«Jamiyat» turidagi munosabatlar turli ko’rinishdagi shartnomalar, savdo
munosabatlari va boshqa holatlarda namoyon bo’ladi. Jamiyatdagi aloqalar faqatgina
odamlar
orasidagi munosabat emas, balki turli guruhlar va tashkilotlar O’rtasidagi
munosabatlar hamdir.
Sotsiologiya tarixida
Georg Zimmelgp (1858-1918) g’oyalarining M. Veber va E.
Dyurkgeym g’oyalari kabi XX asr sotsiologiyasi rivojida O’ziga xos O’rni bor.
Zimmelgp, O’zining falsafiy va sotsiologik ijodini ijtimoiy munosabatlar tipologiyasini,
analitik va formal sotsialogiyani rivojlantiruvchi anhanalar tahliliga bag’ishlanadi.
Agar Zimmelgp tomonidan asoslangan ijtimoiy hayot shakllarini klassifikatsiya
qilishga urinsak, unda ularni quyidagicha ajratish mumkin:
1) ijtimoiy jarayon; 2) ijtimoiy tur; 3) rivojlanish modeli.
Zimmelgp shaharlar demografiyasi, din va ehtiqodlar,
bilish va boshqalarni
sotsiologik tahlil qilish uchun kO’pgina qimmatli g’oyalarni ilgari surdi. Zimmelning
g’oyalari zamonaviy sotsiologiyadagi madaniy tanqidiy anhanalarning shakllanishiga
kuchli tahsir ko’rsatdi.
Frantsuz sotsiologi
E. Dyurkgeym (1858-19171) ham Kontga O’xshab sotsiologiya
tabiiy fan metodlari asosida ish tutish kerak, deb hisoblaydi. U ijtimoiy faktlar tarkibiga
jamoaviy qarashlar, axloqiy hayotning har xil mavjudliklari, anhanalar, urf-odatlar, rasm-
rusumlarini kiritgan. Dyurkgeymning fikricha, «ijtimoiy
haqiqatga obhektiv
yondashishni tahminlab beruvchi asosiy qoida ijtimoiy faktlarga narsa sifatida
qaralishidir».
Dyurkgeym qarashlari asosini «sotsiologizm» g’oyasi tashkil etadi. Frantsuz
sotsiologi odamlararo ishonchning muhimligini tahkidlab, kishilar yagona umumiy g’oya
atrofida birlashishlari lozimligini ehtirof etadi.
E.Dyurkgeymning «ijtimoiy mehnatning taqsimlanishi to’g’risida» deb nomlangan asosiy
ishi bevosita «hamjihatlik» muammosini O’rganishga bag’ishlangan. U sotsiologiyaning
asosiy vazifasi ijtimoiy integratsiyani tahminlovchi ijtimoiy aloqa va mexanizmlar
tabiatini aniqlashdir, deb biladi. Dyurkgeym jamiyat evolyutsiyasini O’rganib, ijtimoiy
aloqalarning ikki asosiy turini ajratadi: «mexanik hamjihatlik» va «organik hamjihatlik».
Birinchi turida arxaik jamiyat alohida individlarni O’ziga
butunlay buysundirmoqchi
bo’ladi. Bunda ijtimoiy hamjihatlik inson axloqini qattiq nazorat qiluvchi diniy ishonch,
urf-odat, anhanalar orqali ijtimoiy ongga singdiriladi. Organik hamjihatlik bo’lgan
zamonaviy ijtimoiy aloqalarda umuman boshqa narsa kuzatiladi. Bu yerda ijtimoiy
birlashuv individlarning iqtisodiy O’zaro aloqalari va mehnat taqsimoti orqali
tahminlanadi. Dyurkgeym nuqtai nazaricha, XIX asr kapitalizmiga xos ziddiyatlar
mehnatning ijtimoiy taqsimlanishi va turli ijtimoiy salbiy oqibatlar bartaraf etilgan
taqdirda O’z-O’zidan hal bo’ladi.
Buyuk
nemis mutafakkiri M. Veber tomonidan ilgari surilgan bilimlar, g’oyalar,
metodologik yondashuv, bilish nazariyasi, ideal tiplar g’oyasi, madaniyat, etika, din
sotsiologiyasi haqidagi qarashlari ilmiy jamoatchilik tomonidan ehtirof etilgan. Uning
fikricha, sotsiologiya ijtimoiy tarixiy faoliyatlarning subhektiv
sohalarini hisobga olish,
voqelikni ilmiy metodologiya talablariga mos ravishda obhektiv va empirik jihatdan
tadqiq etish imkoniyatlarini yuzaga chiqarish mumkin. Sotsiologiya, Veber
tahkidlashicha, ijtimoiy fanlar orasida shunday O’rin tutishi lozimki, uning asosiy
vazifasi – insonning ijtimoiy hulqi mohiyati
va ahamiyatini tushunish,
jamiyat rivojiga
sabab bo’lgan qonunlar yechimini ko’rsatib berishdan iborat bo’ladi. Inson hulqini talqin
qilish metodiga Maks Veber tomonidan qanchalik katta ahamiyat berilganligiga qarab
uning sotsiologiyasini kO’pincha tushunuvchi yoki «interpretativ» sotsiologiya deb ham
atashadi.
M. Veber ijtimoiy harakatlar yoki xulqning 4 ta asosiy turini ajratadi:
1)
mablag’ topishni maqsad qilgan harakatlar - oqilona (ratsional) maqsadli;
2)
muayyan qadriyatlar tahsirida (diniy, axloqiy va boshqa) sodir
etiluvchi harakatlar - oqilona (ratsional);
3) odamlarning immutsional reaktsiyasiga asoslangan
affektiv harakatlar;
4) anhana va urf - odatlarga qaratilgan anhanaviy harakatlar.
Veber siyosiy sotsiologiya rivojiga katta hissa qO’shgan. O’zining ijtimoiy harakat
nazariyasiga tayangan holda, u hukmronlikning 3 turini: dohiyning
affektiv harakatiga
ko’r-ko’rona ishonchiga asoslangan xarizmatik, anhanaviy hamda
maqsadga
yO’naltirilgan ratsional turlarini tadqiq etadi. U Yevropa kapitalizmi sharoitida hukmron
bo’lgan ratsional – byurokratik (rasmiy - huquqiy) davlat modelining jamiyatga kuchsiz
tahsirini haqqoniy tarzda ko’rsatgan. Veber bu holatdan chiqib ketish yo’lini byurokratik
davlat apparatini xalq ommasi ehtiyojlariga yO’naltira oladigan, umumxalq saylovi orqali
saylanadigan siyosiy lider (prezident) ni joriy etish imkoniyatlarini beruvchi
demokratiyaning rivojida ko’rgan.
Dostları ilə paylaş: