Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
14 lazaret həbsxananın qərbindəki yeni binaya köçürdü. Ağır iĢ idi. Persi Uetmor açıq-aĢkar bu iĢdən yayınmaq istəyirdi. – Orada kifayət qədər adam var, – dedi. – Onda get ora və iĢlərə rəhbərlik elə, – deyə səsimi qaldırdım. Harrinin üzünü turĢutduğunu görsəm də, ona bir əhəmiyyət vermədim. Əgər tabeçilik prinsipini pozduğuma görə qubernator rəis Mursa məni iĢdən azad etməyi əmr etsə, Hal Murs mənim yerimə kimi təyin edəcəkdi? Persini? Bu ciddi olmazdı. – Sənin nə ilə məĢğul olacağın vecimə deyil, Persi. Bircə bir müddət buradan uzaqlaĢ, – dedim. Bir anlıq mənə elə gəldi ki, o, heç yerə getməyəcək və əsil problem onda baĢlayacaq – xüsusilə də dünyanın ən böyük donmuĢ saatı kimi bayaqdan burada dayanmıĢ Koffinin yanında. Amma belə olmadı, Persi dəyənəyini əldəqayırma çexoluna qoydu – ədəbazlıqdan baĢqa bir Ģey deyildi – və tələsmədən dəhlizlə addımladı. O gün növbətçi masasında gözətçilərdən kimin oturduğu yadıma gəlmir – yəqin müvəqqəti iĢləyənlərdən kimsə, – amma deyəsən orada oturanın baxıĢları Persinin xoĢuna gəlməmiĢdi, çünki oradan keçərkən, bərkdən nərildədi: – Bəsdi diĢlərini ağartdın, yoxsa o, axmaq təbəssümü sənin üzündən silməyi bacararam! Sonra açarların cingiltisi eĢidildi. Bir anlıq günəĢin Ģüaları həyətdən içəriyə doldu və bir müddətə olsa da, Persi getdi. www.vivo-book.com
15 Delakruanın siçanı balaca bığlarını oynada-oynada onun arıq çiyinlərində ora-bura qaçırdı. – SakitləĢin, cənab Cinqlz, – Delakrua dedi. Siçan onu baĢa düĢübmüĢ kimi yerində donub qaldı. – Dəcəllik etmədən sakitcə otur. – Delakrua luizianlı fransızların ləhcəsi ilə danıĢırdı, onun nitqində “sakit” sözü qəribə və yad Ģəkildə səslənirdi. – YaxĢısı budur, gedib yatasan, – sərt tərzdə dedim. – Ġstirahətini elə. Burada baĢ verənlərin sənə dəxli də yoxdur. O mənim dediyimə əməl etdi. Delakrua bir qızı zorlamıĢ, sonra da öldürmüĢdü. Sonra isə qızın cəsədini onun yaĢadığı binanın arxasına atmıĢ, öz cinayətinin izlərini itirmək ümidi ilə cəsədin üstünə neft töküb yandırmıĢdı. Alov oradan binaya keçmiĢ və ikisi uĢaq olmaqla daha altı nəfər həyatını itirmiĢdi. Onun üstündə yalnız bu cinayət vardı və indi o, sadəcə üzü qayğılı, baĢı dazlaĢan və uzun saçları köynəyinin yaxalığına tökülən mülayim bir adam idi. Tezliklə o, az da olsa, Qoca Qığılcımın qucağına oturacaq, Qoca da onun həyatına son qoyacaqdı... onu bu dəhĢətli cinayətə təhrik edən Ģey hər nə idisə, o da artıq keçib getmiĢdi. Ġndi o öz balaca dostunun civildəyə-civildəyə onun üstündə ora-bura qaçmasına imkan verərək çarpayısında uzanmıĢdı. Bir tərəfdən elə ən pisi də bu idi: Qoca Qığılcım onların içində olanları yandırmırdı. Bu günlərdə vurulan dərmanlar daha onları yuxulatmırdı. ġər azad olur, bir baĢqasına keçir www.vivo-book.com
16 və biz bu insanların ölü ruhlarını gəzdirən bədənlərini öldürmək məcburiyyətində qalırıq. Mən yenidən nəhəngə tərəf döndüm: – Əgər Harriyə sənin zəncirlərini açmağa icazə versəm, özünü yaxĢı aparacaqsanmı? O, baĢını yırğaladı – aĢağı və yuxarı, sonra yenə öz yerinə – mərkəzə. Onun soyuq baxıĢlı gözləri mənə baxırdı. Bu gözlərdə qəribə bir sakitlik vardı, amma bu etibar edəcəyim sakitlik deyildi. Barmağımla Harrini çağırdım, o, kameraya daxil olub zəncirləri açdı. Harri qorxmurdu – hətta əyilib Koffinin ağac gövdəsi kimi iri ayaqlarındakı buxovları açanda belə. Onun bu davranıĢı mənə də sirayət elədi. Harri Persiyə görə təlaĢlanırdı, mən isə onun duyumuna inanırdım. Mən Persidən baĢqa “E” blokundakı bütün iĢçilərimin duyumuna inanırdım. Yeni gələnlər üçün mənim qısa bir nitqim vardı, amma bu nitqi belə qeyri-normal görünən Koffi üçün söyləməyin doğru olub- olmadığına əmin deyildim. Harri kənara çəkiləndən sonra (Koffi zəncirlərin açılma mərasimi ərzində heykəl kimi tərpənmədən durmuĢdu) barmağımla qovluğu tıqqıldadaraq, yeni gəlmiĢ bu məhbusa baxıb dedim: – DanıĢa bilirsənmi cavan oğlan? – Bəli, ser, boss, bilirəm, – o, cavab verdi. Onun səsi dərin və kifayət qədər gurultulu idi. Bu səs yenicə sazlanmıĢ traktor
www.vivo-book.com
17 mühərrikini xatırladırdı. Onun nitqində cənub ləhcəsi hiss olunmasa da, sonralar onun cümlələrində cənuba aid bəzi Ģeyləri tuta bilmiĢdim. Sanki cənubdan gəlmiĢdi, amma orada doğulub böyüməmiĢdi. DanıĢıq tərzindən ona nə savadsız, nə də savadlı demək olardı. Həm nitqi, həm də bir çox baĢqa Ģeyləri ilə Koffi mənim üçün bir tapmaca idi. Məni ən çox narahat edən isə onun gözlərindəki sakitlik və laqeydlik ifadəsi idi, elə bil, bədəni burada olsa da, özü çox-çox uzaqlarda idi. – Sənin adın Con Koffidir? – Bəli ser, boss! Ġçki adı kimi, lakin baĢqa cür yazılır. – Deməli, sən sözlərin yazılıĢını, yazıb-oxumağı bilirsən, eləmi? – Bircə öz adımı, boss, – o, sakit səslə dedi. Nəfəsimi dərdim və öz hazır nitqimin qısa variantını ona söylədim. Onunla heç bir problemimin olmayacağını artıq baĢa düĢmüĢdüm. Eyni zamanda, həm haqlı idim, həm də yanılırdım. – Mənim adım Pol Eckumdur, – dedim. – “E” blokunun baĢ nəzarətçisiyəm. Əgər sənə bir Ģey lazım olsa, məni adımla çağır. Əgər olmasam, bu adamdan xahiĢ elə. Onun adı Harri Tervilligerdir. Ya da cənab Stantonu və ya cənab Hovelli çağır. BaĢa düĢdünmü? Koffi baĢını yırğaladı. – Amma düĢünmə ki, hər istədiyini alacaqsan. Sənə nə lazım olduğuna burada biz qərar veririk. Bura mehmanxana deyil. BaĢa düĢdünmü? O, yenə baĢını yırğaladı.
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|