Məni sana asarlar, götürməgil, ağac!
Götürəcək olursan, yigitligüm səni tutsun, ağac! (48)
Odissey isə Aid dünyasına (o biri dünyaya) gedir ki, öz evinə necə
dönmək lazım gəldiyini müqəddəs ağacdan öyrənsin:
Odisseyin Dolonaya getdiyini dedi Fedon.
Gedibdir ki, İtakaya geri dönmək barəsində
Sirli palıd ağacından öyrənsin Zevs məramını:
Öyrənsin ki, öz evinə gizli getsin, yoxsa açıq? (592)
Hər iki əsərdə hadisələr əvvəlcədən yuxu vasitəsilə xəbər verilir.
«Dədə Qorqud»da yuxu mənfi hadisəni, bədbəxtliyi, «Odisseya»da şad
xəbəri çatdırır. Qazan xan oğlu Uruzu 300 igidi ilə yurdunda qoyub, bəylərlə
ova gedir və yeyib-içib yatarkən dəhşətli yuxu görür: «Bilürmisən,
qarındaşım Qaragünə, düşimdə nə göründü? Qara qayğılu vaqeə gördüm.
Yumruğımda talbınan şahin bənim quşumı alur gördüm. Gögdən ildırım ağ
ban evim üzərinə şaqır gördüm. Düm qara pusarıq ordımın üzərinə tökülü
gördüm. Quduz qurtlar evimi dəlir gördüm. Qara dəvə ənsəmdən qarvar
gördüm. Qarğu kibi qara saçım uzanır gördüm, uzanıban gözümi örtür
gördüm. Biləgümdən on barmağımı qanda gördüm… Xanım qardaş,
mənim bu düşimi yorğıl manna» - dedi». (44) Yuxu Qazan xanın evinin
yağmalandığını, oğlunun, qadınının dustaq olduğunu xəbər verir.
Poemada isə Penelopa hələ tanımadığı, lakin macəralarını dinləyib
söhbət etdiyi əri Odisseyə gecə gördüyü yuxunu danışır, o zaman danışır ki,
hələ Odissey Penelopa məftunlarına silah qalldırmayıb və adi bir yolçu kimi
tanınır:
Bir də, qərib, mən gördüyüm bir yuxunu şərh et mənə:
Gördüm ki, düz iyirmi qaz suda üzən buğdaları
Dənləyirlər. Mən tamaşa eyləyərək şadlanıram.
Birdən dağdan uçub gələn əyricaynaq nəhəng qartal
Hamısının boğazını üzüb atdı bir tərəfə.
Yerdə qaldı cəmdəkləri. Qartal yenə pərvazlandı.
Mən yuxuda çox ağlayıb inildədim…
Birdən qartal uçub gəldi, qondu damın dirəyinə,
İnsan kimi dil açaraq mənə toxdaq verib dedi:
-Adlı-sanlı İkarinin aqil qızı, ruhdan düşmə!
Gördüklərin yuxu deyil, baş verəcək həqiqətdir.(597)
Elə də olur və sonrakı gün Odissey Penelopa məftunlvarının
cəmdəklərini otaqda sərili qoyur.
16
Banıçiçək ozanın Beyrək, Penelopa isə yad adamın Odissey olduğunu
yoxlamaq üçün sınaqdan keçirir. Beyrək Banıçiçəyin qalxıb oynamasını tələb
edir. Banıçiçək Beyrəyi tanımır və Qısırca yengəni, Boğazca Fatmanı
oynamaq üçün qaldırıb onu başdan eləmək istəyir. Mümkün olmadıqda özü
oynamalı olur. Beyrək onun barmağındakı üzüyü istəyir. Nəticədə sınaq
üçün imkan yaranır. «Altun yüzükdə çoq nişan vardır. Altun yüzigi istərsən,
nişanın söylə» dedi. Beyrək aydır:
Alan sabah, xan qızı, yerimdən turmadımmı?
Boz ayğırın belinə binmədimmi?
Sənin odan üzərinə sığın-keyik yıqmadımmı?
Sən məni yanına qağırmadınmı?
Sənin atunı mənim atım keçmədimi?
Ox atanda mən sənin oxını yarmadımmı?
Kürəşdə mən səni basmadımmı?
Üç öpüb, bir dişləyüb, altun yüzigi barmağına keçürmədimmi?
Sevişdigin Bamsı Beyrək mən degilmiyəm? – dedi.
Böylə digəc qız tanıdı, bildi kim, Beyrəkdir. Cübbəsilə, çuxasilə
Beyrəgin ayağına düşdi». (65)
Penelopa da Odisseyə çox soyuq münasbət bəsləyir. Odissey təəccüb
edir:
Düz iyirmi ildən sonra çətinliklə dönmüş əri
İnanmıram, başqa qadın belə soyuq qarşılaya.(632)
Odissey bütün Penelopa məftunlarını qırıb qurtardıqdan sonra da
arvadının onu tanımadığını, qəbul etmədiyini gördükdə bir növ əsəbiləşir,
yatmaq istədiyini bildirir.
Penelopa onu yoxlamaq istəyir, oğlu Telemaxa deyir:
Amma ki, o, Odisseysə, qayıdan o özüdürsə,
Onda biri-birimizi asanlıqla tanıyarıq,
Çünki elə əlamətlər var ki, yalnız biz bilirik.(631)
Ona görə də Penelopa xidmətçi kəniz Yevrikleyaya tapşırır ki, ona
dəhlizdə yer salsın. Məqsəd sirli çarpayı barədə onun bir şey bilib-
bilmədiyini yoxlamaqdır.
Onun bu göstərişi Odisseyi daha da haldan edir, o, güman edir ki,
burda olmadığı müddətdə onun öz əli ilə düzəltdiyi çarpayını tərpədiblər,
məcbur olur ki, çarpayının arvadı ilə ona məlum olan sirlərini söyləsin:
De, yerini dəyişdirən kimdir mənim çarpayımın?..
Bir sirri var – mən bilirəm, çünki mənəm düzəldəni!..
17
Çünki elə əlamətlər var ki, yalnız biz bilirik. (631)
Bildirir ki, onların yataq otağındakı çarpayını o özü düzəldib, iri zeytun
ağacını kəsib, burğu ilə deşib, çarpayını ona bərkidib. Bir ayağı kötükdür,
onu tərpətmək olmaz. Naxışı fil sümüyündən, qızıldan və gümüşdəndir.
«Penelopa, nişanları budur həmin çarpayının!» (633)
Belə dedi, xanımın həm dizi əsdi, həm ürəyi,
Eşitdiyi nişanələr dəqiq idi başdan-başa. (633)
Hər iki əsərdə qəhrəmanı əvəz etmək istəyən düşmən qüvvə sınağa
çəkilir. «Odisseya»da məsələ daha aydındır. 20 ildən sonra da ərinin
gəlmədiyini görən Penelopa məcbur olub öz məftunlarına belə bir şərt
qoyur: onu almaq istəyən şəxs Odisseyin ox-yayını götürüb, oxu dalbadal
düzülmüş 12 baltanın sap yerindən keçirməlidir:
Allahsifət Odisseyin böyük yayı bax burdadır,
Kim o yayın kirişini asanlıqla darta bilsə,
Bu oxu on iki balta yarığından düz keçirsə,
Mən bu varlı, əziz, qəşəng ər evini tərk edərək
Həmin yarış qalibinin arxasınca gedəcəyəm! (609)
Qapı tərəfdə bir küncdə oturmuş Odissey (hələ tanınmır) özü
baltaların tiyəsini eyni səviyyədə yerə basdırır, diblərini torpaqla doldurur,
ayaqlayıb bərkidir ki, yıxılmasınlar. Lakin Penelopa məftunlarından heç biri
onun yayının kirişini çəkməyi, yayı dartmağı bacarmır. Hətta kirişi qızdırıb
yağlasalar da, dartıb əyə bilmirlər. Dilənçi vəziyyətdə qapı ağzında əyləşmiş
Odissey də özünü sınamaq istədiyini bildirir. Lakin qonaqlar bunu təhqir
sayırlar. Odisseyin oğlu Telemaxın və Penelopanın israrı ilə ox-yayı ona da
verirlər. Odissey yayı dartıb oxu buraxır və baltaların sap yerindən keçirir.
Eyni zamanda bu yolla öz ox-yayını da əldə etmiş olur.
«Dədə Qorqud»da isə məsələ pozulmuşdur. Eyni mərasim səbəbsiz
icra edilir, Banıçiçəyin heç bir tələbi olmadan keçirilir. Görünür, burada
iddiaçının tək olduğu nəzərə alınmışdır. Əsas şərt Beyrəkdən xəbər
gətirilməsi ilə məhdudlaşdırılmışdır ki, bunu da Yalançı oğlu Yalançuq
yerinə yetirir. Amma oxatma sınağı keçirilir və Oğuz igidləri Banıçiçəyi əldə
etmək üçün yox, öz igidliklərini nümayiş etdirmək üçün oxatma yarışı
keçirirlər. Dəvə çuvalını bədəninə keçirmiş Beyrək məclisə gəlir. Oğuz
igidləri bəyin – Yalançuğun üzüyünü nişan qoyub ox atırlar. Budaq, Uruz,
Şir Şəmsəddin və başqa Oğuz igidləri ox atdıqda Beyrək «Əlün var olsun!»
deyir, göygü atanda «Əlin qurusun, parmaqların çürisün, hey, tonuz oğlı
tonuz, - deyirdi, - göygülərə qurban ol!» - deyirdi». Nəhayət, Yalançuq əsə-
biləşir, öz ox-yayını ona verir ki, «mənim yayımı çək, yoxsa şimdi boynın
ururam». Beyrək yayı çəkir, yay paralanır. Yalançuq Beyrəyin yayını
18
Dostları ilə paylaş: |