Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
26 də haqqında söhbət etdiyim nahiyə baxımından, amma neyləyim ki, keçirdiyim hissləri müqayisə üçün bundan uyğunu yoxdur. Bunun ən ağrılı dövrü sidiyə çıxdığım an və dərhal bundan sonrakı dəqiqələrdir. Tərslikdən də bura gəlməzdən əvvəl ayaqyoluna dəymiĢdim. Burada məndən baĢqa bir nəfər də vardı – Gibbonz familiyalı etibar qazanmıĢ arıq, qoca məhbus. ġlyapasını gözlərinə qədər çəkmiĢ bu qoca dizlərinin üstündəki VəhĢi Qərbə aid bir romanla küncə qısılaraq mürgü vururdu. Nə isti, nə də yuxarı mərtəbədəki xəstəxanadan (orada temperatur, məncə, ən azı, on dərəcə daha yüksək olmalıydı və ümid edirdim ki, ora Persi Uetmorun xoĢuna gəlir) gələn donquldanma, taqqıltı və söyüĢlər onun heç vecinə deyildi. Qocanı narahat etmədim, “L”-in qəzetlər saxlanan qısa hissəsinə getdim. Dinin dediklərinin əksinə olaraq, qəzetlərin də ventilyatorlarla birgə aparılacağından narahat idim. Amma... qəzetlər yerində qalmıĢdı və Detteriklərin əkizlərinə dair yazını tapmaq o qədər də vaxt aparmadı; cinayətin törədildiyi iyun ayından avqust-sentyabr aylarındakı məhkəməyədək bu haqda qəzetlərin birinci səhifələrində yazılar getmiĢdi. Tezliklə istini də, yuxarıdakı taqqıltını da, hətta küncdə mürgüləyən Gibbonzun xorultusunu da unutdum. Ġki doqquz yaĢlı, sarıĢın, mələksima qız uĢaqlarının bu qaradərili yekəpər Koffinin əlinə düĢdükləri haqqında düĢünmək adama əziyyət verirdi, amma bu haqda düĢünməmək də mümkün deyildi. Koffinin ölçülərini yada salanda,
www.vivo-book.com
27 onun bu qızcığazları, nağıldan çıxmıĢ nəhəng kimi, necə gəmirdiyini təsəvvür etmək olar. Onun bu qızcığazların baĢına açdığı isə daha pis idi. Hələ bəxti gətirmiĢdi ki, ona elə oradaca, çayın kənarında divan tutulmamıĢdı, – əlbəttə, YaĢıl Mildə gəzintini və sonra Qoca Qığılcımın qucağına oturmağı bəxti gətirmək hesab etmək olarsa.
verməzdən yetmiĢ il əvvəl yaradılmıĢdı. Bir də heç vaxt “King Kotton” olmayacaq, lakin otuzuncu illərdə ferma öz rifah illərini yaĢayırdı. Bizim Ģtatımızın cənub bölgələrində artıq pambıq plantasiyaları yox idi, amma qırx ya da əlli ədəd firavan yaĢayan pambıq ferma təsərrüfatı vardı. Bu fermalardan birinin sahibi Klaus Detterik idi. Əllinci illərin meyarlarına görə, onu elə də zəngin hesab etmək olmazdı, amma otuzuncu illərdə o, varlı fermer sayılırdı, çünki əksər ayların sonunda o, bir qayda olaraq, öz dükan hesablarını nağd pulla ödəyirdi və küçədə təsadüfən rastlaĢdığı bank müdirinin gözlərinin içinə baxa bilirdi. Onun fermadakı evi təmiz və geniĢ idi. Pambıqdan əlavə, onun daha iki biznesi vardı – toyuqlar və bir neçə inək. Onun üç övladı vardı: Hovard – təxminən on iki yaĢında oğlan və əkiz qızlar – Kora və Keyt.
www.vivo-book.com
28 Həmin ilin isti iyun gecələrinin birində, qızların evin perimetri boyu uzanan, miçətkənlə bağlı eyvanda yatmaq istəyinə icazə veriləndə, onlar çox sevindilər. Anaları onları öpüb Ģirin yuxular arzulayanda hava yenicə qaralmağa baĢlayırdı, hələ saat doqquz olmamıĢdı. Bu, ananın öz qızları ilə son görüĢü oldu; bir də ana öz övladlarını dəfn zamanı tabutda, dəfn bürosunun qrimçisinin onların bədənlərindəki ən qorxunc yaraları gizlətməyə nail olduqdan sonra görə bilmiĢdi. Kənd camaatı o vaxtlar yatağa erkən saatlarda girərdilər – “masanın altı qaralar qaralmaz”, anam belə deyərdi – və bərk yatardılar. Əkizlərin qaçırıldığı həmin gecə, görünür, Klaus və Marcori Detteriklər də bərk yatıblarmıĢ. Əlbəttə, ailənin saxladığı, kolli cinsi ilə qarıĢığı olan Bauzer adlı böyük it həmin axĢam hürsəydi, Klaus yəqin ki, onun səsinə ayılardı. Amma Bauzer hürməmiĢdi. Nə həmin axĢam, nə də baĢqa vaxt. Ġnəkləri sağmaq üçün Klaus dan yeri ağarar ağarmaz qalxmıĢdı. Eyvan evin tövləyə əks tərəfində idi və qızlara baxmaq Klausun heç ağlına da gəlməmiĢdi. Bauzerin onun yanına gəlməməsindən də təĢviĢə düĢmədi. Ġt toyuqlara və inəklərə qarĢı tamamilə etinasız olduğundan, hamı iĢləyərkən, o, vaxtını tövlənin arxasındakı budkada keçirərdi. Ġt lazım olanda, onu çağırırdı... özü də təkidlə. Əri ayağına çəkmələrini geyinib tövləyə gedəndən təxminən on beĢ dəqiqə sonra Marcuri evdən çıxaraq aĢağı düĢdü. O, qəhvəni dəmə
www.vivo-book.com
29 qoyub donuz əti qızartmağa baĢladı. Qəhvə ilə qızardılan ətin tamahlandırıcı ətri Hovini özünün damın lap altındakı otağından çıxararaq aĢağı enməyə məcbur etdi, amma qızlar gəlmədilər. Ana Hovini qızları çağırmaq üçün göndərdi və tavadakı bekonun üstünə yumurta qırmağa baĢladı. Səhər yeməyindən sonra təzə yumurtaları götürmələri üçün Klaus, adətən, qızları göndərərdi. Amma həmin gün Detteriklər səhər yeməyini yeyə bilmədilər. Hovi eyvandan üzündə qorxu və dəhĢət ifadəsi ilə qayıtdı. Yuxudan yenicə durduğuna görə bir az ĢiĢkin gözləri dəhĢətlə bərəlmiĢdi. – Onlar yataqda yoxdular, – Hovi həyəcanla dedi. Marcuri heç bir Ģeydən təlaĢlanmadan, sadəcə, əsəbiliklə eyvana tərəf getdi. Sonralar o demiĢdi ki, əvvəlcə, qızların səhər tezdən gəzməyə və ya çiçək toplamağa getdiklərini, ya da nə bilim, baĢqa bir qız səfehliyi etdiklərini düĢündüm. Amma eyvana bircə dəfə baxanda, Hovinin niyə ağardığını baĢa düĢmüĢdü. O, bərkdən qıĢqıraraq Klausu çağırdı. Klaus da qaçaraq onun yanına gəldi. O, tələsdiyi üçün süd vedrəsini çəkmələrinin üstünə aĢırdığından, onlar ağappaq idi. Eyvanda onun gördükləri hətta ən mətin valideynlərin də dizlərini əsdirə bilərdi. Gecə hava soyuqlaĢanda qızların büründükləri adyal yumurlanaraq bir tərəfə atılmıĢdı. Üst rəzəsi qırılmıĢ tor qapı əyri sallanaraq ora-bura yellənirdi. Həm eyvanın döĢəməsində, həm də qırılmıĢ qapıdan bayırdakı pillələrin üstündə qan izləri vardı.
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|