Ordubad bölgəsi üç günlük döyüşlərdən sonra əlo kcçirildi.
Düşmənin Vedidə möhkəmlənmək cəhdi də baş tutmadı, crmənilər
burada 4 min canlı q ü w ə itirdi.
Naxçıvan bölgəsində ingilislərin “himayəsi” altında silah gücünə
yaradılmış erməni “idarəçiliyi” iflasa uğradı və biabırçılıqla başa
çatdı. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin baş naziri N.Yusifbəyli
1919-cu il avqustun 18-də parlamentdəki çıxışında bu barədə
demişdi ki, İrəvan qubemiyasının bütün türk rayonu, o ciimlədən də
Naxçıvan öz qüvvələri ilə istilaçıları devirərək təbii orqanizm saydığı
Azərbaycanla birləşməyə hazır olduğunu bildirmişdi [32, s. 155].
Ermənilərin
Naxçıvan
bölgəsindən
qovulması
regionun
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti ilə əlaqələrini möhkəmlətdi. Bundan
istifadə edən respublika hökuməti öz nümayəndəsi Səməd b ə y
Cəmillinskini buramn müvəqqəti general-qubematoru təyin etdi [32,
s. 159].
Erməni işğalına son qoyulduqdan sonra bölgənin idarə
edilməsində çox mürəkkəb vəziyyət yaranmışdı. Əslində hakimiyyət
üç qüw ənin: Azərbaycan hökumətinin bölgədəki nümayəndəsi —
general-qubemator S.Cəmillinskinin, Türkiyənin hərbi niimayəndəsi
Xəlil bəyin və Kalbalı xan və onun tərəfdarlarmın əlində idi.
Bölgənin ermənilərdən azad edilməsində onlar birgə mübarizə
aparsalar da hakimiyyət
bölgüsündə, diyarın idarə edilməsində, xarici
oriyentasiya və s. məsələlərdə onlar arasında kəskin fıkir ayrılıqları
var idi.
General-qubemator S.Cəmillinski Naxçıvanda Azərbaycan Xalq
Cümhuriyyəti hökumətinin xəttini yeridir və diyarın Azərbaycanla
əlaqələrini daha da möhkəmləndirməyə çalışırdı.
Naxçıvan
bölgəsində öz mütləq hakimiyyətini qurmağa və müstəqil fəaliyyət
göstərməyə çalışan Kalbalı xan və 1919-cu ilin yayında yenidən
Naxçıvana qayıtmış, bölgəni Türkiyənin nüfuz dairəsinə qatmağa
çalışan Xəlil bəy arasında münasibətlər kəskinləşmiş, onlar arasında
ziddiyətlər yaranmışdı. Bu ziddiyətləri aradan qaldırmaq məqsədi ilə
S.Cəmillinski Xəlil bəyi Naxçıvan qoşunlarımn baş komandanı,
rütbəsi artırılmış Kalbalı xanı isə onun köməkçisi, eyni zamanda,
Naxçıvan qoşun dəstəsinin koırıandiri təyin etmişdi [28, s. 85].
S.Cəmillinski
Naxçıvanda
Azərbaycan
hökumətinin
nüfuzunu
yüksəltmək və çoxhakimiyyətliliyə son qoymaq üçün bölgəyə nizami
qoşun hissələrinin göndərilməsini, yerli xəzinənin pul vəsaiti ilə
təmin edilməsini və s. kimi addımların atılmasını hökumətdən xahiş
edirdi.
Naxçıvan diyarımn idarə edilməsini yaxşılaşdırmaq və onun
sosial-iqtisadi problemlərini həll etmək üçün dövlət orqanları
fəaliyyətə başlamışdı. Bu problemlər içərisində qaçqınlar problemi
xüsusi
yer tuturdu.
Erməni hökumətinin təcavüzkar siyasəti
nəticəsində İrəvan quberniyasından Naxçıvan ərazisinə pənah
gətirmiş qaçqınların sayı 70 mindən artıq idi [9, v.4]. Bölgədəki
qaçqınların
yerləşdirilməsi
və
təmin
olunması
üçün
B.Şahtaxtinskinin başçılığı ilə Qaçqınlar Komitəsi yaradıldı [29, s.
37-39].
1919-cu
ilin
yayında
Naxçıvan
bölgəsində
ingilislərin
mövqelərinin zəiflədiyini görən ABŞ burada daha fəal siyasət
yeritməyə başladı. Qafqazda nüfuz dairəsini qazanmaq uğrunda
İngiltərə ilə rəqabətə girən Birləşmiş Ştatlar Şimali Azərbaycanın,
xüsusi ilə də Naxçıvan bölgəsinin strateji mövqeyinə mühüm
əhəmiyyət verir, ermənilərin bu diyarı ələ keçirmək niyyətlərindən öz
məqsədləri üçün istifadə edərək, müxtəlif vasitə və üsullarla bölgədə
möhkəınlənməyə çalışırdı [31, s. 228]. ABŞ əsasən, daşnakpərəst
mövqedən çıxış etsə də, bölgəyə kifayət qədər hərbi qüvvə gətirə
bilməməsi, yerli azərbaycanlı əhalinin çox güclü müqaviməti, AXC
hökumətinin prinsipial mövqeyi və s. görə ikili siyasət ycridirdi. Bclə
ki, 1919-cu il avqustun 22-də Paris konfransının Ermənistana Ali
komissar təyin etdiyi polkovnik V.Haskel Ermənistandakı çıxışında
daşnakların bu qəzalara qarşı irəli sürdükləri ərazi iddialarını
müdafıə etdiyini bildirmişdi. Avqustun 29-da Bakıda Baş nazir
N.Yusifbəyli, Xarici İşlər naziri M.Cəfərov və b. ilə görüşiində
bölgənin Azərbaycanın idarəçiliyində saxlanacağını clan ctmişdi [31,
s. 228].