Sevginin dadı (roman)
Yüklə 2,71 Mb. Pdf görüntüsü
|
206
rənin ürəkbulanması tutdu. Mehti lağa, Səfurə ilə zarafata baş‐ ladı. O, kifayət qədər hündürdən danışırdı və hətta yaxındakı adamlardan onun dediklərinə çönüb baxanları da vardı: – Hə.., həzarat, indi “Etna vulkanı” püskürmək üçün lən‐ gər vurur... Bir azdan siz bu möhtəşəm lava püskürməsinin şa‐ hidi olacaqsınız. Bu günkü lava ilə birlikdə siz həzm olunmuş tort, toyuq budu, “paytaxt” salatı və bir ədəd alma qarışığının nə şəklə düşdüyünü görəcəksiniz. Yaxın durun, baxın, bu gözəl qız min əziyyətlə ərsəyə gələn ərzağı görün nə günə salır... Eşidənlər gülür, Səfurə isə incimiş halda öz mədə bulan‐ masının hayındaydı. Gəminin burnundan dənizə doğru əyildi, Mehtinin bayaq təsvir elədiyi “Etna vulkanı püskürürdü”. Əlimlə əziz rəfiqəmin belindən tutmuşdum. Onun halına yan‐ maq bir yana qalmışdı, indi mən də yaxındakı adamlar kimi bu mənzərəyə baxıb gülürdüm. Mehti bu zarafatla Səfurənin utan‐ mağının qarşısını da vaxtında bacarıqla almışdı. Səfurə dəsmal‐ la dodaqlarını silir, bu mənzərəni müşahidə edən insanlara bö‐ yük günah işlətmiş adam kimi yazıq‐yazıq baxır və Mehtinin çiyninə yumruq vurub yenidən dənizə doğru əyilirdi. – Baxın, ekologiyamızı, ana Xəzərimizi korlayan bu qızcı‐ ğazı daş‐qalaq eləyin. Belələrinə bizim aramızda yer olmama‐ lıdır. Yeyə bilmirsən yemə, qusacaqsansa gəmiyə minmə, axı bu qida ilə neçə gün dolanmaq olardı, indi isə hazırca həzm olun‐ muş qidanı balıqlar yeyəcək və sonra biz fikirləşəcəyik ki, – “Görəsən, niyə çay balığı Xəzərin balığından dadlıdır?”. Bilin və agah olun, ona görə ki, bu balıqlar mənim dünya gözəli ni‐ şanlım Səfurənin qusuntusu ilə qidalanırlar... Mehtinin belə “artistliyini” hələ indiyədək mən də görmə‐ mişdim. Gəmidəkilər əməlli‐başlı əylənmişdilər, Səfurə isə ni‐ şanlısından yenə incidi. İncəvara, gəmi sahilə yan almışdı, hamı düşür, biz isə hələ də gəminin burnu tərəfdəydik. İndisə, Mehti israrla Səfurənin dodaqlarından öpmək üçün onun üzünü iki‐
207
əlli tutmuşdu – “barışmaq” üçün ağıllı yol bu idi. Səfurə imkan verməsə də, Mehti onun bulaşıqlı dodaqlarını öpə bildi. Sahilə çıxdıq, yavaş‐yavaş “Dəniz limanı” tərəfə yeridik – maşını o tərəfdə saxlamışdıq. Qarşımıza çıxan gülməli bir mən‐ zərə Səfurənin kefini əməlli‐başlıca açdı. Bir nəfər kişi oturaca‐ ğın arxasındakı yaşıllığa uzanıb qusurdu, əlində bel olan yaşlı kişi və onun yanında da cavan bir adam bu iyrənc mənzərəyə baxıb sifətlərini turşutmuşdular. Mehti yenidən “monoloquna” başladı: – Ey ana təbiət, bağışla bizi, sənin suyunu, torpağını, ha‐ vanı öz iyrənc qusuntumuzla təhqir edirik. Bax bu yazıq “pi‐ yaniskə” içib qaytarır – torpağını peyinləyir, Səfurə balamız də‐ nizdəki balıqlarla öz qidasını bölüşür. Hava və günəşinə isə başqaları “qulluq” edir. Bağışla biz günahkar bəndələrini, ana təbiət!
Artıq Səfurə də bizə qoşulmuşdu, deyib‐gülürdük. – İndisə, xanımlar, icazənizlə boşalmış mədələri doldur‐ maq üçün sizi bu yaxınlıqdakı gözəl bir restorana dəvət etmək istəyirəm. Xahiş edirəm, məni bu xoşbəxtlikdən məhrum etmə‐ yəsiniz. Səfurə bir daha gəmiyə minməyəcəyinə and içdi. Mən isə bu gəzintinin səbəbkarı olduğum üçün özümü lənətləyirdim. Mehti, – “Lap əla oldu, ürəyimdən tikan çıxdı, şəxsən hələ belə dəniz gəzintisi görməmişdim, hər şeyə görə Dilbər, sənə borcluyam” – deyirdi. Həmin gün ürəyimizcə dedik‐güldük. Amma nə biləy‐ dim ki, yaşıllığa uzanıb qusan kişini müşahidə edənlərdən biri, mənim əliçıraqlı axtardığım, bu saat ən çox ehtiyac duyduğum, canımı qurban etməyə hazır olduğum Fərhadıymış...
208
Verginin pulunu düzəldib verdim. Belə işləmək olmazdı. İşləri səhmana salmaq, biznesi xeyli məhdudlaşdırmaq, işin profilini dəyişmək qərarına gəlmişdim. Paytaxtın “töycü”sü re‐ gionlardakından qat‐qat çox idi. Ailəvi Pirquluda təmiri yenicə başa çatmış evimizə yollan‐ dıq. Evin otaqları bəzədilmişdi, genişlikdən adam vahimələnirdi. Uşaqlar yaxşı istirahət edir, atam, – “Axır ki, torpağıma oxşar bir yer tapdım” – deyə bütün günü həyətdə yer belləyir, gül əkir, lək‐ lər düzəldirdi. Afət isə yaxşı evdar xanım kimi qollarını çırmalayıb ev işlərini görür, yemək, yır‐yığış işlərilə başını qatır, ya da uşaqlarla meşəyə gəzməyə çıxırdı. Bu yer mənim də ürəyimcə idi. Evimiz Pirqulu meşələrinin başlandığı dərənin yamacında idi. Dərədən bulaq sularının birləşdiyi yerdə suyun şırıltısı eşidilirdi. Səhərlər quşların səsinə oyanmaq başqa zövq idi. Təmiz hava, gözəl mənzərə, sakit məkan, göz oxşayan təbiət insanı yaşamağa çağırırdı. Bütün günümü ya uşaqlarımla oynamaqla, ya da kitab oxumaqla keçirirdim. Vaxt tapanda isə iş otağıma çəkilib Nağıyla telefonla danışır, işlərimi izləyir, lazımi tapşırıqlarımı verirdim. Hər şey Nağının öhdəsində qalmışdı. Bir də gələn il bizə yoxlama gələcəkdi, deməli vaxtdan səmərəli istifadə etməli, daha gərgin işləməliydik. Oğuzdakı istirahət zonasında kotejlərin tikintisi başa çatmışdı, ilk turistlər qəbul olunmuş, uşaqlar “siftə”lərin istə‐ yirdilər. Atamla bu günlərdə Oğuza getməyi planlaşdırmışdıq. Birinci dəfəydi sevdiklərimlə birgə bu cür uzunmüddətli istirahət etdiyimiz. Uşaqların, Afətin, atamın eyni əməlli‐başlı açılmışdı. Artıq imkan düşən kimi birlikdə istirahət edəcəyi‐ mizə söz vermişdim. İki gündən sonra uşaqlar əl çəkmədilər ki, – “Biz də Oğuza gedirik!”. Atamın da təkidiylə hamılıqla ma‐ şına oturub Oğuza – yeni istifadəyə verilmiş istirahət zonamıza yollandıq.
Yüklə 2,71 Mb. Dostları ilə paylaş:
|