Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
575 – Siz onu öldürməkmi istəyirsiniz, siz qorxaqlar? – deyə o, uca səslə soruĢdu. – Siz Melinda Mursun həyatını qurtarmıĢ və həmin körpə qızcığazların həyatlarını xilas etməyə cəhd etmiĢ bir adamı öldürməkmi istəyirsiniz? Hə, nə var ki, yer üzündə bir zənci də azalacaq, elə deyilmi? Özünüzə bununla təsəlli verə bilərsiniz. Bir zənci az, bir zənci çox, nə fərqi var. O, masanın arxasından qalxdı, öz stuluna baxdı və onu ayağı ilə vuraraq divara çırpdı. Divara çırpılan stul yerə düĢüb qırılaraq balaca gölməçə yaratmıĢ meyvə Ģirəsinin içinə düĢdü. Mən onun biləyindən tutdum, amma o, əlini bərk dartaraq biləyini əlimdən çıxardı. – Toxunma mənə, – deyə üstümə çımxırdı. – Bir həftə sonra bu vaxt sən də qatil olacaqsan, sənin də o qatil Uortondan bir fərqin olmayacaq. Ona görə də mənə toxunma. O, arxa artırmaya çıxdı və önlüyünü üzünə sıxaraq hönkürtü ilə ağlamağa baĢladı. Biz dördümüz də çaĢqınlıqla bir-birimizə baxdıq. Qısa bir müddət sonra mən yerimdən qalxıb ətrafdakı qarıĢıqlığı səliqəyə salmağa baĢladım. Əvvəlcə, Brutus yerindən qalxıb mənə kömək etməyə baĢladı, sonra isə Din ilə Harri də bizə qoĢuldular. Otaq bir balaca qaydasında düĢəndən sonra onlar çıxıb getdilər. Bütün bu vaxt ərzində heç kim bir söz belə danıĢmadı. Əslində, deyiləcək bir söz qalmamıĢdı.
www.vivo-book.com
576 6
Həmin gecə mən iĢdə deyildim. Mən bizim balaca evimizin qonaq otağında oturub siqaret çəkir, radioya qulaq asır və qaranlığın yerdən qalxaraq səmanı necə udmağa hazırlaĢdığına tamaĢa edirdim. Televiziya yaxĢı Ģeydir, heç nə demirəm, amma onun insanı bütün dünyadan ayırıb özünün ĢüĢə ekranına bənd eləməsi heç xoĢuma gəlmir. Bu mənada radio daha yaxĢıdır. Cenis otağa daxil oldu, mənim oturduğum kreslonun yanında diz çökdü və mənim əlimi öz əlinə aldı. Biz bir müddət susaraq Key Kayzerin “Musiqi bilikləri kolleci”nə qulaq asdıq və səmada getdikcə çoxalan ulduzlara tamaĢa etdik. Mən özümü yaxĢı hiss edirdim. – Səni qorxaq adlandırdığıma görə məni bağıĢla, – o dedi. – Sənə qorxaq dediyimə görə özümü çox günahkar hiss edirəm, birgə həyatımız boyu sənə bundan ağır söz deməmiĢəm. – Hətta açıq təbiətin qoynunda çadır quraraq düĢərgə saldığımız gün məni qoca kaftar Sem adlandıranda da? – deyə mən ondan soruĢdum. Biz ikimiz də güldük, bir-iki dəfə öpüĢdük və ondan sonra aramız yenə düzəliĢdi. Mənim Cenisim elə gözəl idi ki, mən hələ də onu yuxularımda görürəm. QocalmıĢ və yaĢamaqdan yorulmuĢ olsam da, mən hələ də yuxularımda görürəm ki, dəhlizləri sidik və
www.vivo-book.com
577 pörtlədilmiĢ köhnə kələm iyi verən bu tənha və tərk edilmiĢ yerdə mənim otağıma daxil olur, yuxumda görürəm ki, onun mavi gözləri və toxunmamaq iqtidarında olmadığım dik döĢləri ilə o, hələ də cavan və gözəldir, görürəm ki, mənə deyir: “Hə, əzizim, mən həmin qəzaya uğramıĢ avtobusda olmamıĢam. Sən, sadəcə səhv eləmisən, vəssalam”. Hətta indi də bu yuxuları tez-tez görürəm və bəzən ayılanda, bütün bunların yuxu olduğunu baĢa düĢüb ağlayıram da. Mən cavan olanda, demək olar ki, heç vaxt ağalamayan bir adam idim. – Bəs Hal bunu bilirmi? – deyə o nəhayət, soruĢdu. – Conun günahkar olmadığınımı? Bilmirəm, amma o, haradan bilə bilər ki? – O, yardım edə bilərmi? O, Kribusa hər hansı bir yollasa təsir göstərə bilərmi? – Heç bir qram da, əzizim. O, dinməzcə baĢını yırğaladı, elə bil məhz bu cavabı gözləyirdi. – Onda Hala heç nə demə. Əgər onun yardım etmək imkanı yoxdursa, irinə, ona heç nə demək lazım deyil. – YaxĢı, demərəm. Cenis baxıĢlarını qaldırıb ciddi nəzərlərlə mənə baxdı. Həmin gecə, telefonla zəng edərək xəstə olduğunu demə. Heç biriniz belə etməyin. Siz belə edə bilməzsiniz. – Hə, biz belə edə bilmərik. Əgər biz orada olsaq, ən azından, hər Ģeyi onun üçün ağrısız və tez edə bilərik. Ən azından, bunu etmək
www.vivo-book.com
578 bizim imkanımız daxilindədir. Heç olmasa, Delakruanın baĢına gələnlər onun baĢına gəlməz. – Bir anlıq, Allaha Ģükürlər olsun ki, çox qısa bir anlıq, Delakruanın baĢına geyindirilmiĢ ipək maskanın necə yandığı, yanaraq tökülən maskanın altından bir vaxtlar onun gözləri olmuĢ iki dənə biĢmiĢ qatı jele Ģarlarının görüntüsü gözlərimin önündə canlandı. – Sizin heç bir çıxıĢ yolunuz yoxdur, hə? – deyərək Cenis mənim əlimi öz əlinə alaraq özünün yumĢaq və məxməri yanağına sürtdü. – Zavallı, Pol. Zavallı insan. Mən ona heç bir cavab vermədim. Həyatımda heç vaxt nə o andan əvvəl, nə də sonra, belə böyük istəklə hər Ģeydən baĢ götürüb qaçmaq istədiyimi xatırlamıram. Cenisi də yanıma alıb ikimizə bir yol çantası ilə baĢ götürüb buralardan, ayaqlarımızın bizi apardığı istənilən yerə getmək və bircə buralardan uzaqlaĢmaq. – Mənim zavallı oğlanım, – deyə o təkrar etdi və birdən mənə dedi: – DanıĢ onunla. – Kiminlə danıĢım? – Hə, danıĢ onunla. Öyrən gör ürəyindən nə keçir, nə istəyir. Mən arvadımın sözlərini bir müddət düĢünəndən sonra razılıqla baĢımı yırğaladım. Arvadım haqlı idi, həmiĢə olduğu kimi.
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|