dünyanın tam məhvi ilə yanaşı onun qismən məhv olacağı ideyası da
yarandı.
Bəli zaman tez gedir,artıq bəziləri “dünyanın sonunun” üçüncü
minillikdə olacağını proqnozlaşdırırlar. Son vaxtlar kütləvi
informasiya vasitələrində 2012-ci il çox hallandırılır - televiziya
verilişlərinə dəvət olunanlar, ayrı - ayrı qəzet və jurnallarda
“gələcəkdən xəbər verənlər” bu tarixi tez - tez xatırlayır,bəziləri
bununla özlərini reklam etməkdən belə çəkinmirlər. Biz “dünyanın
sonu” ilə bağlı qədim dövrlərdən üzü bəri deyilən fikirlərlə qısa bir
nəzər saldıq və yəqin ki, siz bu fikirlərin heç bir ciddi obyektiv əsası
olmadığına əmin oldunuz. Əlbəttə kimlərsə bizimlə razılaşmayıb
qiyamətin gəlməsini gözləyə bilər. Təbii fəlakətlərin çoxalması,
anomal hadisələrin artması, insanların davranışının qeyri adi
dəyişməsi, müqəddəs olanların unudulması, insanların qabalaşması,
bəşəriyyətin bu günkü durumu narahatlıq üçün əsas verir. İllərlə saf,
təmiz, müqəddəs hesab etdiyimiz adamların saxtakarlığı, mənəvi
dəyərlərə biganəliyi ,insanlar arasındakı münasibətlərdə yaranan
biganəlik bizləri düşündürməyə bilməz - ancaq Allah dözümlü,
səbirlidir, bəndələrini bağışlamağı bacarandır, yaratdıqlarını
dağıtmaq istəməz, yəqin ki, biz insanlar da yolumuza qayıtmağa
çalışacağıq. Birdə əgər xristianlar İsa peyğəmbərin gəlişini gözləyir
və bununla xristianların xilas olacağını söyləyirlərsə bəs başqa dinə
qulluq edənlərin aqibəti necə olacaq? Heç kəs deyə bilməz ki,
mənim Allahım, mənim peyğəmbərim, mənim dinim həqiqidir.
Düşünürəm ki, xilaskar gözləməkdənsə, nə vaxtsa kiminsə gəlib
dünyanı düzəldəcəyinə inanmaqdansa özümüz ilk növbədə
özümüzü, sonra isə bütün dünyanı düzəldə bilərik - yaradıcı əmək,
doğmalara qayğı, təbiəti qorumaq, ümumibəşəri dəyərlərə hörmət,
həmrəylik - bütün bunlar nail olmaqla insanlığı xilas etmək
mümkündür. Doğulduğumuz, yaşadığımız Yer kürəsində bizdə asılı
olan həll ediləcək işlər kifayət qədər şoxdur - onları etmək vaxtı
çatmışdır: kiminsə gəlib bu işləri
463
görəcəyinə ümid etməkdənsə bizə aid olan işləri özümüzün etməsi
daha məqsədəuyğundur.
Müzakirə etdiyimiz problemin fonunda dirilmə haqqında
məsələnin də vacib olduğunu qeyd etməliyik. Bu məsələ bütün
dinlərin, xüsusən də dünya dinlərinin təməl daşıdır. Din tarixi bu
məsələ ilə bağlı iki baxışın olduğunu göstərir: İnsanın bədəninin
ölümündən sonra “o biri dünyaya” köçən ruhun mövcudluğuna
inamla yanaşı əksər xalqlarda belə bir inam da var ki, insan öləndən
sonra sadəcə oiraq “o biri dünyaya köçür”. Onlar o biri dünyada -
həyatın varlığına inanırdılar - maraqlıdır ki, bu adamlar insanın
ölümündən sonra onun bədəninin çürüməsinə, yox olmasına da
şübhə etmirdilər. Deyəsən, insan ölümə, bununla da hər şeyin yox
olmasına inanmaq istəmir. İnsanın yox olmasını, ölümün gəlməsi ilə
onun mövcudluğunun başa çatmasını etiraf etmək əvəzinə belə bir
fikir fonnalaşmışdır ki, insan harasa gedir, “o biri dünyaya” köçür.
Həyatın başa çatması faktını qəbul edə bilmirlər. Axı həyat davam
edir, Günəş hər tərəfə nur səpir, quşlar oxuyur, gecələr ulduzlar
sayrışır. Bütün bunlar da əbədi həyata - burada olmasa da haradasa
başqa yerdə onun olmasına inam yaratmışdır. Adamların bədəninin
əbədi yaşaması haqqında ibtidai baxışlar bədənlə göylərə
yüksəlməsi haqqında mifin yaranması üçün əsas olmuşdur. Bu
hamının göylərə yüksəlməki və yenidən dirilməsi ideyasını
yaratmışdır. Qədim vaxtlardan yaranan mif bu gün də yaşamaqdadır.
Qədim yunan mifologiyasında deyilir ki, Zevs qəhrəmanlıq
göstərdiyinə görə Heraklı sağ Olimpə aparmış və Heraki ölməz
allahlarla yaşamağa başlamışdır. Rom haqqında mifdə də bədənin
dirilməsindən danışılır. Bu əfsanəvi Roma hökmdarı diri - diri göyə
aparılmış və orada himayədar - hökmdar olmuşdur. Hindistanın
allahlarından olan Krişna da göyə aparılmışdır. Onun taleyi İsanın
həyatını müəyyən etmişdir. Sonradan İsa peyğembər kimi Krişna da
ölüm hökmünə məruz qalmışdır və çarmaxa çəkilmişdir.
Ölümündən üç gün sonra o
464
dirilmiş və göylərə aparılmışdır. Bu cür taleyi Mitra da yaşamışdır.
Ona ibadət edənlər nə vaxtsa Mitranın qayıdacağına inanırlar - onda
Mitranın çağırışı ilə ölülər diriləcək və qəbirdən çıxacaqlar.
Zərdüştlükdə də Ahura Mazdanın ölüləri öz əvvəlki görkəmində
dirildəcəyi haqqında fikirlər söylənilir. Bu təlimdə deyilir ki, Allah
bədəni təbiət ünsürlərindən yaradacaqdır; torpaqdan - sümükləri,
sudan - qanı və s. Sonradan bu baxışlar yəhudi dininin yaradıcılarına
təsir etmiş və onlar adamların göyə aparılmasını inamını təbliğ
etmişlər. Ancaq burada bütün adamların, yoxsa yalnız möminlərin
dirilməsindən aydın heç nə deyilmir. Onların dirilmədən sonra hansı
görkəmdə olacağları da göstərilmir. Əvvəlcə bədən yaradılır, sonra
ona nəfəs verilir. Əgər bu deyilənləri sırf hərfi mənada qəbul etsək
onda bu yalnız yaxın vaxtlarda ölənlərə aid edilə bilər - belə ki,
onların bədənləri hələ çürüməyib. Əti getmiş sümüklərə peyğəmbər
müraciət edir: “Qurumuş sümüklər, qulaq asın, Allahı dinləyin!” Bu
sözləri eşidən sümüklərdə ət əmələ gəlir, o tam canlanır - daha sonra
Yaxva onlara nəfəs verir. Adətən müqəddəslərin göylərə
aparılmasından danışan dini yazılarda sadə adamlar haqqında yalnız
o bildirilir ki: onların hamısı diriləcəkdir. Ancaq bədən hamısına
yox,yalnız möminlərə qaytarılacaqdır. Sonuncu bədəni ilə göylərə
aparılan İsa peyğəmbər olmuşdur. İsa onun göylərə getməsinə
inanmayanları qınayır, onları qəddar adlandırır. Bədənin göylərə
çəkilməsi ilə bağlı mifik baxışlara malik olan xristian kilsəsi öz
təliminə başqa dinlərdən götürülmüş bədənin dirilməsi ideyasını
daxil etmişdir - İsanın davamçıları mütləq diriləcəkdir. Dirilmə
deyərkən ölməz ruhun bədənlə birləşməsi nəzərdə tutulur. Əks halda
söhbət yalnız ruhdan gedəndə dirilmədən danışmaq olmaz, belə ki,
ruh heç vaxt ölmür - əlbəttə bu yalnız ruhun ölməzliyinə inanlara
aiddir. Hələ bu vaxta qədər heç kəs dirilməmişdir. Xristianlar bunu
İsanın ikinci gəlişindən sonra olacağını deyirlər. Əlbəttə buna
inanmaq çətindir, axı ölənlərin bədəni çoxdan
465
Dostları ilə paylaş: |