Saldirisi III

Türkiye İsrail’den hesap soruyor – İrfan 

Hüseyin 

(Dawn)  -  Özgürlük  filosunu  Gazze'ye 

ulaşmaktan 

alıkoymak 

için 

yaptığı 

beceriksiz  girişim  başarısızlığa  uğrayınca 

İsrail  için  zemin  kaydı.  İsrail  bu  birinci 

sınıf 

halkla 

ilişkiler 

felaketinin 

sonuçlarından  kaçmaya  uğraşırken  Mavi 

Marmara'ya  İsrail  komandolarının  yaptığı 

ölümcül  baskının  artçı  sarsıntıları  bütün 

dünyada  devam  ediyor.  Olayın  burada, 

yani  İngiltere'de  ve  bütün  dünyada 

olağanüstü  negatif  yansımalarına  bakarsak 

bu  günlerde  yabancı  bir  başkente  görev 

yapan  bir İsrail diplomatı olmak kesinlikle 

şükredilecek bir iş değil. 

Fakat  sert  tartışmalardan  sonra  ortaya 

çıkan  BM  Güvenlik  Konseyi  kararını 

okuduğumuzda, 

İsrail'in 

hâlâ 

Washington'da  güçlü  dostları  olduğunu 

görüyoruz. 

Sulandırılmış 

metin 

Amerika'nın,  Türkiye  tarafından  sunulan 

orijinal  karar  taslağındaki  çok  sert 

ifadelerden  müttefiki  İsrail'i  koruma 

endişesini  yansıtıyor.  Ne  var  ki  ABD'nin 

vetosunu  kullanmaması,  geçmişte  tanık 

olduklarımıza  nazaran  İsrail'e  karşı  daha 

ölçülü bir tavrı yansıtıyor.  

Liberal  kamuoyu  –İsrail'deki  küçük  bir 

azınlık  olsalar  da-  Gazze  ablukasını  ve 

gemiye  saldırının  insanlık  dışılığını  kabul 

ediyor.  Bugün  Ha'aretz  gazetesi  silahsız 

barış  gönüllülerini  taşıyan  bir  gemiye 

saldırıyı  kınıyor  ve  buna  neden  olan  dar 

görüşlü  politikayı  kıyasıya  eleştiriyor. 

Fakat 

Jerusalem 

Post, 

Gazze'nin 

kuşatılmasını  ve  İsrail'in  açık  denizlerdeki 

bir  gemiye  indirme  yapması  hakkını 

savunarak 

şovenist 

siyonistlerin 

savunucusu  imajını  teyit  ediyor.  Anat 

Ladipat-Firilla  "Türkiye-İsrail  İlişkileri 

Batarken"  başlıklı  yazısında,  Türkiye'nin 

kendisini  bölgesel  bir  güç  ve  Sünni 

Müslüman 

ülkelerin 

lideri 

olarak 

konumlandırdığını  ileri  sürüyor.  Yazara 

göre Türk dış politikasındaki bu değişiklik, 

iktidardaki 

AK 

Partinin 

ideolojisiyle 

örtüşüyor. Yazar ayrıca Türkiye'nin İsrail'i 

gayrimeşru 

göstererek 

Müslüman 

dünyasındaki 

duruşunu 

da 

sağlamlaştırdığını iddia ediyor. 

İsrail  geçen  yılın  başlarında  1400 

Filistinlinin  ölümüyle  sonuçlanan  Gazze 

saldırısına 

başladığından 

bu 

yana 

Türkiye'nin  İsrail  ile  ilişkilerini  azalttığı 

doğrudur.  Ortak  askerî  tatbikatların  iptal 

edilmesi  ilişkilerdeki  bozulmayı  simgeler, 

şimdi ise bir enerji anlaşması tehdit altında. 

Fakat  İsrail'in  Heron  casus  uçaklarından 

ithal  etmek  üzere  verilen  180  milyon 

dolarlık  sipariş  hâlâ  geçerlidir.  İsrail  için 

ilişkilerdeki  bu  bozulma  felaket  olacaktır 

çünkü  Türkiye  ile  yakın  askerî  ilişkiler 

İsrail'in  stratejik  menfaatleri  için  çok 

önemlidir.  Türkiye  İsrail  ile  Suriye 

arasında  aktif  bir  ara  bulucudur  ve  İsrail 

silahları  için  önemli  bir  pazardır.  İsrail 

hava gücünün pilotları düzenli olarak Türk 

hava  sahasında  eğitim  görürler  ve  iki 

ülkenin  silahlı  kuvvetleri  uzun  bir 

zamandır birlikte tatbikatlar yapıyorlar.  

Türkiye'nin  şimdiki  öfkesinin  sebebi 

İsrail'in Mavi Marmara'nın bir Türk gemisi 

olduğunu  ve  içinde  çok  sayıda  Türk 

bulunduğunu  önemsememesidir.  Gemi 

sefere  çıkmadan  önce  erzakların  yalnızca 

insani  yardım  malzemesinden  oluşmasını 

temin  etmek  üzere  bir  Türk  limanında 

arandı. İnsani yardımı organize eden örgüt 

İHH  adlı  çok  tanınan  bir  Türk  örgütüdür. 

Dolayısıyla  filo  Ankara'nın  izin  ve 

teşvikiyle  yola  çıktı.  İsrail  için  dost  bir 

ülkenin  vatandaşlarına  bu  kadar  barbarca 

davranmak Netanyahu hükûmetinin gizlice 

yıkılmasını 

sağlamak 

için 

yapılmış 

olmalıdır.  

ABD'deki  hayli  etkili  lobisi  yüzünden 

Filistinlilere  yaptığı  zulümlerin  İsrail'in 

yanına  kâr  kaldığı  yolundaki  genel 

algılamaya  rağmen  gerçek,  biraz  daha 

farklıdır.  Başkan  Obama'nın  Batı  Şeria  ve 

Kudüs'te  yerleşim  yeri  açma  politikasını 

durdurması için Tel Aviv'e baskı yapmaya 

çalışmasından  sonra  kendi  partilileri  dâhil 

---

çok  sayıda  Kongre  üyesi  kasım  ayında 

yapılacak seçimlere işaret ederek Obama'yı 

bu  konuda  geri  adım  atmaya  ikna  ettiler. 

En  azından  şimdilik  bu  taktikler  işe 

yaramış  görünüyor.  Fakat  üst  düzey  bir 

Amerikalı 

general 

Kongrenin 

bir 

komitesinde  yaptığı  konuşmada,  "İsrail'e 

sorgusuz  sualsiz  verilen  destek,  ABD 

askerlerinin  canlarını  tehlikeye  atıyor." 

dedi.  Washington'un  müttefikine  sıkı 

sıkıya  bağlı  olmasına  rağmen,  daha 

eleştirel  bir  yaklaşım  isteyen  çok  önemli 

şahsiyetler  var.  Kasım  seçimleri  geride 

kaldıktan sonra Obama Netanyahu'ya baskı 

uygulama 

vaadini 

yerine 

getirebilir. 

Haberlere göre Obama, İsrail ablukasından 

dolayı  Gazzeli  Filistinlilerin  yaşadığı  feci 

duruma üzülmüş ve öfkelenmiş.  

Nihayetinde  uluslararası  ilişkilerde  kalıcı 

dost  veya  düşmanlar  olmaz,  kalıcı 

menfaatler olur. İsrail şu ana kadar Yahudi 

soykırımı  yüzünden  Batılıların  duyduğu 

suçluluk  ve  sempati  hislerini  ve  Orta 

Doğu'nun 

tek 

demokrasisi 

olduğu 

gerçeğini  kullandı.  Tabii  ki  halkının 

çalışkanlığı,  bunu  bir  başarı  hikâyesine 

dönüştürdü.  Ne  var  ki  Filistinlilerin 

gösterdiği  direnişe  rağmen  İsrail,  işgal 

edilmiş toprakların yularını sıkarken dünya 

da 

periyodik 

olarak 

kopan 

sonsuz 

feryatlardan yoruldu.  

Kendi  ayağına  kurşun  sıkmanın  bu  son 

örneğinden  sonra  İsrail'in  Avrupa'daki 

dostları  bile  saldırıyı  kınadı  ve  bağımsız 

bir  soruşturma  yapılması  çağrısında 

bulundu.  Fakat  belli  bir  zaman  sonra  her 

şey  bir  sonraki  patlamaya  kadar  sessizliğe 

bürünecek. Öte yandan Türkiye'nin öfkesi, 

bunu,  bir  İsrail  aleyhtarı  hikâyeye  çevirdi. 

Başbakan  Tayyip  Erdoğan  komanda 

baskınını devlet terörizmi olarak kınadı ve 

Türk  Dışişleri  Bakanı  BM'de  yaptığı 

konuşmada, 

İsrail'in 

davranışlarının 

"devletle 

terörizm 

arasındaki 

sınırı 

bulanıklaştırdığını" belirtti. 

Ben  bunları  yazarken  iki  insani  yardım 

gemisi  daha  Gazze'ye  doğru  yola  çıktı. 

Jerusalem  Post  gazetesine  göre  Özgürlük 

Filosu  nasıl  karşılanmışsa  onlar  da  öyle 

karşılanacak.  

Ne yazık ki İsrailli liderler kendi tarihinden 

de ders almıyor. Temmuz 1947'de Exodus 

adlı  gemi  Fransa'dan  yola  çıktı,  içinde  bir 

Yahudi  toplama  kampından  sağ  olarak 

kurtulmuş  ve  Filistin'e  yönelik  İngilizlerin 

uyguladığı  ablukayı  delmek  isteyen 

insanlar vardı. Exodus uluslararası sularda 

ilerlerken 

yolu 

kesildi 

ve 

yolcular 

Almanya'da 

siyonist 

terörist 

olup 

olmadıkları tespit edilene kadar alıkonuldu. 

Yolculardan  birçoğu  İngiliz  askerlerine 

karşı  sopalarla  ve  ne  bulurlarsa  onunla 

direndiler.  Korgeneral  Gregson,  çok  feci 

dayak  yemelerine  rağmen  silah  kullanma 

arzularına 

boyun 

eğmedikleri 

için 

adamlarının  iradesiyle  övünürken  şöyle 

yazar: 

"Şu  akıldan  çıkarılmamalıdır: 

Yahudilerin  davranışlarına  rehber  olan 

ilke, 

dünya 

basınının 

sempatisini 

kazanmaktır." 

İsrail  kendisini  külhanbeyi  olarak  takdim 

ediyor  fakat  "özür"  dileme  ve  o  kadar 

gereksiz  yere  neden  olduğu  hasarı 

azaltmak  için  uğraşma  yeteneğinden 

yoksun. (BYEGM) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---