22 il sonra Sovet mirası: inkar yoxsa güclənmə?
165
populyarlıq qazanmışdı. Onun bu hərəkəti göstərdi ki, köhnə So-
vet məkanında korrupsiyanı dəstəkləyən və ona hamilik edən
müasir bir dövlət həm də korrupsiyanın effektiv və öldürücü bir
düşməninə çevrilə bilər. Saakaşvilinin bu siyasəti sübut etdi
ki, siyasi və iqtisadi hakimiyyətin birləşməsi heç də lokal adət-
ənənələrin məhsulu deyil.
Lakin Saakaşvili korrupsiya problemini daha yüksək vəzifədə
olan nazir və nazir müavinləri səviyyəsində aradan qaldırmağa
çalışmadı. Xüsusilə də siyasi motivlər üzərində olan korrupsiya
halları yüksək dairələrdə davam etdi (hakimiyyətdə olan Mil-
li Hərəkatı müdafiə üçün). Amerikalı biznesmen Feydi Əzlinin
məruzə etdiyi kimi:
“[2008-ci ildə,] hakimiyyət süni monopoliyalar yaratmaq-
la büdcə üçün əlavə gəlir mənbəyi yaratmaq qərarına gəldi və
nəticədə bir çox biznes sahələri hökumətdə olan bir sıra yüksək
rütbəli məmurların dayağına çevrilən onların yaxın dostlarına
“həvalə edildi”. Müxalifət yönümlü biznes qrupları isə sadəcə
olaraq fəaliyyət göstərə bilmirlər, onlar sonsuz davam edən
auditlərin, gömrük gecikdirmələrinin, hesablarındakı ləngimələrin
qurbanı olur, və son nəticə olaraq həbs olunmasalar da ölkədən
didərgin düşürlər”
iii
.
Faktiki olaraq, hakimiyyətdə olan elitadan savayı digərlərinin
mülkiyyəti daha asanlıqla əllərindən alınır, özləri yüksək məb-
ləğ də ödənişlər etməyə məcbur edilir və bu hadisələr zamanı
da adətən leqal proseslərin heç birindən bəhrələnə bilmirlər.
Əzlinin dediyi kimi bu maliyyə terrorunun məntiqi nəticəsi ola-
raq “Gürcü biznesmenləri ölkəyə sərmayə qoymağı dayandırdı-
lar”. Vətəndaşlar üçün ən vacib məqamlardan biri olan mülkiyyət
uğrunda gedən mübarizə hökumət tərəfindən demək olar ki,
tamamilə inkar edildi və yalnız bəzi prestijli layihələr qəbul edildi
ki, bunlar da çox kiçik bir qrupun maraqlarına xidmət edirdi. Sor-
ğu nəticələrinə görə əhalinin 70 faizi işləmir. Beləliklə, birbaşa
və
bilavasitə, yüksək təbəqə arasında
korrupsiya ilə mübarizədə
olan uğursuzluq xalqın kütləvi narazılıqlarına səbəb oldu və Sa-
167
22 il sonra Sovet mirası: İnkar yoxsa Güclənmə?
əleyhinədirlər ki, onlar ümumilikdə hökumətin minimal müdaxiləsi
olan azad bazar iqtisadiyyatı olan bir sistemi daha üstün tuturlar.
Laki yerli, ştatlardakı icraedici orqanlar isə, əsasən də Amerika-
nın Cənub ştatlarında daha çox rüşvətxordurlar. Bu nümunə ona
dəlalət edir ki, siyasi və iqtisadi hakimiyyətin birləşməsi lokal hal-
larda və məhdud bir maddi məbləğ müqabilində ola bilər, amma
belə hallar bütün sistemin köklü şəkildə transformasiyasına apa-
rıb çıxarmır.
Siyasi və iqtisadi gücün birləşməsi elə bir prosesdir ki, bu
həm də tez bir zamanda yoxa çıxa bilər. Böyük tarixçi Makula-
yın təbirincə, İkinci Çarlzın hakimiyyətindən Amerika İnqilabının
sonuna qədər olan bir zaman kəsiyində yəni bir əsr boyunca Bri-
taniya Parlamenti, hökumət tərəfindən verilən müxtəlif cəlbedici
hədiyyələr və mülklər hesabına daha asanlıqla rüşvətxorluğa cəlb
oluna bilirdi
10
. Üçüncü Corc narahatçılıq içində olan Parlament
üzərində kral ailəsinin dominantlıq cəhdlərinin qarşısını almaqla
bu məsələ ortadan qalxmış oldu. 1840-cı illərin əvvəllərində En-
gels 1844-cü ildə İngiltərədəki Fəhlə Təbəqəsinin Vəziyyəti adlı
təhdqiqatını həyata keçirərkən hətta ən çox rüşvətxorluğa məruz
qalan zavod müfəttişləri belə heç bir şeydən çəkinmədən işçilərin
vəziyyəti haqqında məlumat verməyə başlamışdılar ki, bu da var-
lı təbəqənin çoxlu pul itirməsinə səbəb olmuşdu. Siyasi və iqti-
sadi gücün birləşməsi böyük bir dənizə bənzəyir ki, postsovet
məkanında yaşayan insanlar onun içində üzürlər və bu dənizin
quruması qeyri-mümkün görünür. Lakin bu yaranmış vəziyyətin
səbəblərinin və tarixinin daha dərin öyrənilməsi bunun aradan
qalxa biləcəyin dəlalət edir.
–––––––––––––
i
OSCE, “International Election Observation Mission: Georgia-Parliamentary Elections, 1 Oc-
tober 2012, Statement of Preliminary Findings and Conclusions,” 2 and 9
.
ii
Lucan A. Way, “Ukraine’s Orange Revolution: Kuchma’s Failed Authoritarianism,” Journal of
Democracy 16 (April 2005): 137 ff.
iii
Interview with Madona Gasanova, The Financial (Tbilisi), 22 October 2012.
10
Thomas
Babington Macaulay, History of England from
the Accession of Charles II, ed. C.
H. Firth, (London:
Longmans, Green, 1913- ), Vol. IV, pp. 1798-1803.