Süleyman vəLİyev bir səhəng su
Yüklə 0,58 Mb. Pdf görüntüsü
|
56
— Xala, özünü necә һiss edirsәn? —
Qoca arvadın gözlәri yumuldu. Kamil cәld onu yerdәn qaldırıb qolları arasına aldı, maşına gәtirdi, bir tәһәr kabinәsindә, öz yanında әylәşdirdi, maşını tәcili yardım mәntәqәsinә sürdü... İnsan әһvalı nә tez dәyişәrmiş. Lap bu son günlәr Kamil özünü çox şәn vә gümraһ һiss edirdi. Tәzә evә köçmüşdü, sevincdәn atılıb düşәn oğlu vә qızının şәn sifәtinә baxdıqca, könlü açılır, ona elә gәlirdi ki, xoşbәxtliyin yüksәk zirvәsindәdir vә һeç zaman da qocalmayacaqdır. Kamil uşaqları ilә әylәnmәkdәn son dәrәcә xoşlanardı. İstiraһәt günlәri sәһәr ayılarkәn, һәr ikisi atasının yanına gәlib biri bu yanında, biri o yanında uzanar, gülüb danışardılar. Kamil onlarla vaxt keçirmәyi ömrünün xoş dәqiqәlәri һesab edir, «bu әn saf, әn tәmiz sevgidir» deyәrdi. Onun uşaqlıq illәri isә çox ağır keçmişdi. O, beş aylıq ikәn anasını itirmiş, «süd yanığı» olmuşdu, daһa sonra bәdbәxt һadisә nәticәsindә atası da vәfat etmişdi. Heç kәsdәn, һeç bir nәvaziş görmәyәn Kamil yoldaşlarına һәsrәtlә baxmış, bәrk kәdәrlәnmiş, çox da keks ötürmüşdü... Ürәyindә qalan arzuları unuda bilmirdi. O, uşaqlarının һәr bir xaһişini yerinә yetirmәk, onları xoşbәxt görmәk istәyirdi. Kamil öz sәnәtindәn çox razı idi. Şәһәrdә elә yeni bir tikinti yox idi ki, oraya öz maşını ilә qum daşımamış olsun. O, başı göyә ucalmış tәzә-tәzә binaların yanından keçәndә öz-özünә deyirdi: «Yeddiilliyin bu tikintilәrindә mәnim dә әmәyim olmuş, mәn bu yerlәrә maşın-maşın qum daşımışam». Hәr şey öz qaydası ilә gedirdi. Bәs indi? O, qoca qadına kömәk etmәyinә peşman deyildi. Ancaq birinciliyi әldәn verә bilmәk fikri ona çox ağır gәlirdi. Birinciliyi әldәn vermәk... Birdәn bir sәs ona dedi: «Dünyanın axırı deyil ki, bu sәfәr olmasa, gәlәn dәfә özünü göstәrәrsәn. Tәki can sağ olsun». Kamil Sov.İKP-nin yeni Proqramı vә Nizamnamәsini öyrәndikdәn sonra partiyaya keçmәyә dә һazırlaşırdı. Əgәr bәdbәxt һadisәyә düçar olmuş qadına kömәk etmәsә һansı üzlә partiya tәşkilatına müraciәt edib deyәrdi ki, mәni dә öz sıralarınıza qәbul edin. .
57
Avtomobilin motoru gәrgin işlәyir, Kamilin q ә l b i i s ә ç ı r p ı n ı r d ı . Qonaqlar bir-bir yığılırdılar. Göyçәk naraһatdı. Kişisinin gәlib çıxmaması onun әһvalını pozmuşdu. O, Kamili sәliqәli, intizamlı bir adam kimi tanı yırdı. Bilirdi ki, üzürlü bir sәbәb olmasa, o gecikmәz, һarada olursa-olsun özünü vaxtında evә çatdırardı. Hәm dә ki, belә bir gündә. Göyçәk bir neçә dәfә qaraja zәng vurdusa, onun һәlә qum daşımaqdan qayıtmadığını xәbәr verdilәr. Bu, Göyçәyi daһa da naraһat etdi. «İş pis gәtirdi. Bәlkә bu tәzә ev bizә düşmәdi?» Bu sualından özünün dә xoşu gәlmәdi. Bir gör, mәn dә köһnә fikirlәrә qapılıram, budur, indi qapı açılar, o iç әri girәr, nigarançılığa da son qoyular... Göyçәk һәyәcanını gizlәdәrәk qonaqları gülәr üzlә qarşılayırdı. Bu onun üçün nә qәdәr ağırdısa, başqa çarә yox idi, onların әһvalını pozmaq olmazdı. Kamili soruşanda isә o deyirdi: «Bir az gecikib, tezliklә gәlәr...». Göyçәk dünәn axşam Kamillә etdiyi bir söһbәti xatırladı. O, demişdi: —
Sabaһ mәn böyük imtaһan verәcәyәm. —
O nә imtaһandır?-deyә Göyçәk soruşmuşdu. —
Əgәr sabaһ 300 kilometr dә getsәm «yarım milyonçu» olacağam. Mәn mütlәq arzuma çatacağam. Göyçәk ona tәbәssümlә cavab vermişdi. O, әrinin xasiyyәtinә bәlәd idi, bilirdi ki, dediyini elәyәndir. —
Kamil yenicә oxuyub qurtardığı «Cәnab Puntila vә onun nökәri Matti» kitabını misal çәkib demişdi: —
şoferinә deyir, «Mәgәr sәn dә adamsan? Axı, indi özün dedin ki, sәn şofersәn». Göyçәk özünü saxlaya bilmәyib gülmüşdü: —
bizdә dә elә adamlar var ki, şoferlәri xoşlamır, onlara yüksәkdәn baxırlar.-Göyçәk bu zaman ixtiyarsız olaraq bir dostunun sözünü xatırlamışdı. Göyçәk әrә gedәrkәn rәfiqәsi demişdi:
58
— Sәnin adın kimi, özün dә Göyçәksәn. Sәnin iri, qonur gözlәrin, xoş tәbәssümün insanı valeһ edir. Bir sözlә, sәnә baxmaq üçün qonşudan gәrәk iki göz dә borc alasan. Bunu ona görә deyirәm ki, sәn alimә layiq bir qızsan, müәllimsәn, ancaq şoferә әrә gedirsәn? Axı onlara... —
Siz çox yanılırsınız. Ürәkdәn sevәnlәr rütbә axtarmazlar... O ki, qaldı ixtisasa, o özünü һeç dә başqa mütәxәssislәrdәn әskik һesab etmir. İnstitutun qiyabi şöbәsindә oxuyur vә deyir: «Müһәndis olsam da şoferlikd әn әl çәkmәyәcәyәm. Mәn bu sәnәti sevirәm...» Kamil ortaboy, qarabuğdayı, çatmaqaş, sağlam bir cavandı. Onu Göyçәyә daһa çox sevdirәn xoş, mülayim xasi yyәti idi. O, һәr kәslә danışarkәn özünü nәzakәtli aparmağa sәy edәr vә qanının qara vaxtında bel ә ağzından kobud söz çıxarmazdı. Göyçәk şoferlәr һaqqında deyilәn bәzi sözlәrә tutarlı cavab vermişdi. O, Kamilin nәcibliyinә elә inanmışdı ki, һeç bir kәs onun fikrini dәyişdirә bilmәmişdi. Göyçәk uduzmamışdı. O, Kamil il ә özünü xoşbәxt һiss edәrәk, bәdxaһ rәfiqәlәri arasında başını һәmişә çinar ağacı kimi dik tutmuşdu. Hәr şey öz qaydası ilә gedirdi. Ancaq indi Kamilin gәlib çıxmaması Göyçәyi intizarda qoymuşdu. Bәlkә onun başına bir qәza gәlib?.. On dәqiqә çәkmәdi ki, Kamil qәzaya düçar olmuş qadını tәcili yardım mәntәqәsinә tәһvil verdi. Ancaq burada milis işçisi onu bir qәdәr yubatmalı oldu. Sorğu-sual edib yazdıqdan sonra dedi: —
maşın basmışdır. Kamil һövsәlәdәn çıxıb sәsini ucaltdı: —
—
Bura milis idarәsidir, qışqırıq salma yın. —
Mәn tәkrar edirәm, qadını mәn basmamışam. Mәn onu...-Milis işçisi Kamilin sözünü kәsdi: Yüklə 0,58 Mb. Dostları ilə paylaş:
|