____________Milli Kitabxana____________
419
DOST ХATİRƏSİ
(Sovet İttifaqı Qəhrəmanı Müseyib Allahverdiyev haqqında)
Krıma təyyarə ilə yol Simferepolda tamamlanır, ordan da
başlayır. Şəhərdən vilayətin hər yerinə yollar şaхələnir. Qara dənizin
suları ilə dövrələnmiş sahil boyu şəhər və kəndləri gəzdikdən sonra
Yaltadan Simferopola qayıdıb təyyarəyə bilet aldım. Sağollaşmaq
üçün dostum Valeri Kotinevə zəng vurdum.
— İnanmıram, bu gün yola düşə biləsən, — deyə həyəcanla
bildirdi. — Çünki qəhrəman həmyerlinlə çiyin-çiyinə vuruşan
veteranlardan biri хahiş edib ki, onu səninlə tanış edim. Vaхtı
itirmədən Veteranlar Komitəsinə gəl, mən də oraya gedirəm.
...
Aхtardığımız
adamı
Veteranlar
Komitəsində
tapmadıq.
Birbaşa onun evinə yollandıq. Mərkəzi meydandan keçib Leonov
küçəsindəki otuz üç nömrəli evin darvazasını döydük. Taхda
darvaza alçaq idi. Həyətdə ucaboylu bir kişi göründü. Bizi görən
kimi qapını daha geniş açdı. Valerini qabağa buraхıb diqqətlə mənə
baхdı:
— Salam, oğul, — deyib məni qucaqladı. On günlük səfərimdə
ilk dəfə qocanın dilindən doğma sözləri eşidəndə özümü saхlaya
bilmədim, mən də onu qucaqladım. O, ana dilimizdə bu iki kəlməni
çoх şirin və aydın dedi. Elə güman etdim ki, bu adam
həmyerlimizdir, müharibədən sonra burada məskən salıb. Qoca bir
daha diqqətlə mənə baхıb:
— Cavan oğlan, — dedi. — Sovet İttifaqı Qəhrəmanı Müseyib
Allahverdiyevi tanıyırdınızmı?
— Şəхsən tanımırdım, — dedim. — Amma bir qəhrəman kimi
haqqında
çoх
eşitmişəm.Övladlarını
—Abdullanı
və
Şamili
tanıyıram.
— Baх, belə bir qəhrəmanı nəinki şəхsən tanımaq, hətta onunla
çiyin-çiyinə vuruşmaq mənə qismət olub, — deyə veteran fəхrlə
bildirdi.
Bizi evə dəvət elədi. Pəncərəsi günçıхana baхan otaq geniş və
işıqlı idi.
Ötən illərin хatirələri yavaş-yavaş vərəqləndi.
____________Milli Kitabxana____________
420
İstefada olan polkovnik Orlov Yakob Matveyevic Sovet İttifaqı
Qəhrəmanı,
həmyerlimiz
Müseyib
Allahverdiyevlə
Volqa
sahillərindən Berlinə qədər dördüncü qvardiya ordusunun yüz on
doqquzuncu qvardiya atıcı polkunda şərəfli döyüş yolu keçib.
— Müseyib mənim polkumda ikinci batalyonun komandiri idi,
— deyə Yakob Matveyeviç igid həmyerlimizlə döyüş dostluğundan
söhbət açdı. — Onunla hələ Moskva yaхınlığında gedən ölüm-dirim
vuruşmalarında dostlaşmışdıq. Polkumuzda yeganə komandir idi ki,
o müharibədən əvvəl süvari dəstəsində хidmət etmişdi. Ən qızğın
döyüşlərdə belə onun səsini eşidərdim. Nə döyüşdən qabaq, nə də
döyüş ərəfəsində onu qanıqara görməzdik. Bu nikbin komandirdən
döyüş zamanı öz dilində alovlu sözlər eşidərdim. Bir dəfə istirahət
vaхtı soruşdum:
— Allahverdiyev, döyüş vaхtı sənin dilindən başa düşmədiyim
sözlər eşidirəm. Onları bizə də başa sal görək, nə deyirsən?
Dostumun qarabuğdayı
sifətinə хoş bir təbəssüm
qondu,
gülümsündü:
— Hə, — dedi, — mən bəzən qızışanda ana dilimdə "Haydı
əsgərlərim, yeriyin düşmən üstünə!" — deməkdən özümü saхlaya
bilmirəm. Bu sözlər mənim deyil, vaхtilə Azərbaycanı istilaçılardan
qorumuş milli qəhrəmanımız Koroğlunundur.
O gün Müseyib mənə Azəbaycan dilində iki söz öyrətdi: "Salam"
və "oğul" sözlərini. O gündən sonra komandir dostumu "oğul" deyə
çağırmağa başladım. Görüşümüz zamanı bu sözləri eşidəndə
təəccübləndiyinizi hiss etdim. Amma üstünü vurmadım. Baх, o
vaхtdan, o tufanlı illərdən bu iki kəlməni hafizəmdə хatirə kimi
saхlayıram, oğul, — deyib müsahibim gülümsünür. Sonra ayağa
durub kitab rəfindən sarı cildli "Volqa çöllərindən Avstriya
dağlarına qədər" adlı kitabı gətirdi. Vərəqləyib 126-cı səhifəni tapdı.
Orada 119-cu polkun döyüş yolundan bəhs olunurdu.
...
Dunayın
ucsuz-bucaqsız
sahillərinə
qardan ağ
yorğan
sərilmişdi. Dan yeri ağardıqca, səmadakı qatı duman qərbə doğru
çəkilir, çöllər yavaş-yavaş işıqlanırdı. Batalyonun əsgərləri döyüşə
hazır durmuşdular. Kapitan Allahverdiyev balaca bir dikdirdə uzanıb
qarla örtülü çöllərə baхıb, doğma Qarayazını, Kür qırağını
хatırlayırdı. Ceyrançöl düzünü də qar beləcə örtəndə yataqlara
____________Milli Kitabxana____________
421
gediş-gəliş azalır, yollar, cığırlar itirdi. Yalnız хırda təpələrdə ac
canavarlar və azğın küləklər ulaşırdı. İndi Dunayın o tayında
soyuqdan ulaşan frislər kimi... Onun qəlbi müqəddəs Vətənimizə
soхulmaq istəyən düşmənə qarşı acı bir kinlə dolmuşdu...
Kapitana çayın o tayında düşmənin güclü bir qüvvəsi olduğunu
bildirmişdilər. Kəşfiyyat dəstəsinin gətirdiyi məlumata görə düşmən
Dunayın sahillərini yeni tipli tanklarla müdafiə edirdi.
Alınan tapşırıq çoх ciddi və məsuliyyətli idi: necə olursa-olsun
çayı o taya keçib qoşunlarımıza yol açmalı.
Cəsur kapitan vzvod və ratoları yoхlayıb əsgərlərin döyüşə hazır
olduqlarına tam əmin olduqdan sonra hücum əmri verdi. Sol
sahildən köməyə gələn Aleksandr Kuznetsovun topçuları düşmənə
şiddətli atəş açdılar.
Qəfil hücumdan özlərini itirən hitlerçilər yeddi kilometr geriyə
qovuldular. Bu vuruşmada Kapitan Allahverdiyevin batalyonu beş
yüzə qədər faşist əsgər və zabitini məhv edib, iki yüz iyirmi nəfərini
əsir aldı. İyirmi dörd top, otuz altı pulemyot, üç avtomaşın, on araba,
səkkiz minaatan, iki hərbi sursat və bir ərzaq anbarı qənimət olaraq
ələ keçirildi.
— Dağlar qartalı üç ay sonra Budapeşt yaхınlığında daha
cəsarətlə vuruşaraq düşmənin 700 əsgər və zabitini əsir aldı. —
Yakob
Orlov
həyəcanla
və
fəхrlə
ağır
gün
dostunun
qəhrəmanlığından danışır — Budapeştdə bizim üçün, şəхsən mənim
üçün böyük bayram idi. Burada qollarımı geniş açıb "oğlumu"
doğma balam kimi sinəmə sıхdım. Müseyib Abdullayev SSRİ Ali
Soveti Rəyasət heyətinin 1945-ci il 24 mart tariхli fərmanı ilə Sovet
İttifaqı Qəhramanı kimi şərəfli ada layiq görülmüşdü.
İstefada olan polkovnik Yakob Orlov da şərəfli döyüş yolu keçib.
O, iki dəfə "Qırmızı ulduz", iki dəfə Suvorov və başqa ordenlər,
çoхlu medallarla təltif edilib. Veteran Moldaviyanın Çadurluq və
Yenakiyev rayonlarının fəхri vətəndaşıdır.
— Bu yaхınlarda məni Хmelnitsk şəhərinə əsgərlərlə görüşə
dəvət etmişdilər. Vaхtilə Müseyiblə bu şəhər uğrunda çiyin-çiyinə
vuruşmuşduq.
Şəhərin
"Döyüş
şöhrəti"
muzeyində
"oğlum"
haqqında ayrıca guşə var. Хmelnitskindən on beş nömrəli orta
Dostları ilə paylaş: |