Süleyman sanġ axundov
Yüklə 3,59 Mb. Pdf görüntüsü
|
133 buraxıb Qaraca qızın dalına düşdü. Bunu gördükdə zavallı qızın bədəninə titrəmə düşdü və var gücilə qaçmağa başladı. Getdikcə ayı Qaraca qıza yaxınlaşırdı.Bu halda Qaraca qızın qabağına bir uçurum dərə çıxdı. Qaraca qız dərədən endikdə ayı özünü ona çatdırdı. Ancaq o, enişi aşağı qaça bilmədigin- dən dərənin içinə yumbalandı. Qaraca qız firsət tapıb özünü dərənin döşündəki mağaraya saldı. Bu mağaranın ağzı enli idi, amma içəri getdikcə daralırdı. Ayı dərənin dibinə kibi yumbalandı. Sonra ayağa qalxıb üzü yuxarı dırmaşmağa başladı. Bəllidir ki, ayının dal ayaqları qısa olduğu üçün enişi pis və yoxuşu asan dırmaşa bilir. Ayı axtarıb mağaranı taparaq içəriyə soxuldu. Qaraca qız sürünə-sürünə özünü mağaranın dar yerinə yetirdi. Ayı isə dar yerə soxula bilmədi və bir az donquldanıb mağaranın ağzında yatdı. Qaraca qız tərpənməgə də qorxurdu, ancaq onun qorxusu nahaq idi, çünki indi ayının hirsi yatmışdı, ona dəyməzdi və bəlkə də, onun orada olmasına şad olardı. *** İki saatdən artıq idi ki, Qaraca qız mağaranın içində uzanıb qalmışdı. Biçarə qız ayının qorxusundan özünü mağaranın deşiginə elə pərçim etmişdi ki, tərpənməgə də imkanı yox idi. Bir tərəfdən mağaranın içindəki havanın azlığı, digər tərəfdən də ayının vahiməsi yazıq qızı bihuşluq halına salmışdı. Ayı isə fısıldaya-fısaldaya yatmışdı. Birdən ayı oyanıb donquldamağa başladı, bu halda Qaraca qızın qulağına çoxlu it səsi gəldi. Ayının da donqultusu artdı. Çox çəkmədi ki, itlər hürə-hürə mağaranın ağzını aldılar. Ancaq cürət edib içəri girə bilmədilər. Bir azdan sonra at üstündə avçılar qışqıra-qışqıra gəlib çıxdılar. Bunlar mağaranın içindən ayının nəriltisini eşidib tüfənglərini hazırladılar və itləri içəri qısqırtdılar. İtlərin bir neçəsi cürətlənib mağaranın içinə soxuldu. 134 Ancaq çox çəkmədi ki, yenə zingildəyə-zingil- dəyə geri qayıtdılar. On- lardan bir-ikisi yaralan- mışdı. Bu halda avçılar bayırdan: - Axdar, bas! Xallı, bas! Gümüş, bas! – deyə itləri qısqırtdılar. İtlər cürətlənib özlərini yenə içəri soxdular və ayı ilə dutaşdılar. Ayı bir müddət onlar ilə boğuşandan sonra mağaradan sıçrayıb çıxdı. Bu halda üç güllə birdən onun üzərinə açıldı. Bunların zərbindən biçarə ayı boğanaqdan yıxılan ağac kibi yerə sərildi. Avçıların biri: - Afərin mənim gülləm! - Xeyr, Hüseynqulu ağa, səhv edirsən, ayını öldürən mənim gülləmdir! - Bağışla, Səlim bəy, mən ayını başından atmışım, yəqin ki, onu yıxan mənim gülləmdir. - Səbr edin, əzizlərim! Bu saat məlum olar - bunu deyib, əvvəlki adam atdan düşdü və nökərlərin köməgilə ayının cəmdəgini o yan-bu yana çevirib diqqət ilə baxmağa başladı. - Əzizlərim, heç bəhs etməyin, üçümüzün də gülləsi ayıya dəymişdir. Sonra üzünü nökərlərə tərəf dutub dedi: - Cəld ayının dərisini soyun! Rəhim bəy, sənə demə- dimmi ki, ayısız bu avdan qayıtmayacağam? Hələ öz meşə- nizi tərif edib məni məsxərə edirdin ki, sizin meşənizdə davşan da tapılmaz! Bəs bu nədir? Bu halda Rəhim bəy ayıya diqqət ilə baxıb dedi: - Yenə də, Hüseynqulu ağa, öz fikrimdə möhkəm durmuşam! Bu ayı meşə ayısı deyil, əldə bəslənmiş ayıdır. 135 - Elə iş ola bilməz! Onu haradan bildin? - Budur bax, ayının boyun tüklərini zəncir aparmışdır, Səlim bəy, gör doğrumu deyirəm?! Səlim bəy baxıb Rəhim bəyin sözünü təsdiq etdi. Bundan sonra bəylər qaqqıltı ilə gülməyə başıladılar. Hüseynqulu ağa əvvəl dostlarının sözünü zərafət hesab etdi, amma sonra özü də diqqət ilə baxdıqda şəkkə düşdü. Bu halda həvəslənib av tulalarına qoşulmuş Qara köpək mağaraya girdi Bunun dalınca başqa itlər də getdilər və yenə içəridə hürüşmə başlandı. Bunu gördükdə Hüseynqulu ağa dedi: -Deyəsən, mağarada yenə ayı var? Bəylər tüfənglərini hazırlayıb mağaranın ağzını kəs- dirdilər. Bu zaman Qara köpək Qaraca qızın aya- ğından dutub itlərin ara- sından sürüyə-sürüyə onu mağaradan bayıra çıxartdı. Bəylər bunu gördükdə təəccüb edib heyrətdə qaldılar. Qara köpək Qaraca qızı bu- raxdı, amma o, hərəkət- siz qalıb ayağa qalx- madı. Bəylər Qaraca qızın üstünü aldılar. O, zəif bir hal ilə gözlərini açdı, lakin harada olduğunu anlamadı. Hüseynqulu ağa ondan soruşdu: - Qız, sən kimsən? Bu mağarada nə qayırırdın? Qaraca qız cavab vermədi. Rəhim bəy dedi: - Hüseynqulu ağa, görmürsənmi, qız hələ lazımınca özünə gəlməmişdir? Nə sual edirsən? Mən əhvalatı onsuz da anlayıram. Qızın sifətindən və libasından qaraçı qızı olmağını duymursanmı? Bu av etdiyimiz ayı da əldə bəslənmiş qaraçı 136 ayısıdır. Ancaq sahibi harada qalmış, burası mənim üçün aşkar deyildir. Səlim bəy qıza diqqət ilə baxıb dedi: - Ha, bu qızı mən görmüşəm. Məşhur oxuyan və oynayan Qaraca qızdır, sahibi də qaraçı Yusifdir. Üç ay bundan qabaq ona nə qədər pul və xələt vəd etdimsə də, bu qızı mənı satmadı, indi yaxşı əlimə düşübdür! Siz öləsiniz, gündə qonaqlıq edib sizə böyük keyf verəcəgəm. Hüseynqulu ağa bunu eşitdikdə dedi: - Demək, o keyfi mən verə bilmərəm? Əslinə baxsan, qız mənə çatar, çünkü mənim köpəgim tapmışdır. Bəylərin arasında bəhs düşdü. Səlim bəy dedi: - Hüseynqulu ağa, özün yaxşıca bilirsən ki, arvadın Pəricahan xanım qaraçı qızını evinə qoymaz, nə üçün bəhs edirsən? - Nə üçün qoymur? Ev sahibi odur, yoxsa mən? Bundan ilavə, qızı Piri kişiyə verəcəgəm ki, o saxlasın. Bəylər buna razı oldular.Hüseynqulu ağa qızı nökər- lərinə tapşırdı. Bəylər yenə av etməgə başladılar, lakin dört saata qədər meşəni dolanıb bir tülkü və üç doşandan başqa əllərinə bir av keçirə bilmədilər, ona görə avı tərk edərək yola düşdülər. Qaraca qız özünə gəlib yol uzunu başına gələn əhvalatı alayarımçıq nağıl etdi. Hüseynqulu ağa onun atasız- anasız yetim olmağını eşidib dedi: - Çox gözəl oldu, indi heç kəs qızı məndən ala bilməz. *** Axşam vaxtı Hüseynqulu ağa öz dostları Rəhim bəy və Səlim bəy ilə barabar evlərinə gəldilər. İtlərin hürməgi, avçıların səsləri, nökər və mehtərlərin qışqırığı biri-birinə qarışmışdı. Ağca xanım bu səs və küyə mürəbbiyəsindən iznsiz evdən bayıra çıxdı. Kənarda durmuş Qaraca qızı görüb ona yaxınlaşdı. Qaraca qız və Ağca xanım nəzərlərini biri- Yüklə 3,59 Mb. Dostları ilə paylaş:
|