126
-
Bu zavallı qıza nə çox əziyyət verirsən?! Axırda bu qız
səni qoyub qaçar və sənin də əlin böylə böyük mənfəətdən
çıxar.
Bu sözlər həmişə Yusifə təsir edib Qaraca qızı döyül-
məkdən bir müddət çəkinərdi.
***
Yayın orta ayı idi. Günün istisində insanlar, heyvanlar,
quşlar kölgə yer və sərin su arayırdı. Qaraçı dəstəsi bir dağ
üzərindən axan çayın kənarında çadırlarını qurub mənzil
etmişdi. Günorta vaxtı idi. Qaraçılar hərəsi bir işə məşğul idi.
Yusif ayısını götürüb yaxın kəndə getmişdi. Yasəmən çayın
qırağında su qızdırıb, paltar yuyurdu. Qaraca qız da çayda
çimirdi. Çay dağ döşündən gəldiyinə görə xeyli iti və
xarıldaya-xarıldaya axırdı; amma suyu az olduğundan Qaraca
qız üçün qorxusu yox idi. Yasəmən paltarı yuyub kolların
üstünə qurumaqçün sərmişdi. Özü də başını yumaq fikri ilə
uzun və qara saçlarını hörükdən açıb döşünə tökdü. Yasəmən
Qaraca qızı səslədi ki, gəlib onun başına su töksün. Qaraca
qız iki arşın yucalıqdan tökülən şəlalənin altında durub
çimdiyinə görə Yasəmənin səsini eşitmədi. Bir azdan sonra
Yasəmən Qaraca qızı çağırdı, bu dəfə də cavab almadı,
Yasəmən saçlarını döşündən yığıb belinə atdı; bu halda
qulağına çay tərəfdən sel gurultusu gəldi. Bunu eşitcək
Yasəmən dik atılıb çaya tərəf yüyürdü. O vaxt Qaraca qız
şəlalənin altında idı. Yasəmən çayın yuxarısından daşları və
kolları yumalaya-yumalaya, gurultu və nərilti ilə gələn seli
görüb, var gücilə qışqırdı:
-
Qızım,
tez ol qaç, sel gəlir!