Süleyman sanġ axundov
Yüklə 3,59 Mb. Pdf görüntüsü
|
145 nu da sevmirdi. Bu halda bir gözəl kəpənək gəlib Ağca xanı- mın oturduğu iskamiyanın başına qondu. Ağca xanım gizlicə kəpənəyi dutmaq istədisə lakin duta bilmədi. Bunu mürəbbiyə görüb çox acığı dutdu və hirsli Ağca xanımın əlindən dutub evə apardı. Qaraca qız bir müddət dayandı ki, görsün Ağca xanım yenə bağçaya çıxacaqmı. Bir azdan sonra mürəbbiyə yalınızca gəlib iskamyanın üstündə əyləşdi və kitab oxumağa məşğul oldu. Qaraca qız duydu ki, bu Ağca xanımı evə salıb dustaq etdi. Bu işdən rəhmdil Qaraca qız nə qədər Ağca xanıma ürəyi yanıb yazığı gəldisə də bir o qədər mürəbbiyəyə düşmənçiliyi artdı. Ağalıq evi təzə qayda ilə tikilmiş, iki mərtəbə, gen-bol bir imarət idi. Bundan başqa evin baş tərəfində üç balaca otaqdan ibarət bir qədim tikili də vardı. Bu, Hüseynqulu ağa- nın babasından qalma köhnə bir imarət idi. Bu evin pən- cərələri xırda və rəng-bə-rəng şişələrdən ibarət idi. Bu evlərdə heç kəs olmurdu. Həmişə iki otağın ağzı bağlı olardu. Orada Hüseynqulu ağanın babadan qalma əntiq şeyləri saxlanırdı. Ancaq üçüncü otaq qədim yaraqlar və zinətli şeylər ilə bəzənib Hüseynqulu ağa üçün açıq saxlanırdı. Burada Hüseynqulu ağa nahardan sonra uzanıb bir az rahətlik edərdi. Bu otağın bircə dənə pəncərəsi vardı, o da qeyri pəncərələr kibi yana açılmayıb, yuxarı çəkilirdi. Onun xırda rəng-bə- rəng şişələri içəriyə bir o qədər işıq buraxmazdı və ona görə də otağın içi qaranlıq idi. Bu otaq ağalıqda “baba otağı” adı ilə məşhur idi. Axır vaxtlarda Ağca xanım müqəssir olduqda onu tərbiyə üçün bu otağa salırdılar. Qaraca qız çəpər uzunu gəlib evin başına çatdıqda, göz- ləri nağıl etdiyimiz “baba otağı”na sataşdı. Pəncərənin abı, yaşıl, qırmızı, sarı və qeyri rəngli şişələri Qaraca qızın diqqə- tini cəlb etdi. Çəpər hündür olduğundan Qaraca qız bu evi yaxşı görə bilmirdi, ona görə bir ağacın başına çıxdı ki, ora- dan baxsın. Bunu Ağca xanım içəridən görürdü. Barmağı ilə 146 şüşəni döydü ki, özünün orada olduğunu Qaraca qıza bil- dirsin; birdən şüşə cırıltı ilə sınıb yerə töküldü. Bundan hər ikisi qorxuya düşdü. Qaraca qız ağacdan yerə düşmədisə də, yarpaqların qalın yerlərində özünü gizlətdi. Bir azdan sonra Ağca xanım sınan şüşənin yerindən baxıb yavaşcadan Qaraca qızı çağırdı. O da özünü ona göstərib dedi: - Ağca xanım, səni orada mürəbbiyənmi dustaq eləmiş? - Bəli, onu sən haradan bildin? - Bən bayaq çəpərin arasından güllü bağçaya baxırdım, sən də kitab oxuyurdun. İstəyirdin kəpənəyi dutasan, mürəbbiyənin sənə acığı dutdu, dustaq etdi. - Doğru deyirsən, anamın və mürəbbiyəm Mariya İvanovnanın acığı dutanda, məni buraya salırlar. Ah! Sən nə xoşbəxt uşaqsan! Mənim kibi dustaq olmayıb özün üçün bağda azad gəzirsən! - Sən də həmişə dustaq olmursan ki, qeyri vaxtlarda bənim kibi gəzirsən!... - Yox, məni heç kəs ilə oynamağa qoymurlar, gəzəndə həmişə Mariya İvanovna yanımda olur. Mən onunla gəzməyi sevmirəm. Qaraca qız dedi: - Nə etməli, səni mənimlə oynamağa qoymurlar. - O, qucağındakı nədir? – deyə Ağca xanım soruşdu. Qaraca qız xallı bişigi göstərib dedi: - Bu bişik balasını bu sabah bağdan tapmışam! - Ah! Nə gözəl bişikdir!.. – deyə Ağca xanım köksünü ötürdü. - İstəyirsən sənə bağışlayım? - Çox yaxşı, gətir bu deşikdən ver! 147 -Oraya nə tövr gəlim? Qapı- dan gəlsəm məni görərlər və qoymazlar. - Gör çəpərdən keçə bilər- sənmi? - Yaxşı, görüm keçə bilə- rəmmi? – deyə Qaraca qız ağac- dan düşüb çəpərdən keçməyə yol aramağa başladı. Gəzərkən çəpə- rin altından su arxının yolunu gör- dü: bu deşikdən Qaraca qız xeyli çətinlik ilə evin dal həyətinə çıxdı. Sonra gizlincə gəlib pən- cərənin qabağına çıxdı. Ağca xanım səvinə-səvinə dedi: - Haradan keçdin? - Su arxının deşigindən Al, gör nə yaxşı bişikdir? Ağca xanım bişigi alıb bağrına basdı. Qaraca qız deşikdən içəri ba- xıb dedi: - Nə gözəl otaqdıır? Nə çox yaraq asılmışdır?! Ağca xanım dedi: - Mən buranı sevmirəm, özüm də qorxuram. Pəncərəni aça bilsəydim, sən də gələrdin, burada söhbət edərdik. Ancaq onu yuxarı qaldırmaq lazımdır, mənim də gücüm çatmır. Qoy görüm Mariya İvanovna qapını daldan bağlamışdır, ya yox? – bunu deyə Ağca xanım qapını çəkdi, o da açıldı. - Ah nə yaxşı oldu! Tez ol, gəl. Qaraca qız ətrafına baxa-baxa cəld içəri girdi. Hər ikisi sevinərək biri-birini qucaqladı. Sonra şirin söhbət etməyə başladılar. 148 Bu vaxt Mariya İvanovnanın oxuduğu kitab xeyli ma- raqlı olduğundan başı qarışıb Ağca xanımı bir saat əvəzinə, iki saatdan artıq dustaq etdiyindən xəbəri yox idi. Lakin bu unudulmağa Ağca xanım çox şad idi. O, Qaraca qızı vaxtında qaçırmaq üçün tez-tez qapıya çıxıb baxırdı ki, görsün mürəb- biyəsi gəlirmi? Bir dəfə də çıxanda anasını yanında hazır gördü. Bu ittifaqdan Ağca xanımın rəngi qaçıb bədəninə tit- rətmə düşdü. Özünü elə itirmişdi ki, anasının sualına cavab verə bilmirdi. Pəricahan xanım baba otağını açıq görüb fikir etdi ki, Hüseynqulu ağa içəridə olar, bu qəsd ilə də içəri gir- mək istədikdə Ağca xanım lap özünü itirib onun qabağını kəsdi: – Ana, buraya girmə, girmə!- deyə özü də ağlamağa başladı. Pəricahan xanım təəccübdə ikən Mariya İvanovna gəlib çıxdı və ondan qızının dustaq olmağını bildi. Pəricahan xanım mürəbbiyə və onların arxasınca Ağca xanım otağa girdilər. Pəricahan xanım bişigi görüb soruşdu: - Bundan ötrümü qorxdun? Nə gözəl bişikdir! Bunu saxlamağa sənə izn verirəm. Ağca xanım Qaraca qızı içəridə görməyib bir qədər yürəkləndi. Qaraca qız isə divanın altına girib gizlənmişdi. Hər üçü otaqdan çıxıb qapını bağladılar Yüklə 3,59 Mb. Dostları ilə paylaş:
|