Süleyman sanġ axundov
Yüklə 3,59 Mb. Pdf görüntüsü
|
156 Hüseynqulu ağa Qaraca qızın dalınca nökər göndərdi ki, gəlib oynasın. Bu vaxt Qaraca qıza soyuq dəydiyinə görə yerdə yatırdı. Piri qızı getməyə qoymadı. Bu ittifaqdan sərxoş ağa artıq dərəcədə qəzəbnak olaraq ikinci dəfə nökəri göndərdi ki, qızı yerdən qaldırıb gətirsin. Piri kişi əlacsız qaldıqda Qaraca qız qalxıb qaraçı paltarını geydi və qavalını əlinə alıb yola düşdü. Qaraca qızın oynamağa özünün də meyli çox idi, o rəqs etməyi olduqca sevərdi: odur ki, məclisə mübarizə istəyən pəhləvan kibi atıldı. Bir məharətlə oynamağa başladı ki, bü- tün danışıq və səs kəsildi: Qaraca qız elə coşmuşdu ki, orada olan adamlar onun gözündən itmişdi. Ancaq öz ustadı olan Yasəmən gözünün önündə durmuşdu. Birdən Qaraca qız elə bir tərzdə fırlandı ki baxanların nəzərində bir şar kibi görü- nürdü. Qəflətən Qaraca qız bir dizi üstə çökərək əlinin birini qaval ilə yuxarı dutub, o birini də belinə qoydu. Rəqsi belə bitirmək Qaraca qızın adəti idi. Qaraca qız qonaqlar tərə- findən gurultulu alqışlandı. Sonra hamı rica etdilər ki, bu oyu- nu təkrar etsin, Qaraca qız qəbul etmədi. Hətta Hüseynqulu ağanın da sözünə baxmadı. Hamının ümidi kəsilmişdi ki, birdən Ağca xanım ortaya çıxıb, çalğıçılara haman rəngi çalmağa əmr etdi. Hamı təəccüb ilə ona baxırdı. Çalğıçılar 157 çaldılar, Ağca xanım da oynamağa başladı. Bunun oynamağı gözəl və qaidəli idi. Hər hərəkətindən məlum edirdi ki, bu Qaraca qızın şeyirdidir. Bir-iki devrə vurandan sonra Qaraca qızı çağırdı, o da dərhal sıçrayıb ortalığa girdi və hər ikisi qa- baq-qabağa oynamağa başladı. Bu xəbər bir anda ağalıq xidmətçilərinə yayıldı. Onlar dəstə ilə yügürüb qapının ağzın- dan tamaşa etməyə başladılar. Bu xəbər Pəricahan xanıma da çatdı. O da tamaşaya gəldi. Ancaq o, qızının oynamağına əsla şad olmayıb acığından bilmirdi ki, nə etsin! Qızlar oynamaqlarını bitirdilər. Hər tərəfdən onları alqışladılar. Hüseynqulu ağa fərəhlənib qızını bağrına basdı. Bəylər onu tərif edib başını sığalladılar. Bir azdan sonra Pəricahan xanım qulluqçusunu göndərib Ağca xanımı yanına çağırtdı. Hüseynqulu ağa duydu ki, arvadı qızını tənbih etmək üçün çağırır. Bu fikir düz də çıxdı: o biri otaqdan Pəricahan xanımın hayqırtısı gəlirdi. Hüseynqulu ağa səbr edə bilmıəyib qonaqlardan üzr istədi və Pəricahan xanımın yanına getdi. Gördü ki, Ağca xanım hönkürtü ilə ağlayır və Pəricahan xanım da qışqırır: -De görüm, bu oynamağı sənə kim öyrətmişdir? Hüseynqulu ağa dedi: - Buyur, cavabını mən verim, bunu Qaraca qız öyrətmiş- dir, sözün nədir? - Qaraca qız onu harada görürdü ki, öyrətsin? Mən onunla görüşməgi qədəğən etməmişdimmi? - Sən etmişdin, lakin mən etməmişdim! Bu evin sahibi mənəm, yoxsa sən? Kimin həddi var, bundan sonra bənim əmrimdən çıxsın?!.. Pəricahan xanım indiyə qədər ərini bu dərəcədə hirsli görməmişdir. - İmdi ki, belədir, daha mən bu evdə nə üçün oturmuşam? 158 - Özün bilərsən! Oturursan, otur, gedirsən get, bunu bilməlisən ki, bundan sonra mən öz istədiyim kibi davra- nacağam. O biri otaqdan bəy- lər onun səsini eşitdilər. Rəhim bəy və Səlim bəy onun ayiləsinə məhrəm olduqları üçün onları sa- kit etməyə gəldilər. Hüseynqulu ağanı çəkib o biri otağa apardılar. Bu ittifaqdan qonaqlar pəri- şan olub, bir-bir dağıl- mağa başladılar, ancaq Rəhim bəy ilə Səlim bəy qaldılar ki, ər ilə arvadı barışdırıb getsinlər. Bunlar istədiklərinə çatdılar: Hüseynqulu ağanın hirsi yatıb arvadına deyirdi: - Neçin razı olmayırsan Ağca xanım oynasın, oyna- mağın nə zərəri var ki? Səlim bəy dedi: - Pəricahan xanım, mənim qızım Ağca xanım kibi oynamaq bilsəydi, onun başına dolanardım! Amma nə etməli ki, atası kibi şüursuz çıxıb ayaq atmağı da bilmir! Rəhim bəy dedi: - Uşaq tayfası Ağca xanım kibi oynamağa, gülməyə yaranmışdır. Yoxsa mənim qızım kibi qaradinməzdən nə fayda? Pəricahan xanım onun sözünü kəsərək dedi: - Mən demirəm ki, qızım oynamaq bilməsin, lakin mən deyirəm ki, Mehdi ağanın nəvəsi Ağca xanıma bir qaraçı qızı ilə yoldaş olub oturmaq, durmaq yaraşmaz. Bu ittifaqdan sonra mən Ağca xanımı burada qoya bilməyəcəgəm. Mən irəliki kibi şəhərə köçəcəgəm və qızımı da pansiona 159 verəcəgəm; Hüseynqulu ağa burada qalsın, çünki şəhərdə yaşamağı sevmir. Hüseynqulu ağa buna razı oldu. *** Sabahı günü Ağca xanım anası ilə şəhərə köçdü. Yazıq qızcığaz istəkli dostu Qaraca qız ilə görüşə bilmədi. Ağca xanımın şəhərə köçməsi Qaraca qıza böyük təsir etdi. Bir tərəfdən Ağca xanımın ayrılıq həsrəti, o bir tərəfdən də onun ata-anasının arasına ədavət düşməsi Qaraca qızı çox qəmgin edirdi. Onu şad edən bir şey varsa, o da qonaqlıqda zühur edən ittifaqdan sonra Hüseynqulu ağa günlərini dostu Səlim bəy və Rəhim bəygildə keçirib öz evində az görünməsi idi ki, beləliklə Qaraca qızı da oynamağa çağırmırdı. Bundan ilavə Qaraca qız özü də oynamağı tərk etmişdi. O, günlərini bağda keçirirdi, yoldaşı da qaraca köpək idi. Bu it Qaraca qızla elə dost olmuşdu ki, yanından iraq olmaq istəmirdi. Qaraca qız da itə elə öyrətmişdi ki, hər istədiyini əmələ gətirə bilirdi. Piri kişi həmişə bunları bir yerdə görəndə deyirdi: - İki qara yaxşı tapışmışsınız! Bu ittifaqdan sonra Qaraca qızın Qara köpəyə məhəb- bəti daha da artmışdı. Belə ki, bir gün Qaraca qız morux yığmaq qəsdi ilə cəvərənini götürüb meşəyə getmişdi; Qara köpək də yanında idi. Meşə Hüseynqulu ağanın mülkündə idi. Qaraca qız azmaxdan və meşə heyvanlarından qorxmudı, çünki hər iki halda Qara köpək onu xilas edə biləcəgini anlayırdı. Meşədə cəvərənini morux ilə doldurub evə tərəf üz qoydu. Meşənin içindən dəmir yol gedirdi. Qaraca qız yolu keçdiyi zaman, ayağı büdrəyib yıxıldı və moruğu yola tökül- dü. Bunu yığan vaxt vaqon qatarı göründü. Qaraca qızın başı moruğunu yığmağa qarışıb qatarın gəlməsindən xəbəri yox idi. O vaxt Qara köpək meşədən yola çıxdı və Qaraca qızı ba- şı aşağı morux yığan və qatarı iti gələn görüb ildırım kibi Yüklə 3,59 Mb. Dostları ilə paylaş:
|