16
3.3 Samgöngur
Góðar og öruggar samgöngur innan og á milli landshluta skipta gríðarlegu máli í byggðalegu tilliti og
eru grundvallarþáttur í grunnþjónustu við íbúa landsins.
Í félagshagfræðilegri greiningu sem Ásta Þorleifsdóttir og Vilhjálmur Hilmarsson gerðu um
áætlunarflug innanlands og kom út í nóvember árið 2013, segir m.a.: „Góðar samgöngur hafa mikil
áhrif á atvinnu, efnahag, lífsgæði og öryggi fólks og tryggja aðgengi að nauðsynlegri þjónustu og
flutningum milli svæða til að sinna þörfum samfélagsins á hverjum tíma. Almennt sýna rannsóknir að
hreyfanleiki og aðgengi skipta sköpum við búsetuval ekki hvað síst á landsbyggðinni. Þar spilar
innanlandsflug stórt hlutverk og er oft einn grundvöllur búsetugæða þ.e. þeirra þátta sem gera staði
hæfa og/eða eftirsóknarverða til búsetu.“
Um áramótin 2012/2013 hætti ríkið stuðningi sínum við áætlunarflug á milli Reykjavíkur og
Sauðárkróks. Kom það til vegna þess að með tilkomu Héðinsfjarðarganga á milli Siglufjarðar og
Ólafsfjarðar þótti þáverandi samgönguyfirvöldum ekki vera sami grundvöllur og áður fyrir
ríkisstuðningi við áætlunarflug þennan fluglegg. Þó var hlutfall farþega sem fóru um
Alexandersflugvöll á Sauðárkróki og sem héldu áfram til Siglufjarðar eða komu þaðan á suðurleið
aðeins um 7% heildarfarþegafjölda til Sauðárkróks.
Í greinargerð faghóps Háskólans á Akureyri vegna samgönguáætlunar 2011–2022 er bent á að
reglubundið flug til Skagafjarðar styrki þjónustuna á svæðinu og að með styrkingu slíkra
þjónustukjarna á jaðri vaxtarsvæða megi teygja slík svæði lengra og ná þannig til byggðarlaga sem nú
liggja utan þeirra. Með styrkari þjónustu á Sauðárkróki megi þannig koma til móts við þarfir íbúa utan
Skagafjarðar, þ.m.t. í Austur-Húnavatnssýslu. Það má því ljóst vera að fyrir liggur það faglega mat að
ef flugsamgangna til Sauðárkróks nýtur ekki við dregur úr samkeppnishæfni Skagafjarðar og
Norðurlands vestra, svæðis sem hefur mátt þola mesta hlutfallslega skerðingu opinberra starfa á
landinu eftir hrun og gríðarlega fólksfækkun á sama tíma.
Lagt er til að komið verði á áætlunarflugi milli Sauðárkróks og Reykjavíkur að nýju, með fjárhagslegum
stuðningi úr ríkissjóði, og er þá aftur vitnað til félagshagfræðilegrar greiningar á áætlunarflugi
innanlands þar sem segir að almennt sýni „rannsóknir að hreyfanleiki og aðgengi skipta sköpum við
búsetuval ekki hvað síst á landsbyggðinni. Þar spilar innanlandsflug stórt hlutverk og er oft einn
grundvöllur búsetugæða þ.e. þeirra þátta sem gera staði hæfa og/eða eftirsóknarverða til búsetu.“
Ef Skagafjörður og Norðurland vestra eiga að ná viðspyrnu að nýju og flutt verða til baka þau ríflega
50 stöðugildi á vegum ríkisins sem flust hafa af svæðinu á undanförnum 6 árum er ljóst að
margfeldisáhrifin geta verið veruleg. Til að samkeppnishæfni svæðisins sé í takt við þennan
endurnýjaða kraft er nauðsynlegt að komið verði að nýju á áætlunarflugi á milli Sauðárkróks og
Reykjavíkur og að það njóti til þess ríkisstuðnings líkt og gildir um áætlunarflug til Bíldudals, Gjögurs,
Hafnar í Hornafirði, Þórshafnar, Vopnafjarðar og Grímseyjar. Greiðar og skjótar samgöngur skipta
þrátt fyrir allt enn miklu máli þegar kemur að ákveðnum þjónustuþáttum og jafnvel enn meira máli í
dag en áður þegar kemur að grunnþjónustu, á tímum niðurskurðar og samþjöppunar í
heilbrigðisþjónustu og vegagerð.
Hvað varðar fjármagn til þess stuðnings má vitna til þingræðu innanríkisráðherra frá því í mars
síðastliðnum þar sem ráðherrann greindi frá því að fjármagnið sem ríkisvaldið leggur til
innanlandsflugs skili sér til baka í þjóðarbúið, og það margfalt meira að segja. Það er því hreinn
fjárhagslegur ávinningur af slíkum stuðningi. Þá má vitna í útfærslur grannþjóða okkar hvað varðar
stuðning við innanlandsflug og flugvelli en Norðmenn flytja fjármagn úr millilandaflugi til að styðja við
bakið á innanlandsflugi. Einnig má benda á að Skotar eru með sérstakt fyrirtæki, Highlands and
17
Islands Airports Limited, sem er almannafyrirtæki í eigu skoska ríkisins, og nýtur opinberra framlaga
því Skotar viðurkenna að ákveðnir flugvellir séu mjög mikilvægir fyrir félagslega og efnahagslega
velferð þeirra svæða sem þeir þjóna, þrátt fyrir að þeir geti ekki staðið undir sér án stuðnings. Þarna
er um að ræða 11 flugvelli, m.a. í Dundee og Inverness en einnig á minni stöðum eins og Barra,
Benbecula, Campbeltown, Islay, Kirkwall, Stornoway, Sumburgh, Tiree og Wick.
Stóra-Bretland, þ.m.t. Skotland er í ESB, og Noregur er hluti af Evrópska efnahagssvæðinu þannig að
ljóst má vera að ofangreindur stuðningur brýtur ekki í bága við evrópskar reglur.
Hið sama er uppi á teningnum í vegaframkvæmdum og flugsamgöngum þegar kemur að Norðurlandi
vestra. Viðhaldsframkvæmdir og þjónusta hefur að vísu ekki verið með öllu aflögð en landshlutinn
situr langt á eftir öðrum þegar litið er til stórframkvæmda og viðhaldsverkefna á liðnum árum.
Í Húnaþingi vestra er brýnt að ráðast í endurbætur á Vatnsnesvegi, Innstrandavegi og Miðfjarðarvegi,
breytingu vegstæðis við Tjarnará, lagfæringar á gatnamótum á þjóðvegi 1 við Laugarbakka og
stækkun bílastæðis við Norðurbraut.
Í Austur-Húnvatnssýslu ber að leggja áherslu á þjóðveg 1 í gegnum Blönduós. Núverandi Blöndubrú
var byggð á árunum 1962–1963 er því orðin yfir 50 ára gömul. Verulegt slit er komið á yfirborð
brúarinnar. Eftir að sett var gönguleið á brúna árið 1991 hefur ökuleiðin verið þröng og hringtorgið
við Blönduós sem var gert árið 1991 er barn síns tíma.
Þverárfjallsvegur (Skagastrandarvegur) er eina stóra samgöngubótin á Norðurlandi vestra sem kemur
fram í langtímasamgönguáætlun. Nauðsynlegt er að færa verkið framar á tímabil áætlunarinnar, þ.e.
á árin 2015–2018. Ástand tengivega á Norðurlandi vestra öllu er víða mjög slæmt, bæði hvað varðar
viðhald og uppbyggingu.
Afar brýnt er að ráðast í stórfelldar endurbætur á Reykjastrandarvegi, Hegranesvegi, Tindastólsvegi,
vegum í Fljótum og um Lágheiði, auk Siglufjarðarvegar frá Stafá að Ketilási í Fljótum. Umferð hefur
aukist stórlega á vegum á svæðinu á undanförnum árum, bæði vegna aukinnar umferðar
heimamanna en einnig vegna vaxandi straums ferðamanna. Nauðsynlegt er að ráðast í endurbætur
og uppbyggingu áður en fyrrgreindir vegir fara enn verr af völdum viðhaldsleysis.
3.4 Gagnatengingar
Byggðaþróun og fjölgun atvinnutækifæra sem tilheyrir því að efla byggð verður ekki hrint í
framkvæmd án þess að byggja upp fjarskiptanet, ráðast í ljósleiðaravæðingu og bæta raforkuöryggi,
líkt og viðurkennt er í stefnuyfirlýsingu ríkisstjórnarinnar.
Samkvæmt fjarskiptalögum eiga allir landsmenn rétt á aðgangi að almenna fjarskiptanetinu eftir því
sem nánar er kveðið á um í lögunum og reglugerð um alþjónustu á sviði fjarskipta nr. 1356/2007. Til
að ná markmiðum stjórnvalda í fjarskiptaáætlun um jafnan möguleika landsmanna til að nýta sér
upplýsingatækni og stóraukinn hraða nettenginga alls staðar á landinu þarf því að ráðast í viðamikla
endurnýjun á heimtauganetinu í dreifbýli. Við endurnýjun slíks kerfis er mikilvægt að leggja áherslu á
tvennt:
Það fyrsta er að gjald sem lagt verður á notendur í dreifbýli verði raunhæft og sanngjarnt og að hið
opinbera, Fjarskiptasjóður og alþjónustuveitandinn (Míla) taki þátt í þeim kostnaði sem af
uppbyggingu kerfisins hlýst. Þessi endurnýjun fjarskiptanets sem nú stendur fyrir dyrum er eðlileg
endurnýjun þess lagnanets sem áður var á hendi hins opinbera. Það er mjög íþyngjandi að þurfa,
vegna búsetu sinnar, að borga margfalt verð í dreifbýli á við verð í þéttbýli fyrir grunnþjónustuþátt
sem í dag telst alger forsenda búsetu og atvinnu. Mikill kostnaður í dreifbýli vegna endurnýjunar