141
Piri kişi komadan çıxdıqda qapını açıq qoymuşdu. Bu
halda qara köpək içəri girib evdə bir adamı yatmış gördü,
qulaqlarını şəklədib heybətli bir halət ilə ona tərəf yönəldi.
Sonra Qaraca qızı tanıyıb quyruğunu buladı və iləri gəlib
yanında uzandı, əlini yalamağa başladı. Bu vaxt Qaraca qız
gözlərini açdı və hələ yuxulu olduğu üçün qara köpəyi
tanımayıb qışqırdı. Bunun səsinə Piri kişi cəld içəri girib
dedi:
-
Qızım, nə üçün qışqırdın? Kimdən qorxdun?
-
Baba, burada ayı var!
-
Yox, qızım, qara köpəkdir, qorxma burada ayının nə
işi var?!
Sonra Qara köpəyə:
-
Çəkil!... deyə onu bayıra qovladı.
-
Yat, qızım, hələ tezdir!
-
Yox, baba, daha yuxum gəlmir, mən həmişə tez duru-
ram.
-
Çox yaxşı edirsən, qızım, adam gərək səhər tezdən du-
ra ki, bədəni sağlam ola.
Qaraca qız paltarını geyib dedi:
-
Baba, əl-üzümü harada yuyum?
-
Budur daxmamızın yanında su axır, get orada yu!
Qaraca qız üzünü yumağa getdi. Piri kişi də süfrəni salıb
pənir, çörək və yağ qoydu, sonra çaydandan iki fincan çay
töküb süfrəyə qoydu. Və özü də əyləşdi. Bu vaxt Qaraca qız
üzünü yuyub içəri girdi.
-
Al, qızım, üzünü sil, otur çay içək, - Piri kişi Qaraca
qıza dəstmal verdi. Qaraca qız da əl-üzünü qurudub süfrəyə
oturdu. Hər ikisi yeyib-içməgə məşğul oldu.
Çaydan sonra Piri kişi Qaraca qıza dedi:
-
Dur, qızım, gün qızmamış həm bağımızı gəzək, həm
də ağalar üçün meyvə dərək. Piri kişi özü bir səbət götürdü və
Qaraca qıza da bir cəvərən verdi. Evdən bayıra çıxdıqda qara
142
köpək də onlara qarışdı. O quyruğunu bulaya-bulaya Qaraca
qıza yanaşdı. Qaraca qız onun başını sığallayıb cəvərəni
boynundan asdı. Qara köpək başını bulayıb cəvərəni yerə
saldı. Qaraca qız götürüb yenə boynuna keçirtdi. Qara köpək
bu dəfə də başını əyib cəvərəni yerə saldı. Piri kişi dedi:
-
Qızım, zəhmət çəkmə, qara köpək azadəligə
öyrənmişdir, o təlimə yatmaz.
-
Yox, baba, yatar, bir gör onu necə öyrədəcəyəm! –
bunu deyə Qaraca qız qara köpəyin qabağında çömbəldi və
onun gözlərinə baxarkən, dedi:
-
Qaraca köpəyim, ağıllı köpəyim, cəvərəni götür! –
bunu deyə Qaraca qız cəvərəni yenə onun boynuna saldı. Bu
dəfə qara köpək cəvərəni yerə salmayıb Qaraca qızın yüzünə
baxa-baxa yanınca getdi.
O da sevincək dedi:
-
Afərin, qaraca köpəyim! Baba, gördünmü?
-
Görürəm, qızım və çox da təəccüb edirəm: qara köpək
indiyə qədər məndən başqasının əmrinə tabe olmamışdı. İndi
isə hətta cəvərəni də aparır.
-
Hələ bu nədir ki, baba, gör ona nələr öyrədəcəyəm!
Mən qaraçı dəstəsində olan zaman ayını, meymunu və qeyri
143
heyvanları öyrədəndə görmüşəm, ancaq, baba, heyvanı əziz-
ləyə-əzizləyə öyrətməlidir, yoxsa döymək ilə bir şey olmaz;
amma qorxutmağın eybi yoxdur. Bax, Yusif ayını döydü, o
da onu parçaladı. Piri kişi Qaraca qızın əhvalatını müxtəsər
eşitmişdi.
İndi isə Qaraca qızın kim olduğunu, bu vaxta qədər necə
yaşadığını ona ətraflı nağıl etdirdi. Qaraca qızın ürəkyandırıcı
faciəsindən rəhmdil Piri kişi xeyli qəmgin oldu vəürəyində bu
yetim çocuğa məhubbəti artdı. Səhərin saf və gözəl havası,
kolların və meyvələrin ətri, quşların nəğmələri insana zövq-
səfa verirdi. Belə təbiət içində yaşamış Piri kişiyə baxanda
adam onun yetmiş yaşında olduğuna inanmayırdı.
Bunlar gəlib almalığa çatdılar. Qırmızı ətirli almaları
gördükdə Qaraca qızın gözləri parladı.
-
Baba, nə gözəl almalardır!
-
Qızım, bağımızda hər cür meyvə var, dərib yeməkligi
qadağan etmirəm, ancaq ac qarına yeməyəsən, yoxsa azar-
larsan. İndi sən ağaca çıx, almaları dər, mən də səbətə yığım.
Qaraca qız çabuk ağaca dırmaşdı, almaları dərib yerə
tökməyə başladı. Ağzını da bikar qoymayırdı. Bir azdan
sonra Piri baba dedi:
-
Qızım, daha bəsdir, düş gedək bir qədər armud, hulu
yığaq.
Qaraca qız düşdü. Almalardan cəvərənə qoyub yenə
qara köpəyin boynundan asdı. Armudluğa gedərkən birdən
qara köpək cəvərəni yerə atıb ildırım kibi götürüldü. Qaraca
qız tökülmüş almaları yığarkən baxıb gördü ki. bir balaca
pişik qaçır, qara köpək də istəyir onu dutsun. Bunu görcək
Qaraca qız cəld qalxıb yüyürə-yüyürə qara köpəyi geri
çağırdı. Lakin nə qədər qışqırdısa, o, bişikdən əl çəkmədi. Piri
baba da çağırdı qara köpək onun sözünə də qulaq asmadı.
Qara köpək az qalmışdı ki onu dutsun - bişik cəld armud
ağacına dırmaşıb özünü qızmış qara köpəkdən xilas edə bildi.
144
Qaraca qız bu işdən xeyli şad olub əllərini biri-birinə vura-
vura qaqqıltı ilə gülməyə başladı.
-
Dızz, Qara köpək, dızz! Necəsən, duta bildinmi? –
deyib Qara köpəyə yanıq verdi.
Qara köpək isə işi belə gördükdə ağacın dibində elə
həşir etməyə başladı ki, sanki bu saat bişiyi səsi ilə qorxudub
yerə salacaqdır. Yazıq bişik hərçənd hündürdə və əl çatan
yerdə deyildi; lakin bununla belə titrəyə-titrəyə gözlərini
qara köpəkdən çəkə bilmirdi. Qaraca qız özünü ağaca yetirib
oraya dırmaşmağa başladı. Bişik bunu görüb oturduğu budaq-
dan yuxarı çıxmadı. Qaraca qız ona yaxınlaşıb gördü ki,
xallıcabir gözəl bişik balasıdır. Piri kişi də Qaraca qızın alma-
larını cəvərənə doldurub armud ağacının dibinə gəldi. Bu
halda qara köpək bir qədər sakit olmuşdu. Amma yenə də
gözləri ağacda idi.
-
Baba, bax, nə gözəl bişik balasıdır. Bunu evimizə
aparıb saxlayacağam.
-
Çox yaxşı, qızım apar. İndi o armudlardan dər sonra
düş! Qaraca qız armudları dərib, bişiyi qucağına alaraq yerə
düşdü. Qara köpək əvvəl özünü bir qədər rahatsız saxladı,
sonra Qaraca qızın sə`yi ilə bilmərrə sakit oldu və axırda
bişiyə də dəyməyib, onun ilə dostluq binasını qoydu.
Meyvələr hazır olduqda Piri baba dedi:
-
İmdi bunları ağalığa aparmaq lazımdır. Qapıya kibi
mənə kömək et, sonra mən özüm apararam.
-
Baba, məgər mən ağalığa gedə bilmərəm?
-
Yox, qızım, getsən Pəricahan xanıma xoş gəlməz, elə
bilər ki, onun əmrindən çıxırıq.
Qaraca qız Piri kişini bağın qapısına kibi ötürüb özü
xal-xal pişiyi qucağına aldı bağı gəzməyə başladı. Çəpərin
qırağı ilə gedərkən Qaraca qız gördü ki, Ağca xanım da
mürəbbiyəsi ilə iskamyanın üstündə oturub kitab oxuyur.
Görünürdü ki, Ağca xanım kitabı fikirlə oxumur və oxuduğu-
Dostları ilə paylaş: |