131
fəallıq göstərirlər. 80-ci illərin axırına yaxın
xarici kapital qoyuluşu
Amerikanın xarici aktivlərini 0,5 trln. Dollar ötüb keçdi. ABŞ borclu
ölkə oldu. Xarici firmalar daha çox Amerikanın emaledici sənayesinə
və müasir elmtutumlu sahələrinə geniş yayılmağa başladı. Xarici
kapital Amerika iqtisadiyyatında əsaslı keyfiyyət dəyişiklikləri
edilməsinə, onun beynəlxalq kooperasiyada və elmi-texniki
mübadilədə iştirakına kömək edir. Bu, ABŞ-ın daha açıq tipli
təsərrüfatı keçdiyini göstərir.
Eyni zamanda xarici ticarətin müvazinətsizliyi saxlanır: ABŞ-
ın idxalı ixracını əhəmiyyətli dərəcədə üstələyir. Yaponiya ilə
ticarətdə fərqin onun xeyrinə xeyli artması xüsusilə diqqəti cəlb edir.
Federal büdcə defisiti böyük problem idi. Bu, Reyqan
idarəsindən qalan miras idi. O zaman 8 il ərzində hərbi məqsədlər
üçün 2,5 trln. Dollar xərclənmişdi. Dünyada baş verən dəyişikliklər
və bir sıra hərbi proqramların ixtisarı Pentaqona
büdcəsini azaltmaq
üçün əlverişli şərait yaratdı. Lakin silahların müasirləşdirilməsi və
yeni silah növlərinin yaradılması davam etdirilir.
Demoarktik partiyası uzun zaman ABŞ-ın Ən nüfuzlu və
kütləvi partiyası olub. Bu partiya sosial manevr etməyi yaxşı
bacarırdı. 60-cı illərin ikinci yarısından başlayaraq o, uzunmüddətli
böhran vəziyyətinə düşdü. Buna səbəb ölkədəki sosial fəlakətlər,
ABŞ-ın Vyetnamda təcavüzü və sosial-iqtisadi tənzimləmənin
səriştəsizliyi idi. Altı prezident seçkisindən (1968-1988) beşində
demokratlar məğlub oldular. Orta təbəqədən olan seçicilərin
uzaqlaşması və aztəminatlı seçicilərin süstlüyü hesabına onların
sosial bazası daraldı. Partiya ideya-siyasi istiqamətini dəyişdirmək və
yeni uzunmüddətli proqram axtarışı perspektivi qarşısında qaldı.
İri kapitalın köməyindən istifadə etməsinə baxmayaraq
respublikaçılar partiyası uzun müddət azlığın partiyası olaraq qalırdı.
60-cı illərin axırından etibarən partiyanın
rəhbərliyi özünün siyasi
strategiyasını seçicilərin kütləvi bazasını yaratmağa yönəltdi. 70-ci
illərin ikinci yarısında ABŞ-da yeni siyasi dövr başlandı –
mühafizəkar sağların üstünlüyü, respublikaçılar partiyasının
hakimiyyətə gətirilməsi ilə başlanan bir dövr. Onların proqramı
dövlətin iqtisadi və sosial tənzimləmədəki rolunu məhdudlaşdırmağı,
«böyük biznesin» mövqeyinin möhkəmləndirilməsi üçün əlverişli
şərait yaradılmasını, «güclü Amerikanın bərpasını» tələb edirdi.
1983-1984-cü illərdə özünün zirvəsinə çatmış «reyqanizm» bu
132
kursun təcəssümü oldu, sonra mühafizəkar dalğa tədricən enməyə,
Amerikanın siyasi həyatında mərkəzə doğru hərəkət etmək meyli
üstünlük qazanmağa başladı.
80-ci illərdə dövlətin sosial siyasətinə mühafizəkar mbvqedən
yeni baxış meydana çıxdı. Reyqan idarəsi sosial bərabərsizliyi
yumşaltmaq və böyük sosial ədalətə nail olmaq üçün dövlətin
məsuliyyət daşıması ideyasını rədd tdi. Bu
çoxlu sosial proqramlara
çəkilən xərclərin ixtisar edilməsinə və kasıbların, gəliri yoxsulluq
həddindən aşağı olanların sayının artmasına səbəb oldu. Cəmiyyətdə
sosial və əmlak bərabərsizliyi daha da gücləndi. Yeni iş yerləri açıldı.
Yeni iş yerləri başlıca olaraq xidmət sahəsində açılırdı. Burada əmək
haqqı xalq təsərrüfatındakı orta əmək haqqında aşağıdır. Eyni
zamanda emaledici sənayedə işçilərin sayı azaldı. Elmtutumlu və
işgüzar xidmət sahələri işçilərinin sayı və onların əmək haqqı artdı.
80-ci illərdə əmək münasibətlərinin nizama salınması
həmkarlar ittifaqları əleyhinə açıq mübarizə xarakteri aldı. İnzibati
hakimiyyət əmək münaqişələrinə birbaşa müdaxiləni gücləndirdi.
Bunu 1981-ci ildə tətil etmiş 12 min aviasiya dispetçerinin Reyqanın
əmri ilə işdən çıxarılması və onların həmkarlar ittifaqının qovulması
açıq göstərdi. Korporasiyalara həmkarlar ittifaqları ilə sazişi
pozmağa, müəssisələri bağlamağa, istehsalı muzdla qeyri-mütəşəkkil
işçi qüvvəsi tutmaq mümkün olan rayonlara köçürməyə icazə
verilmşidi. Həmkarlar ittifaqlarını zəiflətmək və ləğv etmək, onların
sıralarının artmasına yol verməmək üçün müxtəlif üsullardan eniş
istifadə olunmağa başladı. Nəticədə həmkarlar ittifaqları üzvlərinin
sayı on il ərzində 4 mln. nəfər azaldı. 1990-cı ilin başlanğıcında
muzdla işləyənlərin ancaq 17%-i həmkarlar ittifaqlarının üzvü idi.
Tətillərin fəallığı kəskin surətdə azaldı.
İşçiləri bir-birindən ayırmaq
üçün kollektiv müqavilələrə
«ikiyarusluəmək haqqı sistemi» barədə maddə əlavə olundu. Köhnə
işçilər və muzdla tutulmuş yeni işçilər üçün müxtəlif saathesabı
tariflər müəyyən edildi. Bu, həmkarlar ittifaqının bərabər əmək üçün
bərabər haqq prinsipinin ləğv olunması demək idi. Sahibkarlar
qüvvələrinin həm də kollektiv müqavilələrdəki «sürüşkən şkala»
maddəsinin ləğv olunmasına yönəltmişdilər. Bu şkalaya əsasən
yaşayış vasitələri bahalaşdıqda saathesabı tarif avtomatik surətdə
artırdı.
133
Reyqan dünya siyasətində özünəməxsus məktəb açmış bir
prezident kimi qaldı. O, siyasətin özündə bir incəsənət yaratdı.
Reyqanın dövründə silahlanma daha yüksək mərhələsinə qalxdı. Belə
ki, onun dövründə hərbi büdcə ölkənin federal büdcəsinin 23%-indən
27%-nə qalxdı. Hərbi sənaye komplekslərinin (bu komplekslərə
hərbiçilərin yüksək dairəsi, dövlətin müəyyən quluqçuları, Silah
istehsal edən korporasiyalar və hərbiləşdirilmiş elm daxildir)
fəaliyyəti gücləndi. Onlardan on ikisi ABŞ-ın Müdafiə nazirliyi olan
Pentaqonun sifarişlərini həyata keçirirdi. ABŞ-da ən çox inkişaf
edən və böhranlı vəziyyət keçirməyən sahə hərbi sahə idi. Çünki bu
sahə hökumətin nəzarəti altında idi. Hərbi xərclər 1979-1980-cı
illərdəki 134 milyard dollardan 1988-ci ildə 291 milyard
dollara
qalxdı.
Reyqanın xarici siyasəti C.Karterin siyasətinin, demək olar ki,
davamı idi. Reyqan da C.Karter kimi NATO-nun hərbi xərclərinin
3% artırılması və Qərbi Avropada orta mənzilli raketlərin
yerləşdirilməsi işini bəyəndi və davam etdirdi. 1983-cü ildə ABŞ
Qərbi Avropanın beş ölkəsində 600-ə yaxın orta mənzilli raketlərini
yerləşdirməyə başladı. O da Əfqanıstan məsələsi ilə əlaqədar SSRİ
ilə münasibətləri gərgin şəkildə saxladı. ABŞ Latın Amerikası
ölkələrinə qarşı yenidən «Böyük dəyənək» siyasətinə qayıtdı. Reyqan
hökuməti Latın Amerikası ölkələrinə münasibətdə panamerikan
həmrəyliyi prinsipini irəli sürdü. Karib höfzəsində öz mövqelərini
möhkəmləndirdi, Nikaraquaya qarşı elan edilməmiş müharibə apardı,
Salvadorun mühafizəkar dairələrinə hər cür kömək göstərdi. 1982-ci
ildə Malvin (Folklend) adaları üstündə İngiltərənin Argentina ilə
müharibəsində İngiltərəni müdafiə etdi. İsrail-Ərəb münaqişələrində
İsrailin dayağına çevrildi. 1982-ci ildə Yaxın Şərqin əzab
çəkmiş
xalqları üçün «Amerika sülh təşəbbüsləri»nin irəli sürdü. 1983-cü
ildə cəmisi 100 min əhalisi olan Qrenadaya qoşun çıxartdı. Reyqan
hökuməti xarici siyasətində Asiya və Sakit okean regionuna xüsusi
diqqət yetirirdi. 1986-cı ilin sonunda ABŞ bu regiona 35,7 milyard
dollar sərmayə ayırdı.
1983-cü ildə «Demokratiya və kütləvi diplomatiya proqramını»
qəbul etdildi ki, bundan da məqsəd sosialist ölkələrinə qarşı
fəaliyyətinin istiqamətləri və metodlarını müəyyən etmək idi.
1985-ci ilə qədər o, SSRİ-ni «Şər imperiyası» elan edərək onu
iqtisadi cəhətdən zəiflətməyi ABŞ-ın əsas məqsədi olduğunu
134
bildirirdi. 1985-ci ildə SSRİ-də hakimiyyətə Mixail Sergeyiviç
Qorbaçov gəldikdən sonra ABŞ-la SSRİ arasındakı münasibətlərdə
mülayimləşmə baş verdi. Reyqan sosializmi «zibilliyə» atmaq planını
həyaia keçirməyə başladı. Qorbaçovla Reyqan 1985-ci ildə
Çenevrədə, 1986-cı ilin oktyabrında isə İslandiyanın paytaxtı
Reykyavikdə görüşdülər. 1987-ci ilin dekabrın 7-8-də M.S.Qorbaçov
Vaşinqotonda oldu. Vaşinqtonda «Qısa
mənzilli raketlərin məhv
edilməsi haqqında» iki dövlət arasında saziş bağlandı. Bu tarixdə
nüvə silahlarının ləğv edilməsini nəzərdə tutan ilk saziş idi. Reyqan
bu sazişi bağlayarkən etdiyi çıxışlarında göstərdi ki, biz SSRİ ilə
saziş bağlayarkən rusların çox sevdiyi bir atalar sözünü işlətmək
istəyirəm: «İnan, lakin yoxla». 1988-ci ilin mayında Reyqan
Moskvaya gəldi. Danışıqlar mehribanlıq şəraitində keçdi. Reyqan
Moskvadan qayıdarkən bildirdi ki, onun sosializm cəmiyyəti
haqqında təsəvvürlərində yanlışlıqlar var və sosializmdən də çox şey
öyrənmək olar.
80-ci illərdə ABŞ-ın dünya ölkələri
barəsində siyasəti iki
prinsipin müəyyən ahəngi üzərində qurulmuşdu: dünyada baş verən
dəyişikliklərə qüvvə ilə müqavimət göstərilməsi və həmin
dəyişikliklərə uyğunlaşma. Bir çox amillərin təsirindən asılı olaraq
bu prinsiplərin konkret tətbiq nisbəti dəyişirdi.
Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, ABŞ-ın hərbiçilik
tendensiyaları yenidən baş qaldırmış hakim dairələri Sovet-Amerika
münasibətlərinin pozitiv inkişafını pozdular və əslində, əldə edilmiş
razılaşmalardan imtina yolu tutdular. Onlar mövcud hərbi- strateji
tarazlığı pozmaq və SSRİ üzərində hərbi üstünlüyə nail olmaq
qərarına gəldilər. 70-80-ci
illərin hüdudunda, xüsusilə respublikaçılar
hökuməti hakimiyyət başına gələndən sonra, ABŞ-ın SSRİ-yə qarşı
siyasəti çox kəskinləşdi. ABŞ-ın hökuməti və hərbi –sənaye
inhisarları miqyasına görə misli görünməmiş yeni sürətlə silahlanma
yoluna qədəm qoydular.
1983-cü ilin mart ayında Ronald Reyqan kosmik baza
elementləri olan raketə qarşı geniş miqyaslı müdafiə sistemi
yaradılmasına dair uzun müddətli proqram elan etdi. Həmin
proqramın rəsmi adı «strateji müdafiə təşəbbüsü idi. ( SMT ).
Onun vəzifəsi SSRİ-yə qarşı nüvə silahını birinci tətbiq edə
bilməkdən və Amerika ərazisinə cavab zərbəsinin nəticələrini
zəiflətməkdən ötrü kosmik zərbə etalonu yaratmaqla ABŞ ərazisi