Süleyman sanġ axundov
Yüklə 3,59 Mb. Pdf görüntüsü
|
41 - Otur burada, ağıllı qızım! Bu saət gələcəyəm. Yusif getdi. Qarca qız da kölgədə uzandı və bir azdan sonra şirin yuxuya getdi. Ayı bir müddət sakit uzandı, sonra durub zəncirini dartmağa başladı. Kolun budağı ayının gücünə davam etməyib qopdu. Ayı özünü asudə görüb bir müddət kolluqda gəzdi, sonra yüzünü meşəyə tərəf dutub getdi. Yusif kəndə getdiyi vəqtdən yarım saət keçmişdi. Qaraca qız yuxu- dan hələ oyanmamışdı. Axırda Yusif məst halında o tərəf bu tərəfə yırğalana-yırğalana gəlib çıxdı. Yusif Qaraca qızı yatmış görüb və ayını öz yerində tapmayıb ayağı ilə Qaraca qızı öylə bərk vurdu ki, yazıq qız dik ayıldı. - De görüm, ayı hanı, mürtəd qızı, mürtəd? Qaraca qızın qorxudan dili dutuldu, cavab verə bilmədi. - Hələ dayan! Qoy ayını tapım, sənin payını sonra verəcəgəm! Yusif kola diqqət ilə baxıb gördü ki, ayını bağladığı bu- daq qopub və özü də yoxdur. Anladı ki, ayını oğurlamamış- lar, özü kolu qoparıb meşəyə qaçmışdır. Bu vəqt yüzünü Qaraca qıza tərəf dutub dedi: - Düş qabağıma, ayı meşəyə qaçmışdır, gedək tapaq! Qaraca qız titrəyə-titrəyə yola düşdü.Yusif yol uzunu gələ Qaraca qızı sögüb qorxudurdu, gah da özü-özü ilə danı- şırdı. Bunlar bir saətə qədərmeşəni dolandılar, amma ayıdan bir əsər görmədilər. Birdən Qaraca qızın qulağına ayının bağırtısı gəldi. - Eşidirsinizmi, əmi, bu tərəfdən ayının bağırtısı gəlir! - Heç zad eşitməyirəm, yalan deyirsən! - Bax! Bax! Yenə bağırır! Bu dəfə Yusifin özü də eşitdi. - Doğru deyirsən, bağıran ayıdır! Hər ikisi səs gələn tərəfə yüz dutub getdilər; ancaq səs meşəyə düşməyə görə ayının yeri yavuq görünürdü, amma 42 həqiqətdə böylə olmayıb, ayı xeyli uzaqda idi. Axırda gəlib ayını tapdılar. Ayı zənciri ilə ağaca dolaşıb dartınırdı və bağırırdı. Yusif ona çatan kibi hirsindən və acığından ayını azad etməmiş əlindəki ağacı ilə onu dögməgə başladı. Ayının bağırtısı meşəni başına götürdü. Axırda ayı dartındığı halda xaltası başından çıxdı və ildırım kibi özünü Yusifin üstünə atdı. Bir dəqiqə keçmədi ki, qızmış ayı sahibini parçaladı. Qaraca qız bunu gördükdə dəhşətli bir hal ilə qaçdı. Amma qorxudan özünü itirib yol əvəzinə meşənin ortasına tərəf qaç- dı. Bir azdan sonra ayı Yusifin meyitini buraxıb Qaraca qızın dalınca düşdü. Bunu gördükdə zavallı qızın bədəninə titrəmə düşdü və var gücü ilə qaçmağa başladı. Getdikcə ayı Qaraca qıza yavuqlaşırdı.Bu halda Qaraca qızın qabağına bir uçurum dərə çıxdı. Qaraca qız dərədən endikdə ayı özünü ona çatdırdı. Ancaq ayı eniş aşağı qaça bilmədiyindən dərənin içinə yumbalandı. Qaraca qız fürsət tapıb özünü dərənin döşündəki mağaraya saldı. Bu mağaranın ağzı enli idi, amma içəri getdikcə daralırdı. Ayı dərənin dibinə kibi yumbalandı. Sonra ayağa qalxıb yüzü yuxarı dırmaşmağa başladı. Məlum- dur ki, ayının dal ayaqları qısa olduğundan enişi pis və yoxu- şu qüvvəli dırmaşırlar. Ayı axtarıb mağaranı tapdı və içinə girdi. Qaraca qız sürünə-sürünə özünü mağaranın dar bir yeri- nə saldı. Ayı isə onu bacarmadı və bir az donquldayıb mağa- ranın ağzında yatdı. Qaraca qız tərpənməyə də qorxurdu, an- caq onun qorxusunahaq idi, çünki imdi ayının hirsi yatmışdı, ona dəyməzdi və bəlkə də onun orada olmasına şad olardı. İki saətdən artıq idi ki, Qaraca qız mağaranın içində yatıb qalmışdı. Biçarə qız ayının qorxusundan özünü mağa- ranın deşiyinə öylə pərçim etmişdi ki, tərpənməyə də amanı yox idi. Bir tərəfdən mağaranın içindəki havanın azlığı, digər tərəfdən də ayının vahiməsi zavallı qızı bihuşluq halına salmışdı. Ayı isə fısıldaya-fısaldaya yatmışdı. Birdən ayı oya- nıb donquldamağa başladı, bu halda Qaraca qızın qulağına 43 çoxlu it səsi gəldi. Ayının da donqultusu artdı. Çox çəkmədi ki, itlər hürə-hürə mağaranın ağzını aldılar. Ancaq cürət edib içəri girə bilmədilər. Bir azdan atlı ovçular da qışqıra-qışqıra gəlib çıxdılar. Bunlar mağaranın içindən ayının bağırtısını eşidib tüfənglərini hazırladılar və itləri içəri qısqırtdılar. Onlardan bir neçəsi cürətlənib mağaranın içərisinə girdi. An- caq çox çəkmədi ki, yenə zingildəyə-zingildəyə geri qayıtdı- lar. Onlardan bir-ikisi yaralanmışdı. Bu halda Avçılar bayır- dan: - Axdar, bas! Xallı, bas! Gümuş, bas! – deyə itləri qıs- qırdılar. Onlar da cürətlənib, yenə özlərini içəri soxdular və ayı ilə dutaşdılar. Ayı bir müddət bunlar ilə boğuşandan sonra mağaradan sıçrayıb çıxdı. Bu halda üç güllə birdən onun üzərinə açıldı. Bunların zərbindən biçarə ayı boğanaqdan yıxılan ağac kibi yerə sərildi. Bu halda bir adam qışqırdı: - Afərin, bənim gülləm! - Xeyr, Hüseynqulu ağa, səhv etmə, ayını öldürən bənim gülləmdir. - Bağışla, Səlim bəy, bən ayını başından atmışım. Yəqin ki onu yıxan benim gülləmdir! - Səbr edin, əzizlərim! Bu saət məlum olar. Bunu deyib əvvəlki adam atdan düşdü və nökərlərin köməgi ilə ayının cəmdəyini o yana-bu yana çevirdi və diqqət ilə baxmağa baş- ladı. Sonra da dedi: - Əzizlərim, heç bəhs etməyin, üçümüzün də gülləsi ayıya dəymişdir! Sonra yüzünü nökərlərə tərəf dutub dedi: - Cəld olun, ayının dərisini soyun! Üzünü Rəhim bəyə çevirdi: - Rəhim bəy, demədimmi ki, ayısız bu ovdan qayıt- mayacağam? Öylə öz meşənizi tərif edib bəni məsxərə edir- diniz ki, sizin meşənizdə dovşan da tapılmaz! Pəs bu nədir? Yüklə 3,59 Mb. Dostları ilə paylaş:
|