Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Beşinci Hissə
www.vivo-book.com
394 Harri Tervilliger özünün ikinci sendviçini götürdü, bir neçə saniyə baxdı və yenə qaytarıb masanın üstünə qoydu. – Əgər biz doğrudan da bu dəliliyi etməyə qərar verəsiyiksə, – deyə Harri dilləndi, – onda düĢünürəm ki, mənim “pikap”ımdan istifadə edə bilərik. Onu maĢının arxasına otuzdurarıq. Həmin saatlarda yollarda demək olar ki, heç kim olmur. Biz gecə yarısından xeyli keçmiĢ bir vaxtdan danıĢırıq, elə deyilmi? – Hə, – deyə mən təsdiq etdim. – UĢaqlar, siz bir Ģeyi yaddan çıxarırsınız, – deyə Din dilləndi. – Mən də bilirəm ki, o, “E” blokuna gəldiyi gündən özünü çox sakit aparır, çarpayısında uzanmaqdan və bir də göz yaĢı tökməkdən baĢqa, demək olar ki, heç nə eləmir, amma gəlin unutmayaq ki, o. bir qatildir. Bir də o, çox nəhəngdir. Əgər o, Harrinin “pikap”ının kuzovundan qaçmaq fikrinə düĢsə, onu dayandırmaq üçün bizim yeganə əlacımız ona atəĢ açmaq olacaq. Belə bir nəhəngi dayandırmaq üçün isə çoxlu güllə atmaq lazım gələcək, hətta 45 çaplı tapançadan belə. Tutalım, biz onu güllə ilə vurub yıxa bilmədik, onda necə olsun? Ya da tutalım ki, o, yenə kimisə öldürdü, bəs onda biz nə edəcəyik? Mən buna görə iĢimi itirmək və ya türməyə düĢmək istəməzdim. Mənim arvadım və öhdəmdə iki balaca uĢağım var, mən onların həyatlarını təmin etməliyəm. Bundan əlavə, mən istəməzdim ki, baĢqa bir qız uĢağının ölümünə görə mənim vicdanım daim əzab çəksin. – Bu, baĢ verməyəcək, – mən dedim.
www.vivo-book.com
395 – Allah xatirinə, de görüm, sən bundan niyə belə əminsən, axı? Mən cavab vermədim. Mən sözə haradan baĢlayacağımı bilmirdim. Əlbəttə, mən bilirdim ki, belə bir sual ortaya çıxacaq, lakin, bununla belə, öz bildiklərimi onlara danıĢmaq üçün nədən baĢlayacağımı bilmirdim. Brutus dadıma çatdı. – Sən onun qatıl olduğunu düĢünmürsən, düz demirəmmi, Pol? – deyərək Brutus Ģübhə ilə mənə baxdı. – Sən düĢünürsən ki, o, yekəpər əbləhin heç bir günahı yoxdur. – Hə, məncə, onun günahı yoxdur, o məsumdur. – Allah xatirinə, de görüm, niyə belə düĢünürsən ,axı? – Buna iki səbəb var, – deyə mən cavab verdim. – Onlardan biri mənim ayaqqabımdır. – Mən masaya tərəf əyilərək söhbətimə baĢladım.
GECƏ SƏYAHƏTĠ www.vivo-book.com
396
haqqında hekayə yazmıĢdı. Mən birdən baĢa düĢdüm ki, öz memuarlarımı yazmaqla mən də öz zaman maĢımımı yaratmıĢdım. Uelsin maĢınından fərqli olaraq mənimki yalnız keçmiĢə – 1932-ci ilə səyahət edə bilərdi, əgər lap dəqiq desək, mən Ģtatın Kold Mauntindəkı həbsxanasının “E” blokunda baĢ nəzarətçi iĢlədiyim vaxtlara, özü də, nə qədər qəribə də olsa, heç bir problemsiz-zadsız. Bununla belə, bu maĢın mənə həmin günlər istifadə elədiyim köhnə “ford”umu xatırladır: dəqiq bilirsən ki, haçansa mühərrik iĢə düĢəcək, lakin dəqiq bilmirsən ki, bunun üçün açarı burmaq kifayət edəcək, yoxsa mühərriki iĢə salmaq üçün maĢından düĢüb qolu qırılanacan əyri dəmir dəstəyini fırlatmalı olacaqsan. Con Koffi haqqındakı hekayəmi söylənməyə baĢladığım vaxtdan bu yana mənim maĢınım bir neçə dəfə açarı burar-burmaz iĢə düĢmüĢdü, amma dünən mən əyri dəmir dəstəyini fırlatmalı olmuĢdum. Məncə, bu ona görə olub ki, öz hekayəmin Delakruanın edamı ilə bağlı olan hissəsinə çatmıĢam və mənim Ģüurumun bir hissəsi hələ də sakitləĢmək istəmir. Bu çox qorxunc bir ölüm idi,
www.vivo-book.com
397 dəhĢətli bir ölüm və bunun səbəbkarı Persi Uetmor – saçlarını daramaqdan həzz alan, amma kiminsə ona gülməsinə, hətta baĢı yarıya qədər dazlaĢmıĢ və milad bayramını görməyəcək balaca fransızın ona gülməsinə dözümü olmayan bir gənc adam – olmuĢdu. Bütün çirkli iĢlərdə olduğu kimi, iĢin ən çətin hissəsi hələ yenicə baĢlamıĢdı. Mühərrik üçün fərqi yoxdur, sən onu açarla iĢə salırsan, yoxsa əyri dəmir dəstəyini fırlatmaqla; iĢə düĢdükdən sonra o, hansı üsulla iĢə salınmasından asılı olmayaraq, normal iĢləyir. Dünən də mənim baĢıma elə bu gəlmiĢdi. Əvvəlcə, söhbət qırıq-qırıq ifadə və sözlərlə, sonra bütöv cümlələrlə, sonra isə aĢıb-daĢan bir axın kimi davam elədi. Mən aĢkar etdim ki, yazmaq, nəyisə xatırlamağın xüsusi və bir az da hürküdücü bir növüdür, bu prosesdə insanı vəcdə gətirən nəsə bir Ģey var. Bəlkə də məni belə düĢünməyə vadar edən, həddən artıq qocalmağımdı (bunun necə baĢ verdiyini mən heç hiss eləməmiĢdim), amma mən belə düĢünmürəm. Məncə, qələmlə xatirələrin birləĢməsi möcüzəyə bənzər bir Ģey yaradır və bu möcüzənin özü də təhlükəlidir. Con Koffini tanıyan, onun insanlara və siçanlara nə edə bildiyini öz gözü ilə görmüĢ bir adam kimi mən nə danıĢdığımı yaxĢı baĢa düĢürəm. Möcüzə təhlükəlidir. Ġstənilən halda, dünən mən bütün günü yazmaqla məĢğul olmuĢdum və sözlər elə bil, içimdə aĢıb-daĢaraq bayıra axırdı. Bu qocalar evinin solariumu yavaĢ-yavaĢ silinərək gözdən itir və onun
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|