Süleyman sani axundov seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ



Yüklə 3,04 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə110/135
tarix10.11.2017
ölçüsü3,04 Mb.
#9515
1   ...   106   107   108   109   110   111   112   113   ...   135

Milli Kitabxana

362


-

İndi,  oğlum,  ayağın  yaxşıdır,  daha  sarımayacağam.  Ancaq  bir  müddət

gərək  üsullu  dolanasan.  Atılıb  düşməyəsən.  Bir-iki  gün  evdən  çıxma.  Yavaşca-

yavaşca evdə gəz. Eyvanda otur, babanın bağçasına tamaşa eylə, sonra səni bağıma

gəzməyə aparacağam.

Qara Hüseyn xudahafiz edəndə İmamverdi baba ona pul verdi. Amma o qəbul

etməyib dedi:

-

Mən  heç  vaxt  pul  qəbul  etmərəm.  Hələ səninlə dostluğum  dursun,



Nurəddinin atası mənə çox yaxşılıq edibdir. O yaxşılığın əvəzində mən ona heç bir

şey etməmişəm. İndi borcumu verirəm, artıq bir şey etmirəm.

Qara  Hüseyn  gedəndən  sonra  İmamverdi  baba  Nurəddinin  başını  sığallayıb

dedi:


-

Görürsən,  oğlum,  yaxşılıq  nə gözəl  şeydir.  Atanın  yaxşılığının əvəzini

övladına  edirlər.  Bax,  oğlum,  bu əyləşdiyin  evi  atanın  köməkliyi  ilə tikdirmişəm.

İndi mən də bunu və qabağındakı bağçanı vəsiyyət etmişəm ki, sənə verüsin. Bunu

bu kənddə hamı bilir. Mən öləndən sonra bunlar sənindir. Bunların Gülpəriyə dəxli

yoxdur.


Gülpəri pəncərənin qabağından keçərkən bu sözləri eşidib dedi:

-

Ata, o nə şeydir ki, mənə dəxli yoxdur?



-

İçəri gəl deyim.

Gülpəri gəldi, İmamverdi baba dedi:

-

İndi Nurəddinə vəsiyyət edirəm ki, bu oturduğu ev və qabağındakı bağça



onundur,  sənə dəxli  yoxdur.  Bu  vəsiyyətimi  sənə deyirəm,  qızım,  bunu əmələ

gətirərsən. Özün də yaxşı bilirsən ki, bunlar onun atasının pulu ilə tikilmişdir.

Gülpəri dedi:

-

Ata, əmrini  yerinə yetirməyə hazıram.  Ancaq  mənim  də səndən  bir



təvəqqəm var.

-

Söylə, qızım, görüm nədir?



-

Mən söyləməyəcəyəm, Əmiraslan söyləyəcəkdir.

-

Məni Əmiraslanla heç bir işim ola bilməz. Bunu özün də bilirsən. Bir də



siz  bura  gələndən  bəri,  o,  Nurəddini  yoxlamağı əldə bəhanə edib,  bura  tez-tez

gəlməsin, yoxsa qovaram.

-

Ata,  elə iş  etmə,  bu  gün  o  səndən  bir  şey  təvəqqə edəcəkdir.  Onun



təvəqqəsini qəbul et, çünki, mən də o təvəqqeyə şərikəm.

-

Yenə deyirəm, Əmiraslanla mənim heç bir işim ola bilməz.




Milli Kitabxana

363


-

Onda nə etməli, sənsiz olacaqdır, məni bağışla.

-

Gülpəri, açıq danış, görüm nə istəyirsən?



-

Bu  gün Əmiraslan  sənə mənim  üçün  elçi  düşəcəkdir,  sənin  razılığım

istəyirəm.

-

Heç vaxt!



-

Onda sənsiz olacaqdır!

-

Nə qədər sağ varam, bu iş baş tutmaz.



-

Baxarıq!  İndi  də mən  balaca  qız  deyiləm  ki,  iyirmi  beş  yaşında,  hər

ixtiyarı  öz əlində bir  arvadam.  Mən  dedim  ki,  bu  iş,  ata  izini  ilə olsun,  sən

istəmirsən, daha təqsir məndən götürüldü. Təvəqqe edirəm ki, bir də mənim işimə

qarışmayasan.

Bunu  deyəndən  sonra  Gülpəri  hirslə qapını  vurub  çıxdı.  İmamverdi  baba

kürsüyə çöküb, başı aşağı xeyli fikrə getdi.

Bir azdan sonra Əmiraslan gəldi. İmamverdi baba o biri otağa keçdi, orada iş nə

yerdə qaldığını  Nurəddin  bilmədi.  Ancaq  oradan  İmamverdi  babanın  qışqırığı

gəlirdi.


Bu  ittifaqdan  üç gün  keçmiş,  Gülpəri  atasından  izinsiz,  kəbinini  kəsdirib

Əmiraslana gəlin köçdü.

Gülpəri gətirdiyi şeylərin hamısını özü ilə bərabər apardı.

Gülpəri  Nurəddinin  İmamverdi  babanın  yanında  qalmağına  mane  olmadı.

Nurəddin bu işə çox şad idi, çünki Gülpəri buraya gələn gündən onunla mehriban

rəftar etməyi atıb, əvvəlki kimi pis dolanırdı. Qızının belə itaətsizliyi İmamverdiyə

artıq dərəcədə təsir etmişdi.

Nurəddinin  ayağı  təmiz  sağalmışdı.  Hər  gün  İmamverdi  baba  ilə gah  bağçada

bal  ansına  tamaşa  etməyə məşğul  idi,  gah  da  ipək  qurduna  tut  yarpağı  daşıyırdı,

gah da meyvə bağına gedib İmamverdi baba ilə meyvə dərirdi. Ya da çayda balıq

tuturdu  və burada  çimirdi,  gah  da  meşəyə gedib  moruq,  göbələk  yığırdı.  Haraya

getsəydi,  sərçəsini  də özü  ilə aparırdı.  İmamverdi  baba  sərçəni  qırmızı  rəngə

boyamışdı.  Ona  görə Nurəddin  ona  Qızılca  adı  qoymuşdu.  İndi  Qızılca  elə

öyrənmişdi  ki,  Nurəddin  haraya  getsəydi,  sərçə də çağırılmamış,  öz-özünə uçub

onun dalınca gedərdi.

Hər  həftə şənbə günləri  Güllücə kəndində bazar  olardı.  Bu  günləri ətraf  və

ətrafda  sakin  olanlar  tökülüb  bazara  gələrdilər.  Kimi  mal  almağa,  kimi  mal

satmağa  gəlirdi.  İmamverdi  baba  da  hər  şənbə Nurəddin  ilə bazara  çıxardı.

Nurəddinin  məktəb  paltarı  cümlənin  nəzərini  özünə cəlb  edərdi, ələlxüsus  kənd

uşaqlarının...




Milli Kitabxana

364


Nurəddin İmamverdi babanın yanında çox gözəl vaxt keçirirdi və şükür edirdi

ki,  Gülpəri  onu  özü  ilə aparmadı. Şəhərin  natəmiz  havasından  saralıb  heyvaya

dönən  Nurəddini  bir  ayın ərzİndə tanımaq  olmurdu. Ətə-cana  gəlib  üzü  lalə kimi

qızarırdı. Əfsus ki, zavallı Nurəddin üçün bu xoşbextlik çox çokmədi. Gülpəri əre

gedəndə öz  razılığı  və Nurəddinin  razılığı  i]e  onu  atasrnm  yanında  qoymuşdu.

Amma  indi  nədənsə fikrini  deyişdirib,  Nurəddini  öz  yanma  aparmaq  istəyirdi.

Lakin İmamverdi baba əsla razı olmurdu. Buna görə de hər gün ata və qız arasında

bu barede qovğa vardı. Bu isə Nurəddinə çox tesir edirdi. Axırda Nurəddin dedi:

-

Baba,  daha  Gülpəri  ilə dalaşma,  men  razıyam.  Onun  yanında  olanda  nə



olar? Qoy gedim, yenə hər gün sənin yanına gələrəm.

İmamverdi baba, istər-istəməz razı oldu. Nurəddin də Əmiraslanın evinə köçdü.

Az bir müddətdə Əmiraslan Gülpərinin əlində olan nəqdi pulunu gah yalvarmaq və

gah da qorxutmaq ilə alıb qumara, kefə tələf etdi. Əmiraslan elə bilirdi ki, Gülpəri

Hacı  Nəsirin  dövlətindən  lazımınca  yükünü  tutubdur.  Amma  onun əliboş  olması

tezliklə məlum oldu. Bu cəhətə Əmiraslan gündə Gülpəri ilə dava-qalmaqal etməyə

başladı.  Gülpəri  işi  bu  halda  gördükdə neçə müddətdən  bəri  ürəyində Nurəddinin

dövləti barəsində bəslədiyi gizli fikri açıb Əmiraslana söylədi və ondan bu işə çarə

istədi. Əmiraslan çox şad olub dedi:

-

Hərgah  indiyə



kimi  bunu  məndən  gizlətməsəydin,  çoxdan  çarə

tanımışdım. Yenə də taparam. Sənin işin yoxdur.

* * *

Nurəddin  elə bilirdi  ki,  hər  vaxt  istəsə,  İmamverdi  babanın  yanına gedə bilər.



Lakin bu fikrin yanlış olması ertəsi günü ona məlum oldu. Bu tərəfdən də Gülpəri,

və ələlxüsus, Püstə qarı yazıq uşağa göz verib, işıq vermirdi. Ancaq Əmiraslan öz

fikri  cəhətincə Nurəddinlə mehriban  dolanıb  onu  yanından  iraq  qoymayırdı.

Haraya gedirdi  özü  ile  apa-nrdı.  Bir  dəfə Əmiraslan  Nurəddini  götürüb  bağına

gezməyə apardı.  Orada  onu  gilas  ağacına  çıxartdı  ki,  gilas  dərsin.  Nurəddin  gilas

ilə ətəyini doldurub aşağı düşmək istədikdə Əmiraslan dedi:

-

Nurəddin,  o əlinlə tutduğun  budağın  başında  gör  nə çox  gilas  var,  çıx  o



şaxı sındır. Eləcə evimizə aparaq.


Yüklə 3,04 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   106   107   108   109   110   111   112   113   ...   135




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə