T c ankara üNİversitesi sosyal biLİmler enstiTÜSÜ Sİyaset biLMİ
Yüklə 0,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- BÖLÜM 2 HURRIYAT PARTİSİNİN OLUŞUMU Hurriyat Partisinin Kısa Tarihi
53 silahlı eğitim almak için sınırın diğer tarafına geçme şansına sahip olmak adına birbirleriyle yarıştılar. Çocuklar ‘Mujahidin Quom Zinda Bad’ (Yaşasın Militan Ekipler) gibi sloganların yazdığı dövizler taşıdılar. Yeni bir şiddet dili militanları ‘özgürlük savaşçısı’ olarak tanımlarken güvenlik güçlerini ‘işgal kuvvetleri’ olarak betimliyordu. Sokağa çıkma yasakları ‘Sıkı Yönetim Yasası’ olarak biliniyor ve şehitlerin mezarları Kabar-i-Shaheed adı altında ‘hac yerleri’ olarak görülüyordu (Behera, 2007, s. 145). Bu bağlamda, Kaşmir’deki militanlığın Pakistan tarafından tasarlanmış ayrılıkçı grupların bölgeye sızmasının bir sonucu olarak görmek pek gerçekçi olmayacaktır. Pakistan’ın eğittiği kimselerin de bölgede olduğuna hiç bir şüphe yoktur, ancak bunlar sadece sorun yaratan insanlardır. Ortada bundan daha fazlası vardır. Kaşmir’deki militanlığın tohumları en baştan itibaren atılmıştı, Dograların eyaleti yönetim tarzı ve Müslümanları baskılanması, ekonomik bunalım ve sömürü, Prens’in (Maharaja) Hindistan’a Katılım Belgesi’ni imzalama biçimi, Plebisit yönündeki boş vaatler, Jammu ve Kaşmir’e özel bir statü veren Anayasının 370. maddesinde kabul edilen güçlerin yok olması, sonrasında Parlamento ve Eyalet Meclisi seçimlerinin düzenlenme tarzı ve çıkara dayalı yozlaşmış siyaset Vadi’de militanlığın gittikçe büyümesi ve gelişiminin yolunu açtı. Bununla birlikte, militanlığın ortaya çıkışının en önemli sebebi ayrılıkçı eğilimlerin varlığıydı. Böylesi eğilimlerin gelişimi 1953’de azledilen Şeyh Mohammad Abdullah’ın başta olduğu kritik yıllarda gerçekleşti. Şeyh’in görevden alınmasını Plebisit Cephesi, JKLF, Halkın Birliği ve Al-Fatah vd. gibi ayrılıkçı grupların büyümesi takip etti. Bu gruplar ayrılmanın peşindeydiler. Nehru ve Indira Gandhi gibi böylesi davasına sadık kimselerin Kaşmir’li olmalarına rağmen Kaşmir halkına güven verememeleri çok 54 yazıktır. Hayal kırıklığı içerisindeki Kaşmir gençliğinin çoğu kendilerini yönetmeye hiç bir meşruiyetleri olmadığını düşündükleri bir otoriteye karşı savaşmak adına silah ve cephane eğitimi almak için sınırı geçti. Pakistan’ın aslında dostları olmadığının farkında değillerdi ve ortadaki asıl ironi ne Birlik Hükümeti’nin, ne de Eyalet Hükümeti’nin bu insanların Pakistan’ın tuzağına düşmelerini engelleyememeleriydi. 55 BÖLÜM 2 HURRIYAT PARTİSİNİN OLUŞUMU Hurriyat Partisinin Kısa Tarihi 1987 seçimleri Kaşmir’in siyasi tarihinde bir dönüm noktası olarak görülmektedir. Bu seçimlerde MBC (Müslümanların Birleşik Cephesi) yenilgiye uğramıştı. MBC seçimler yoluyla meclise girmek isteyen bir partiydi ve dolayısıyla, her ne kadar siyasi mobilizasyon teknikleri ve adalet anlayışı İslami değerler tarafından biçimlendirilse de, demokrasiye ve hukuğun üstünlüğüne inanmış bir parti olarak görülmelidir. Bu parti siyasi açıdan bilinçli bir Müslüman kuşağını hak talepleri doğrultusunda farklı bir yola sürükleyen Meclis seçimlerinde merkezin hileleriyle yenilgiye uğratılmıştı. Seçimlerde yarışan ve anayasaya inanan insanlar artık demokrasinin herhangi bir hileli kavramının en azılı düşmanları haline gelmişlerdi. Seçimlerden sonraki dönemde Kaşmir’de yasadışı hükümetle ve daha geniş anlamda Hindistan hakimiyetinin temelleri ile savaşacak çeşitli militan ekipler ortaya çıktı. MBC’yi kuran ve bu örgüt için kampanyalar düzenleyen binlerce genç, şimdi bu militan grupları oluşturuyor ve bunlara katılıyordu. Siyasi süreç tamamen akamete uğratıldığı için, hem militan örgütler, hem de bir zamanların MBC’sinden geriye kalan siyasi gruplar ‘direniş hareketi’ni bir yola koymak ihtiyacını hissediyorlardı. Bu yolda gösterilen önemli bir çaba sabık MBC’lilerin ve Syed Ali Geelani, Mian Abdul Qayoom, Dr. Qazi Nisar ve Moulvi Abbas Ansari gibi ayrılıkçıların kurduğu ‘Tehreek-i-Hurriyat Kashmir’ (THK) adlı örgüttü. 1991 yılında kurulan Tehreek-i-Hurriyat Kashmir’in (THK) 10 kurucusu vardı ve 56 başındaki kimse Qayoom’du. THK’nin üyeleri şunlardı: Jamaat-i-Islami, Jammu ve Kaşmir Özgürlük Cephesi, Müslüman Konferansı, İslami Öğrenciler Birliği, Mahaz- e-Azadi, Müslüman Khavateen Markaz, Avukatlar Birliği, Itehad-ul-Muslimeen, Dukhtaran-i-Milat ve Jamiat-i-Ahlihadees (Mian Abdul Qayoom, Kaşmir Barosu Başkanı, ile kişisel görüşme Yargıtay, Srinagar, 23 Ağustos 2015). JKLF dışındaki bütün bu örgütlerin esin kaynağı İslam’dı. Bazı örgütler açık bir şekilde Pakistan’a katılımı destekliyorlardı. Jamaat-i- Islami’nin güttüğü politika esasında ayrılık ve Kaşmir’in Pakistan’a katılımı fikrine dayanıyordu. Bu örgüt okullarda çeşitli dini eylemler organize etti. Jamaat, Hindistan egemenliğine muhalefet meselesinde en ön saftaydı. Diğer örgütler Jamaat kadar örgütlenmiş ve etkili değillerdi. Ancak, siyasi eğilimleri Jamaat’dan farklı değildi. Sadece JKLF bağımsızlık ve birleşik bir Jammu ve Kaşmir’a dair açık bir programa sahip olan özgürlük yanlısı bir örgüttü. Jammu ve Kaşmir’e dair programı Maharaja tarafından yönetilen 1947 öncesine dair bir tahayyülden oluşuyordu. İnsanların etnik ve kültürel kimliklerine saygı göstermekle birlikte seküler bir siyaset yapıyorlardı. JKLF 1987’den önce kurulmuştu ve kurucularından birisi olan Maqbool Bhat (Maqbool Bhat JKLF’ün kurucularından birisi ve Hindistan’a karşı silahlı mücadelenin yılmaz bir savunucusuydu. Bütün hayatı kadar ölümü de bir çok çelişki ile maluldu, zira herkesin Maqbool Bhat hakkında anlatacağı bir hikayesi vardı. Hint devleti kendisini ulus karşıtı eylemlerden yargıladı ve Tihar cezaevinde astı. Cesedi halen akrabalarına verilmemiştir ve bu durum mahkeme kararına dair şüpheleri arttırmaktadır. Maqbool, halkının özgürlüğü uğruna kendi hayatını feda etmiş Şehitlerden bir tanesi olarak Kaşmir’de halen saygı görmektedir ve Kaşmir’de Baba-e-Qoum (ulusun babası) olarak adlandırılmaktadır. Magbool günü halen büyük bir coşku ve şevk ile Yüklə 0,94 Mb. Dostları ilə paylaş:
|