yalnız yarısı axirət dünyasının varlığına inanırlar.Rusiyada
keçcirilən sorğuya əsasən axirət dünyasının varlığını qəbul edənlər
sürətlə azalırlar: axirətin varlığına 45 faiz,ölülərin dirilməsinə 25
faiz,cənnətə 5 faiz,cəhənnəmə 46 faiz inanırlar. Azərbaycanda da
axirət dünyasının varlığına inam hələlik ABŞ və Avropadan
geridir-bu da aydındındır:axı 70 il ərzində bu ölkələrdən fərqli
olaraq bizdə dini baxışların yayılmasına ciddi qadağalar
qoyulmuşdur.
Əksər dinlərin təlimində mühüm yerlərdən birini dünyanın sonu
adlanan məsələ tutur,bu da Kainat fəlakəti ilə bağlıdır- bunun
arxasınca adamların dirilməsi və məhşər ayağı gəlir.Bu təlim
axirətdə yaxşı və pis əmələ görə verilən əvəzlə sıx bağlıdır və insan
cəmiyyətinin tarixinin qədim səhifələrinə daxildir."Dünyanın
sonunu" nəvaxtlarsa Meksikada yaşayan hindlilər-asteklər
gözləmişlər-hər 52 ildən bir onlar matəm tutur və düşünürlər ki,bu
52 ilin birinin sonunda nəhayət ki, dünyanın sonu olacaqdır.Kahinlər
vaxtı dəqiq deyə bildiklərindən asketlər beləcə ən ümumi məhv
olma gözləyirlər-evlərdə hıçqırtı,ağlaşma səsləri gəlir,insanlarda
qorxu yaranır.Onlar dırnaqları ilə dərilərini cızırlar,paltarlarını
cırırlar,evdə olanlar bayıra çıxırlar-bu dövrdə hamilə qadınlar və
uşaqlar gizlənirdilənqadmlar qorxurdular ki,qəddar ruhlar onları
vəhşi heyvana çevirə bilərlər:uşaqlar nə qədər ağlasalar da yatmağa
qoymurdular-axı yuxuda olsalar onlar siçovula çevirə bilərdilər.İlin
son günləri kahinlər sakitləşən vulkanın hündürlüyünə çıxıb
Günəşin batmasını seyr edirdilər.Adamlar dağların başına, evlərin
damma cıxıb gələn fəlakəti gözləyirdilər.Kahinlər ocaq üçün odun
yığır və göyü seyr edirdilər.Yeddiqardaş (pleyadalar,Ülkər)
ulduzları zenitdən keçən kimi-bu o deməkdir ki,artıq növbəti 52-ci
dövrdə yaxşı ötüşdü-kahinlər hərbi əsirin sinəsində ocaq
qalayırdılar.Alovu
görən
kimi
kütlə
sevincdən
qışqırışır,sevinirdilər.Ölkənin hər yerindən gəlib Mexiko vadisinə
yığılan
atlılar
ocaqdan
od
götürüb
öz
yerlərinə
qayıdırdılar.Matəmdən sonra 13 günlük
457
bayram şənlikləri başlayırdı-bu astek karnavalı günləri idi.Son dəfə
asteklər "dünyanın sonunu" 1507-ci ildə gözləmişlər.On iki il sonra
ispanlar gəldi və kral adından,İsa peyğəmbər şərəfmə astek
mədəniyyətini məhv etdilər.Qeyd edək ki,"dünyanın sonu" ilə bağlı
xof,təkcə asteklərə yox,Amerikada yaşayan bir çox xalqlara
xasdır.Biz çox dinlərdə "dünyanın sonunu" Allahın göndərdiyi
xilaskarın gəlişi ilə bağlayır- lar.Məsihə şərə tam qalib gəlmək və
məhşər gününü başa çatdırmaq üçün gəlir.Məhşər dünya fəlakətdir
-dünyanın dağılması,sel,yanğın və s.Bu cür "təmizlənmədən" sonra
dünya yenidən yaranacaqdır.
"Dünyanın sonu" fikrinin harada və nə vaxt yaranmasını demək
çətindir.Ancaq məlumdur ki,artıq zərdüşlükdə dünyanın sonu və
qiyamət günü haqqında danışılır.Bu dinə görə "dünyanın sonunda"
səma
xilaskarı-Soasiant
gələcək
və
bəşəriyyəti
xilas
edəcəkdir:Ahura Mazda birdəfəlik sər qüvvələrinin başçısı Anhra
Manyuya qalıb gələcəkdir.Bu təlim xristianların xoşuna gəldiyindən
onlar hcc bir vicdan əzabı çəkmədən onu qəbul etmişlər-sadəcə
olaraq burada adlar dəyişdirildi.Bu halı xristianlara irad tutanda
onlar incimiş görkəm alır və deyirlər ki,təlimi şeytan yaratmışdır
ki,xristianları çaşdırsın.Ancaq adi məntiqə sigmayan bu bəraəti basa
düşmək olar:əgər bunu etiraf etsələr onda xristian dini dagılar- bu
onlara lazımdır?Əhdi-əqiqdə qiyamət gününün təsvirinin yaranması
İsrail xalqının, bütün yəhudilərin yadellilərin əsarətində olması ilə
bağlıdır “Allahın seçdiyi” xalq öz müstəqilliyini qoruya
bilmədi-Allah onlara kömək etmədi. Çıxılmaz vəziyyəfyəhudi
xalqının azad olmasının real yolunun olmaması kahinləri məcbur
etdi ki,əsarətdən xilas olmağın fövqəltəbii usulunu tapsınlar.Bu usul
tapildi; Dini kitabda xilaskar - məsihə haqqında ümumi danışılır -
qeyri - müəyyənlik və ziddiyyət var. Yalnız e.ə. 165-ci ildə yazılan
kitabda dünyanın son günü haqqında danışılır. Yəhudi kahinlərinə
görə dünyanın sonunda zəlzələ olacaq və o
458
yəhudilərin düşmənlərini məhv edəcəkdir. Bu ideya xristianlıqda da
qarışıq verilir: əgər yəhudilərdə onların xilaskarı yalnız yəhudiləri
xilas edirsə, xristianlıq hamını xilas etməyi vəd edir: Kilsəyə, İsaya
inananların hamısı xilas olacaqdır, yəni yalnız xristianlar bu köməyə
ümid edə bilərlər. İsa peyğəmbər öz şagirdlərinə qiyamət gününün
gələcəyini demişdir - bu sözü ilk dəfə o onunla birlikdə dar
ağacından asılan quldura demişdir - onun ardıcılları qiyamətin
gəlmədiyinə əmin olduqdan sonra İsanın ikinci gəlişini gözləyirlər -
onlar təbiətdə baş verən hadisələrdən qiyamətin yaxınlaşmasını
göstərən əlamətlər axtarırlar, “Dünyanın sonunu” gözlənilməsi təbii
və siyasi hadisələrdən sonra daha da güclənirdi. Məsələn, günəşin
tutulması, kometin yaxınlaşması, aclıq və epidemiyalar guya
şeytanın fəallaşmasını göstərir - bu da İsanın qayıtmasından yaranan
narahatlıqla bağlıdır. “Dünyanın sonunu” müxtəlif ildönümlərdə
gözləmişlər - bu vaxt nəzir verilməsi, zəvvarirın çoxalması
müşahidə olunur.
Müxtəlif pravoslav kilsə xadimləri 1492-ci ildə “dünyanın sonu”
olacağını söyləmişlər. Həm də onlar hadisənin mart ayında olacağını
deyirdilər. Onların fikrincə Allah Adəmi mart ayında yaratmış və İsa
da martda çarmıxa çəkilmişdir. Bəziləri bunu iyulun on ikisində baş
verəcəyini proqnozlaşdırmışdır. Bu xəbər Rusiyada böyük hay -
küyə səbəb olmuşdur - onlar hər şeyi atır - mal - qaranı otarmır,
tarlaları əkib - becərmirdilər - hamı kilsəyə axışırdı. Martin Lüler də
XVİ əsrdə “dünyanın sonunun” yaxın yüzüdə gələcəyini yazmışdır.
XİX əsrdə də bu məsələ gündəmdə olmuşdur: 1812-ci ildə
İspaniyada, 1819-cu ildə Hollandiyada məsihə gələcəyini
söyləmişlər. Almaniyada İsanın gəlişi ili kimi 1836 cı il
göstərilmişdir. Protestantlar İsanın gəlişinə daha çox inanmışlar:
protestantlığın adventizm qolu (gəliş) İsanın qayıdışı tarixini 1843
cü il kimi göstərmişdir. Bu təlimin banisi Miyan Miller bu hadisəyə
çoxlu əsərlər həsir etmişdir.Miller dəqiq tarix deməmiş, bu
hadisənin 1843-cü ilin martın 21-dən 1844-cü il martın 21-nə qədər
baş
459
Dostları ilə paylaş: |