275
Viktor Suxorukov Mossovet adına teatrda ən mürəkkəb rolları
incəliklə oynayır: həm çar Fyodor İoannoviçi, həm də
Porfiri Petroviçi
276
üçün, dostlarım və tanışlarım üçün hazırki həyatda dəyər-
lərin saxtalaşdırılması çox hiss olunur. Həm də bu hər yerdə
duyulur. Həyatın əvvəllər daha yaxşı, necə deyərlər qəndin
nə vaxtsa daha şirin olduğunu iddia edən insanlara oxşamaq
istəmirəm. İngilislər bu təzahürü “substitute” adlandırırlar.
Məhəbbət əvəzinə sənə “substitute for love” (məşhur müğən-
ni Madonnanın populyar mahnısının adı), ailə əvəzinə - part-
nyorluq, sevimli iş əvəzinə - pul qazanmağı təklif edirlər.
Axı müasir rus dilində “guya ki” parazit - sözü təsadüfən
yaranmayıb: guya ki, məhəbbət, guya ki, ailə, guya ki, iş,
guya ki, evli, guya ki, ərdə. Söhbətin nədən getdiyi isə hamı-
ya aydındır.
İndi insanların idealları itib, demək də düz olmazdı. Amma
insanların əksəriyyəti üçün ideallar istehlakla məhdudlaşır.
Belə çıxır ki, bir ideallar sisteminin və dəyərlər meyarının iti-
rilməsi digərinin əldə edilməsinə gətirib çıxarmayıb.
Ətrafımızdakı dünya doğrudan da dəyişdi. Səkidə uzan-
mış adama çox güman ki, zəif bir qarı köməyini təklif edəcək,
ətrafda harasa tələsən insanlar yox. Küçədə uzanmış adamı
sadəcə olaraq sərxoş kimi qəbul etmək hamı üçün daha asan-
dır, nəinki onun əhvalını bilmək. Əgər həmin adam maşın
yolunda uzanıbsa, yüz faizlik inamla söyləmək olar ki, yüz
maşından doxsan doqquzu yanından ötüb keçəcək! Həm yol-
da maşını əyləmək təhlükəlidir, həm də oturacağın çirklənmə
ehtimalı var. Üstəlik, maşında yer olmaya bilər. Xariclə bizi
ayıran “dəmir pərdə” artıq yoxdur, amma o ölkə daxilində,
insanlar arasında, qəlblərdə qurulub.
Təsadüfi deyil ki, “tusovka” kimi anlayış meydana çıxıb.
“Tusovka”dakı insanları nəzərdən keçirəndə bu insanları
pulun tükənməsi və “tusovka”dan çıxarılmaq qorxusundan
başqa nəyinsə narahat edə biləcəyinə inanmaq olmur. Ən
çətini isə onların vicdan əzabı çəkməyə qadir olduqlarını
təsəvvür etməkdir (ümid etmək istəyirəm ki, bu qərarımda
yanlışlığa yol verirəm).
“Tusovka” oxuduğun kitabı, gördüyün tamaşanı müza-
kirə edə biləcəyin yer deyil. Burada insanı həyəcanlandıran
və ağrıdan hadisələr haqqında danışmaq mümkünsüzdür.
277
Orada sponsor tapmaq olar, amma səni çətin durumdan
çıxarmaq üçün faizsiz borc verən dostu yox. Kimin pulu
varsa, o həmin pulu işlətməlidir. Qazanmalıdır. Zəmanə
belədir.
Amma dünyaya və zəmanəyə hökm oxumaq iddiasında de-
yiləm. Mən sadəcə olaraq, patoloqanatom kimi onu yarıram.
Və maraqla yeni insanlığın təzahürlərini müşahidə edirəm.
Bax, deyək ki, bizim həyatımızda kübar cəmiyyətin dişi as-
lanları peyda olub. Onlar yeni “ali dünya”nı yaratmağa iddi-
alıdırlar. Amma bu adamların əsl kübar dünyaya aidiyyatları
belə yoxdur.
Əslində bizim “dişi aslanlar” sadəcə olaraq qərb aləminin və
rəngli jurnalların Paris Hilton kimi “ulduz”larını təqlid etmək-
lə məşğuldurlar. Əsil ali dünya da mövcuddur, amma bu dün-
ya elm, mədəniyyət, siyasət, kinematoqraf, biznes sahələrində
nailiyyət qazananlardan ibarətdir. Zadəgan soylarının qaldığı
bəzi ölkələrdə isə bu təbəqə həm də əsilzadələrin seçilməsi ilə
formalaşır. Amma bu şəxsləri “xüsusi adam”lar saymaq olmaz.
Onların əksəriyyəti təşəxxüs və lovğalıqdan uzaq insanlardır.
Qabsburqların və Qoqentsollernlərin xələfləri adi həyatda öz-
lərini çox sadə aparırlar. Maltanın qədim ailələrindən birinin
evindəki əhvalat haqqında danışım. Bu, Mdine qəsrində ol-
muşdu. Özəl qəbul idi. Qəbulda Maltanın 29 qədim zadəgan
ailələrinin nümayəndələri iştirak edirdi. Bu ailələrin tarixi
qədim zadəgan ordenindən başlanır.Və XVI əsrdə ispan kralı
V Karl bütün Malta arxipelaqını bu ordenə hədiyyə edib. Orada
həmçinin, ölkə prezidenti Qvido de Marko iştirak edirdi.
Malta zadəganlığı Avropada qapalılığı ilə seçilir. Məsələn,
baron titulunu Avropanın bir sıra ölkələrində satın almaq
olar, Maltada isə bu qətiyyən mümkün deyil! Buna görə də
Malta baronu zadəgan titullarının iyerarxiyasında həmişə di-
gər Avropa baronlarından yüksəkdə dayanacaq.
Furşet zamanı mənə düzgün sifət cizgiləri və gözəl ingilis-
cəsi olan emosional qadın yaxınlaşdı. O, mənə venzelli, ağır
gümüş çəngəli və bıçağı kənara qoyaraq, əti əllə götürməyi
təklif etdi. Toxunma salfetin künclərini incə tərzdə qatladı,
bir tikə əti əsl məharətlə götürüb dişlədi və dedi:
278
- Burda bıçaq lazım deyil - ət sadəcə ağızda əriyir!
Həqiqətən ət əla hazırlanmışdı.
Yeri gəlmişkən, bu dəyirmi sonluqlu bıçaq formasını məhz
mənim ulu babalarım hazırlayaraq XIV Lüdovikə bağışlayıb-
lar. Doğrudur, o bıçaqlar qızıldan olub, - kənara qoyulmuş
bıçağı göstərən İzabel əlavə etdi.
- Bəs onadək əti nə ilə kəsirdilər?
- İti sonluqlu bıçaqla. Xəncərə oxşayırdı. Öz tikəni qoruya
bilərsən. Dişlərini qurdalamaq da öz yerində. Kral da məhz
buna dözə bilmirmiş, - həmsöhbətim danışırdı və mənə elə gə-
lirdi ki, həm XIV Lüdovik, həm də zadəganların qonaqlıqlarda
ət tikələrini yeyərkən istifadə etdikləri xəncərlər, uzaq tarix
deyil.
- Yeri gəlmişkən, salfetlər də bizim ailəmizin “dünya xə-
zinəsi”nə töhfəsidir. – İzabel gülümsəyərək, havada dırnaq
işarələri çəkdi. – Bizim Reymsdəki toxuculuq fabrikində on-
lar ilk dəfə kətandan tikilib. Dərhal VII Karlın tacqoyma mə-
rasimində ona hədiyyə edilib və taxt zalındakı təntənəli na-
harda süfrəyə qoyulub.
- Hansı Karla? – dövrləri müəyyənləşdirməyə macal tap-
madığımdan, maraqlandım.
- Yeddinciyə. Janna d’Arkın sevdiyi Karla.
Həmin axşamın xatirələrinin dərinliklərinə varmağa ehti-
yac yoxdur. Bizim “dişi aslan”ların əsas xüsusiyyəti qeyri-adi
dərəcədə ictimailəşmələridir. Əsl aslanlardan xeyli çox. Nəcib
davranış qaydalarına dair bütün təsəvvürlər isə “Kosmopoli-
ten” jurnalından götürülüb.
Ədalət naminə demək lazımdır ki, “tusovka”da dəyərli
insanları da görmək mümkündür. O qara dəlik kimi hamını
içinə çəkib.
Mənim dostlarım və tanışlarımın içində də “tusovka”ya cəlb
olunmuş xeyli adam var. Onlar oraya “tusovka”nın bir hissəsi
kimi gəlmirlər. Məsələn, deyək ki, Saşa Jurbin və onun arvadı,
İra Qinzburqu “tusovka” adamı saymaq olarmı? O, gözəl mu-
siqilər, bir çox teatrlarda nümayiş etdirilən operalar yazır. İra isə
mahnılara gözəl sözlər yazır. Bu mahnılarsa kinoda da səslənir.
Bir dəfə Saşa danışırdı ki, hələ sovet dövründə Bəstəkarlar
Dostları ilə paylaş: |