minimum
əmək gününü yerinə yetirmədiyinə görə Qazaxıstana
sürgün edilm
əlidir. Bu qərarı səsə qoyanda, “Kim “vısılka”
t
ərəfdarıdırsa, əlini qaldırsın!” “Vısılka” sözünün mənasını
başa düşməyən kənd camaatı bir-birinə baxıb yuxarıdan gə-
l
ənlərə hörmət əlaməti olaraq əllərini qaldırırlar. O saat Seyid
Mir Sadıq Ağanı tutub maşına sarı aparanda Əhməd müəllim
heç n
əyi fikirləşmədən tez özünü irəli atır. Yuxarıdan gələn-
l
ərin birinin qolundan tutub çəkinmədən, cürətlə deyir:
– “Bu s
əsvermə düz olmadı. Avam kənd camaatı “vısılka
t
ərəfdarıdır” ifadəsinin mənasını başa düşməyib əl qaldırıblar.
Qoyun, camaatı mən öz dillərində başa salım”. Bunu gözləmə-
y
ən rəhbərlər çaşıb qalırlar. Bu zaman Əhməd müəllim üzünü
camaata tutub x
əbər alır:
“Ay
əziz camaatım, siz istəyirsiniz ki, el ağsaqqalımızı –
Seyid Mir Sadıq Ağanı tutub həmişəlik kəndimizdən
Qazaxıstana qovsunlar”?
Camaat donub qalır. Onda Əhməd müəllim daha cəsa-
r
ətlə deyir: “Kim Seyid Mir Sadıq Ağanın kənddən qovulma-
sını istəyirsə, əlini qaldırsın”. İşi başa düşən insanlardan heç
kim
əl qaldırmır...
Bel
əliklə, Əhməd müəllim bu ədaləti ilə özünə kənd ara-
sında böyük hörmət, aktivlər içində düşmən qazanaraq qəs-
d
ən təşkil olunmuş iclasın işini pozur... Əhməd müəllimi alqış-
layanlar çox olur...
...Bu hadis
ədən sonra kəndin, rayonun “rəhbərləri” tərə-
find
ən Əhməd müəllim daha ciddi şəkildə qaralanmağa, təqib
olunmağa başlayır. Hətta kənd sovetinin “pul ilə ələ aldığı
adamlar”
Əhməd müəllimə rus dilini bilmədikləri üçün öz
adlarından yuxarılara rus dilində şikayət ərizələri yazdırırlar.
Komissiya g
əlib həmin insanları dindirəndə onlar: “Ərizəni
Əhməd müəllim yazıb, biz rus dilini bilmirik, aldadıb qol
ç
əkdirib”. Bir sözlə, bütün bunlar Əhməd müəllimi tutmaq
üçün q
əsdən təşkil olunmuş böhtanlar idi...
~
11
~
***
Bu ill
ərdə Əhməd müəllim 18-20 yaşında cavan rus dili
mü
əllimi idi. Rus dilini Udulu sovetliyində, o zaman bir-iki,
az-maz adam bil
ərdi, ya yox. Əhməd müəllim isə bu dili nisbə-
t
ən yaxşı bilirdi. Ona görə də rayon rəhbərliyi müəllimdən
ehtiyat edirdi. K
ənddə iclasın “baykot” edilməsinə görə kənd
aktivl
ərinin də rayon rəhbərliyi yanında hörməti heçə enmişdi.
Odur ki, k
ənd aktivləri belə qərara gəlirlər ki, Əhməd müəllim
aradan götürülm
əli və ya “başı qarışdırılmalıdır”. Odur ki,
h
əmin insanlar ilk əvvəl Əhməd müəllimin “dostlarından”
kimis
ə ələ almağı qərara alırlar... Ən nəhayət, kənd soveti əl
altından öyrənə bildi ki, Əhməd müəllim quruluşu, hətta ölkə
başçısını da dolayı yolla tənqid edən şeirlər yazır. Odur ki,
çalışırlar namərdlər həmin şeirlərdən, heç olmasa, bir-ikisini
əldə etməyə. Ən nəhayət, istəklərinə çata bilirlər...
Haşiyə: Əhməd müəllimin dediyi kimi, o da əvvəllər
S
əməd Vurğun üslubuna üstünlük vermişdir. Saf məhəbbətin
t
ərənnümü, təbiətin gözəlliyi onun şeirlərinin əsas mövzusu
olmuşdur. Amma Böyük Vətən müharibəsindən sonra müəl-
limliy
ə başlayan şairin poeziyasının mövzusu da yavaş-yavaş
d
əyişir; kənddə əhalinin pis güzəranı, yaşayış tərzi şairin şeir-
l
ərinin tənqid hədəfi olur. Ona görə şair quruluşa qarşı etiraz
s
əsini ucaltmaqdan çəkinmir...
Əhməd müəllim Stalin rejiminin hələ də tüğyan etdiyi
1948-50-ci ill
ərdə öz tənqidi fikirlərindən əl çəkmirdi.
Şeirlərində Stalini “Yusif” adı ilə tənqid etməkdən qorxmurdu.
“Qardaşlarım” rədifli qoşmasında olduğu kimi:
N
ə vəd etsələr bizə yalandı, qardaşlarım,
Oyanın, vaxt yetişib, amandı, qardaşlarım.
Onlar talan etdil
ər Şəki, Şirvan mülkünü,
Onlar yasaq etdil
ər muğamatı, türkünü,
Onlar “dahi” etdil
ər Yusif kimi tülkünü.
V
ətənin hər guşəsi zindandı, qardaşlarım,
~
12
~
Elin vari-dövl
əti virandı, qardaşlarım.
v
ə ya:
Tapdanırıq hər zaman,
Ayaqlarda nalıq biz.
Yoxdur hüquq dill
ənək,
El
ə bil ki, lalıq biz.
v
ə yaxud:
Çürüyür çoxları indi Sibirdə,
Keçir ömürl
əri cövrü cəbrdə,
Öls
ək rahat olaq bəlkə qəbirdə,
N
ə vuruşma qalıb, nə üsyan qalıb,
N
ə təşkilat qalıb, nə meydan qalıb.
yaxud da:
İndi nə eləsən özün bilərsən,
Əhmədin qətlinə fərman verərsən,
Zaman keç
ər, bir də baxıb görərsən,
Taxtın sənin lap tarac olub, Yusif.
***
Əhməd müəllimin şəxsi arxivində saxlanılan şeirlərindən
aydın olur ki, özünə bu qədər düşmən qazanmış müəllim gec-
tez h
əbs olunacağını, “gedər-gəlməzə” göndəriləcəyini yaxşı
bilirdi. Amma o,
camaatın, elin-obanın danışan dili olmaqdan,
20-22
yaşı olmasına baxmayaraq, yeri gələndə onların sözünü,
d
ərd-sərlərini bir ziyalı, müəllim kimi deməkdən çəkinmə-
miş… Səsini daha ucadan qaldırmışdır…
~
13
~
Əhmədi, cavan müəllimi gözü götürməyən “yerli ağaların
qulları” nəhayət, həmin şeirlərdən əllərinə keçirə və yuxarılara
çatdıra bilirlər…
***
Əhməd müəllim tam günahsız həbs olunması barədə
vaxtil
ə belə deyirdi:
– Ür
əyimdə bu rejimə qarşı böyük nifrət hissi vardır.
Düzü bu nifr
əti rayon rəhbərləri, eləcə də yaxınlar da bilirdi.
Nifr
ətimi, narazılığımı şeirlərimdə çox aydın ifadə edə bilmiş-
dim. Bilirdim ki, gec-tez m
əni tutacaqlar. Belə qərara gəldim
ki, heç olmasa, tutulana q
ədər şeirlərimi çap etdirim, yoxsa
1937-1938-ci ild
ə məhv edilən qardaşlarımın əsərləri kimi
bunları da yox edəcəklər. Bakıya yolum düşəndə məsləhət
almaq üçün bir
ziyalı ədibin yanına getdim. Bu insanı xalqını,
v
ətənini sevən bir insan bilirdim. O, məni ətraflı dinləyəndən
sonra şeirlərimlə yaxından tanış olmaq üçün şeirlər qovluğumu
özünd
ə saxladı. Sən demə, bu insan üzdə “xalqını sevsə” də,
əslində bolşeviklərin agenti imiş (Əhməd müəllim həmin
yazıçının adını doğmalarına bildirmiş, Dövlət Təhlükəsizlik
Komit
əsinin arxivləri açılandan sonra həmin adamın Əhməd
bar
ədə ərizəsi ilə çoxları, eləcə də Cəfərzadələr tanış olmuş-
dur… M
ənə də bu hadisəni danışarkən “gör nə qədər sadəlövh
olmuşam”, - deyə kövrəldi. Dönə-dönə onun adını heç vaxt,
heç kim
ə açıqlamamağı mənə də tapşırdı. Mən də indiyədək
hamı kimi susmuşam. Amma işarə ilə də olsa, onun kim
olduğunu oxuculara deyəcəyəm – ( S.H.R.)). Sən demə, elə
s
əhəri gün o, ərizəsi ilə birlikdə şeirlər qovluğunu DTK-ya
t
əqdim edir… Odur ki, bir neçə gün sonra DTK əməkdaşları
Əhməd müəllimi (1953-cü ilin mart ayında) həbs edir. Onu
dindir
ənlər əsasən ermənilər – Abramov, Zaxaryan,
~
14
~
Dostları ilə paylaş: |