Sevginin dadı (roman)
Yüklə 2,71 Mb. Pdf görüntüsü
|
200
Bazar günüydü. Anam növbədəydi. Evdə tək‐tənha uzanıb kitab oxuyurdum. Qapını arxadan açarla açdılar. Elə bildim anamdır, amma içəri girən Tahiriydi. Ayağa qalxıb üst‐başımı düzəltdim. Nədənsə həmişə inanırdım ki, bu çəlimsiz‐cüssəsiz oğlana gücüm çatar. İçəri girdi, qapını arxadan kilidlədi. – Salam Dilbər. Bağışla evinizə soxulmuşam. Amma sənin‐ lə ciddi söhbət etməliyəm. Məni on dəqiqə dinləməyini xahiş edirəm. Qapının yanındakı döşəməsilən taxtanı əlimə alıb ona qı‐ candım: – Tez çıx bu evdən, adını kişi qoyub kişisiz evə girirsən! Əgər bir də söz döndərsən, bu taxta ilə başını ikiyə bölərəm. Tez ol.., eşitmirsən!? – Dilbər, qurban sənə, heç də pis niyyətlə gəlməmişəm, va‐ cib söhbətim var, dinlə məni... – Qonşular görsə biabır olaram, el içinə çıxa bilmərəm. Nə niyyətlə gəlmisənsə, o niyyətlə də evinizə qayıt, məni hövsələ‐ dən çıxartma! – Söhbət sənin anandan gedir! Onu xəstəxanaya aparıblar... – Nolub ki, anama? Hansı xəstəxanaya aparıblar? – Narkoloji dispanserə, anan “ablavaya” düşdü, nəşə çək‐ diyi yerdə tutdular – 5 nəfərlə birlikdə. – Sən isə aradan çıxa bildin hə, demək anam narkotikə də qurşanıbmış, sən onu bu işə cəlb elədin, eləmi? – Məndə nə günah var ki, özü öz xoşuynan qoşulub. Mənə dedi ki, şifonerdəki diplomatın içində pul var, ordan 500 manat götürüb onu qurtarım, elə bilirdim evdə deyilsən... – Cəhənnəmə tutsunlar, gorun da dalınca, yığdınız məni boğaza..! Şifonerdən diplomatı götürüb açdım – cəmi 800 manat pu‐ lumuz var idi. Bu pulu ikimiz də boğazımızdan kəsib yığmış‐ dıq. Sayıb 500 manatı Tahirə verdim.
201
Tahir: – Narahat olma, birinci dəfə olduğundan uzağı bir gün saxlayıb, cərimə kəsib buraxacaqlar... Dilbər sən çox gözəlsən, bunu sənə indiyənədək deyiblərmi? – Bas bayıra, gicbəsər, bunu ən son deyən sənsən, nar‐ koman matışka! Döşəməsiləni onun sinəsinə dirəyib bayıra itələdim. Tahir çıxıb getdi. “Aman Allahım, günahım nədir axı, niyə məni bu ailənin övladı elədin? Atamı əlimdən tez aldın, qardaşım və anamı əxlaqsız əyyaş elədin. Axı niyə hər şey birdən‐birə belə sürətlə dəyişdi? Demək, Durna nənəm havayı yerə danlamırmış atamı, anamdan elə‐belə acığı gəlmirmiş... Axı valideynlərimin səhvi nə idi? Durna nənəmə qarşı münasibətləri normal idi, xırda incikliklərdən isə onun heç xəbəri də olmurdu, bəs onda nəydi onun ürəyinə daman? Sanki aqibətimizin belə olacağını əvvəlcədən hiss edirmiş... Mən indi bu evdə necə yaşaya bilə‐ rəm, məni narkomanın qızı, “mavi”nin bacısı deyə çağırmaz‐ larmı? Of, of..! Canım nənəm, kaş kəndimiz qalaydı və məm‐ nuniyyətlə səninlə birlikdə təzək yapardım... Hardasan, Fərhad, qurtar məni bu bəlalı həyatdan, sənə çox ehtiyacım var...” – hönkürdüm. Rəfiqəmə zəng vurdum – evdəydi. Onlara yollandım. Ana‐ mın dispanserə düşməyi heç vecimə də deyildi. Məni ağrıdan, bu gündən sonra başıma gələcəklərdir. Həyatın belə gedişi məni əxlaqsızlığa sürükləməyə işləyirdi, adım ailəmin adıyla çirklənəcəkdi. Nəsə bir çıxış yolu tapıb bu evdən, bu ailədən baş götürüb qaçmaq lazımdır, həm də tez bir zamanda... Səfurə islağa paltar qoymuşdu. Mətbəxdən soğandağının qoxusu gəlirdi. Balaca olarkən xörəyin içindən soğan qırın‐ tılarını yığardım, soğandan iyrənirdim. Kənddə olarkən, Durna nənəm sabılca dolu soğandağı bişirib boynumun dalını kəs‐
202
dirmişdi – “Ye, itin qızı, soğandan iyrənən olub! Soğansız ye‐ məyin nə dadı?! Çörəyi batır ye! Bəs ərinə yeməyi necə bişirə‐ cəksən, soğansız bişirəcəksən, yoxsa, soğanın qoxusundan mət‐ bəxə girməyəcəksən, bəlkə ifritə anan kimi, kişinə yemək bişirt‐ dirəcəksən!? Ye, köpəyin qızı, yoxsa saçını yolacam, tez ye..!” İyrənə‐iyrənə bir sabılca soğandağını mənə zorla yedirtdi. Artıq o vaxtdan bu pis vərdişimi tərgizmişdim, əksinə soğandağını sevməyə başlamışdım. Bax, tərbiyəni belə verərdilər. Qıza, – sabahın anasına – ərinə yemək bişirmək üçün soğandağı iyi do‐ lmuş mətbəxin sahibi olmağın tərbiyəsi beləcə başlamalıydı. Anam isə üstümüzdən iy gəlməsin deyə, hətta imkanımızın ye‐ tərli olmadığına baxmayaraq qulluqçu tutmaq eşqinə də düş‐ müşdü, yaxşı ki, atam vaxtında sözünü sərt demişdi – “Səni qulluqçu olaraq almışam, əlavə qulluqçuya ehtiyacın varsa, bu‐ yur qapı açıqdır, mən özüm öz uşaqlarımın qeydinə qalaram” – demişdi. – Xoş gəldin, bacı, necəsən? Gözümə bir təhər dəyirsən, rəngin elə bil ağarıb, bir şey olmayıb ki? – Səfurə məndən so‐ ruşdu.
– Yox, Səfuş, hər şey qaydasındadır. Uzanıb kitab oxuyur‐ dum, bezdim, dedim görüm sən neynirsən, bir az dərdləşək. – Sən soğanı qarışdır yanmasın, mən də paltarları yaxala‐ yım. Axşamdan tort qalıb, istiyirsənsə çay da süz iç, mətbəx‐ dədir. Tortdan bir parça kəsib çiniyə qoydum, çəngəllə ilk tikəni rəfiqəmin ağzına qoydum. – Nədi, qorxursan ki, köhnə olar, “qoy öləcəksə birinci rə‐ fiqəm ölsün” demək istəyirsən? – Səfurə bunu zarafatla dedi. – Səni istəməyənlər ölsün, ay dəli, əllərin sabunludur deyə elədim, tamahın düşər, boğazımda qalar dedim. Sən axı niyə belə şeytan qızsan? Nədəndi sənin şirinliyin, axı mən səni niyə bu qədər çox istəyirəm?
Yüklə 2,71 Mb. Dostları ilə paylaş:
|