Bütün bunlar bir-bir fikrimd
ən keçirdi ki, həkimin ami-
ran
ə səsi eşidildi:
– Müq
əssir! Kiyev qarnizonu hərbi tiribunalı sizin cina-
y
ət işinizə baxır. Üçlüyün sədri polkovnik Maretski, iclasçılar
kapitan Streltsov v
ə baş leytenant Qruzdevski, katib serjant
Sorokadır. İşdə ittihamçı sifətilə birinci dərəcəli hüquq
müşaviri Oleynikov çıxış edir.
M
ən təəccübümdən donub qalmışdım.
– B
ağışlayın, – dedim, – möhtərəm hakim, icazə verin
sizd
ən bir-iki söz soruşum.
– Buyurun, – dey
ə sədr könülsüz də olsa icazə verdi.
M
ən azacıq yerimdən qalxındım:
– Möht
ərəm hakimlər, – dedim, – bağışlayın, lakin
m
əncə, burada nə isə bəzi dolaşıqlıqlar var. Əvvələn hərbiçi
olmadığım üçün, zənnimcə, mənim işimə hərbi tribunal deyil,
adi m
əhkəmə baxmalıdır. İkincisi də işdə müdafiə tərəfi
olmadığı üçün ittihamçı da olmamalıdır. Sədr üzünə sərt bir
ifad
ə verib:
– Siz dey
əsən çox dərin yerlərə baş aparmaq istəyirsiniz.
Lakin, m
əlumunuz olsun ki, biz hər işi qanun üzrə həll edirik.
Yaxşısı budur ki, mənə deyin görüm, sizə nə olmuşdur? Niyə
sizi x
ərəkdə gətirmişlər? Xəstəsinizmi?
– Xeyir, möht
ərəm hakim, – dedim, – mən xəstə deyiləm.
Lakin ittihamnam
əni (obvinitelnoe zaklyuçenie) imzalanmaq-
dan ittihamnam
əni (obvinitelnoe zaklyuçenie) imzalamaqdan
imtina etdiyim üçün m
əni döyüb bu hala salmışlar.
S
ədr və iclasçılar bir-birinə baxışdılar, nəsə pıçıldayıb
astadan gülüşdülər. Sədr sözləri xüsusi vurğu ilə ayıraraq dedi:
– Siz, y
əqin ki, milli xalq məsəllərinizi yaxşı bilirsiniz:
“Döyülm
əmiş düyüdən aş olmaz (iz nemolotoqo risa pilav nə
budet).
~
175
~
Bu vaxta q
ədər işimə ədalətlə baxacağını güman etdiyim
bir m
əhkəmənin hakimi belə deyirdisə, mən daha nə gözləyə
bil
ərdim?
Hakim yüks
ək səslə:
– Mütt
əhim! – dedi, – sizin rus dilini mükəmməl bil-
diyinizi n
əzərə alıb, məhkəməni rus dilində aparmağı qərara
almışıq. Sizin buna etibarınız yoxdur ki?
M
ən nə “hə”, nə də “yox” dedim.
Hakim sözün
ə davam etdi:
– B
əlkə də siz rus xalqına nifrət etdiyiniz kimi, rus dilinə
d
ə nifrət edir və bu dildə danışmaq istəmirsiniz?
M
ən dözə bilmədim:
– Möht
ərəm hakimlər, – dedim, xahiş edirəm məni bu
q
ədər alçaltmayasınız. Nəzərinizə çatdırım ki, mən rus xalqını
v
ə rus dilini ürəkdən sevirəm və bildiyiniz kimi rus dili
mü
əllimiyəm.
Hakim m
ənim sözümü kəsdi:
–
Bunların mətləbə dəxili yoxdur. Biz faktlara əsasla-
nırıq. Yaxşısı budur ki, işə başlayaq.
O, bunu deyib stolun üstünd
əki qalan qovluqlardan birini
açdı və yüksək səslə oxumağa başladı:
–1900-cü ild
ə Sumi şəhərində anadan olmuş Qruşevitski
Porfiriy Yeqoroviç v
ətənə xəyanət edərək 1930-1935-ci illərdə
əksinqilabi “Mübarizə” təşkilatının fəal üzvü olmuş, bu
t
əşkilatın tapşırığı ilə Sovet hökümətinə xeyli ziyan vurmuşdur.
O, son ill
ərdə həmin təşkilatın əvvəllərdə həbs edilmiş üzv-
l
ərinə yardım etməklə öz cinayətini davam etdirmişdir.
Bunu Q
ruşevitskinin öz keçmiş qonşusu siyasi məhbus
Lazarenko il
ə məktublaşması sübut edir.
M
ən təəccübümdən donub qalmışdım. Çünki, möhkəm
döyülüb
əzişdirilsəm də, ittihamnaməni əlimə belə almamış,
onun içind
ə nələr yazıldığını oxumamışdım. Bir anlığa mənə
~
176
~
el
ə gəldi ki, ürəyim yerindən qopmaq istəyir. Odur ki, yara-
lanmış vəhşilər kimi bağırdım:
–
Bunların hamısı yalandır. Mən nə vətənə xəyanət etmiş,
n
ə də əksinqilabi təşkilat görmüşəm.
Hakim z
əngi çaldı:
– Susun, m
ən sizə söz verməmişəm. Bir də ki, sizin cina-
y
ətləriniz tamam-kamal sübuta yetmişdir. Bunlardan ki, imtina
ed
ə bilməyəcəksiniz, – deyə əlində tutduğu üç zərfi mənə gös-
t
ərdi.
Z
ərfləri görəndə hər şeyi başa düşdüm. Mənim Laze-
renko adlı qapıbir qonşum var idi. Hansısa bir hissədə polk
komandiri idi. Biz on ild
ən çox bir binada yaşamışdıq. 1934-cü
ild
ə qəflətən Lazarenkonu həbs etdilər. Az sonra ailəsini də
Orta Asiyaya sürgün
ə göndərdilər. Mən qonşumun nə üçün
tutulduğunu da bilmirdim.
1937-ci ilin
əvvəllərində qonşum mənə məktub yazıb, öz
ail
əsinin harada yaşadığını soruşmuşdu. Əlbəttə, mən ona
cavab verm
əyə bilməzdim, çünki ailəsinin ünvanını bilirdim.
M
ən bu haqda ona yazdım. Aradan 3 ay keçmiş qonşum mənə
ikinci bir m
əktub göndərdi. Bu məktubda o ailəsini tapmaqda
köm
ək etdiyim üçün mənə təşəkkür edir və göstərirdi ki,
m
ənim kimi adamların (yəni, qonşuların) olmağı onu çox
sevindirir.
İkinci məktubu alandan düz 5 gün sonra həbs edildim.
M
ən bunu olduğu kimi danışdımsa da, mənə qulaq asan
olmadı, 5-6 nəfər şahid gətirdilər. Onlar da yalandan sizin
üzünüz
ə duran kimi, mənim də üzümə durdular.
Prokuror el
ə sözlər deyirdi ki, onun dediyinə qalsaydı,
g
ərək məni oradaca güllələyirdilər.
Gördüm ki, bu lap ağ oldu. Hirsləndim, başladım bunları
utandırmağa.
Hakim m
ənim sözümü axıra qədər dinləmək istəməyib
ayağa qalxdı:
~
177
~
Dostları ilə paylaş: |