca çətin vəzifəni
yerinə yetirməyi öz üzərinə götürmüşdür: - nə vaxtsa yerdə yaşayan
bütün adamları dirilməyə hazırlamaq: kilsənin hesablamalarına görə
onların sayı 69 milyarddır. Kilsəyə görə İsanın bu diriltməsi üçün
ona kömək etmək lazımdır. Kömək bütün bu 69 milyard adamın xaç
suyuna salınmasıdır. Ölən adam,xüsusən do yüz illər bundan qabaq
ölənləri necə xaç suyuna salmaq olar? - bu sualınız da düzdür. Nə
qədər qəribə görünsə bu kilsənin inamına görə yalnız canlı adam
yox, həm də ölənin ruhunu xaç suyuna salmaq olar. Söhbət həm də
yalnız bu kilsənin qaydası ilə xaç suyuna salmaqdan gedir. Başqa
kilsədə xaç suyuna salmanı İsa peyğəmbər qəbul etmir, deməli bu
xaç suyuna salma adamlara kömək edə bilməz. Yerin ölmüş
sakinlərini tez xaç suyuna salmaq üçün ölənlərlə nigaha da icazə də
verilir. Xüsusi rituala əsasən onlar ölülərin mikroflimləşdirilmiş
adları ilə nigah bağlayırlar ki, gələcək həyatda bütün bu qadınlar
onların hərəmxanalarında olsunlar. Maraqlı odur ki, bütün digər
xristian kilsələri özlərini elə aparırlar ki, guya bunların onlara
aidiyyatı yoxdur. Hər halda onlardan heç biri (onların sayı üç minə
qədərdir), o cümlədən
468
Dostları ilə paylaş: |