M.F.Axundzadənin yaradıcılıq yolunu səciyyələndirən
tarix səhifələrini vərəqləyərkən biz böyük iftixar hissi
keçiririk ki, xalqımız ağır zamanlarda, gerilik, dini fanatizm
şəraitində belə görkəmli şəxsiyyət, öz dövrünü qabaqlayaraq
gözəl əsərlər yaradan bir insan yetişdirmişdir...
Heydər Əliyev,
ümummilli lider
M.F.Axundzadənin həyat və yaradıcılığı
Azərbaycan dramaturgiyasının banisi, böyük mütəfəkkir,
ictimai xadim Mirzə Fətəli Axundzadə 30 iyun 1812-ci ildə
Azərbaycanın qədim əyalətlərindən olan Nuxada anadan ol-
muşdur. 1814-cü ildə atası Mirzə Məhəmmədtağı və anası
Nanə xanımla atasının vətəni Təbriz yaxınlığındakı Xamnə
qəsəbəsinə köçmüşdür. 1821-ci ildə anası Nanə xanım
Fətəlinin atası Mirzə Məhəmməd Tağıdan ayrılmış və Axund
Hacı Ələsgərin (anasının əmisi) yanına Qaradağın Horanid
kəndinə (Cənubi Azərbaycan)
köçmüş, lakin 1825-ci ildə
Şəkiyə qayıtmışdır.
Fətəlinin ruhani olmasını istəyən Axund Hacı Ələsgər
1832-ci ildə onu Gəncəyə aparır. Axund Hacı Ələsgər öz
qardaşı nəvəsini oğulluğa götürərək onun təlim və tərbiyəsi ilə
şəxsən özü məşğul olmuş və onun həyatında mühüm rol
oynamışdır. Ona yaxşı atalıq etdiyindən Mirzə Fətəli öz
soyadını məhz elə onun adı ilə - Axund ilə əlaqələndirmişdir.
Axund Hacı Ələsgərin oğlu, sonralar onun qaynı olmuş Mirzə
Mustafanın da soyadı Axundzadə idi. M.F.Axundzadə az bir
zaman içərisində Axund Hacı Ələsgərin səyi və özünün
çalışqanlığı sayəsində quranı, fars və ərəb dilini öyrənmişdir.
Gənc Fətəli burada məntiq və fiqh elmlərini, habelə dahi
Azərbaycan şair və filosofu Mirzə Şəfi Vazehdən xəttatlıq
sənətini öyrənmişdir. Lakin Mirzə Şəfinin gənc Fətəliyə təsiri
bununla bitmir, bu göruş Mirzə Fətəlinin həyat və yaradıcı-
lığına, ümumiyyətlə onun bir mütəfəkkir kimi formalaşmasına
ciddi təsir göstərir.
Dövrünün müasir elmlərilə maraqlanan Fətəli 1833-cü
ildə Şəkidə açılmış rus məktəbinə daxil olmuş və bir il burada
təhsil almışdır.
1834-cü ildə o, Tiflisə getmiş, Qafqaz canişininin baş
dəftərxanasında mülki işlər sahəsində Şərq dilləri mütərcimi
təyin olunmuş və ömrünün sonuna qədər bu vəzifədə çalışmış-
dır.
M.F.Axundzadə 1842-ci ildə axund Hacı Ələsgərin qızı
Tubu xanımla evlənmişdir. Onun Tubu xanımdan 13 övladı
olmuşdur ki, onlardan da yalnız ikisi - oğlu Rəşidbəy və qızı
Nisə xanım uzun müddət yaşamış, qalanları isə M.Fətəlinin
sağlığında ölmüşdür.
1873-cü ildə ona hərbi rütbə – polkovnik rütbəsi verilir.
O zaman Qafqazın inzibati-mədəni mərkəzi sayılan Tiflis
M.F.Axundzadənin dünyagörüşünə mühüm təsir göstərmişdir.
O, rus və Qərbi Avropa ədəbiyyatını, ictimai-fəlsəfi fikrini də
orada öyrənmişdir.
1851-ci ildə Rus Coğrafiya Cəmiyyəti Qafqaz şöbəsinə
üzv seçilən Axundzadə sonralar Qafqaz Arxeoqrafiya Komis-
siyasında tədqiqat işlərinə cəlb olunur.
M.F.Axundzadənin həyatının xüsusilə son illərində bir
yandan zehni işlə həddindən artıq məşğul olması, o biri yandan
böyük arzularının həyata keçirə bilməməsindən və tez-tez
uşaqlarının ölməsindən doğan kədər və məyusluq onun səhhə-
tinə təsir edərək vaxtından əvvəl qocalmasına və ölməsinə sə-
bəb olmuşdur.
Onun yurdunda oğlu Rəşid bəy qalmış, vəsiyyətinə görə
bütün mülkünə o sahib olmuşdur.
Rəşid bəy Axundzadə 1854-cü ildə Tiflisdə anadan
olmuşdur. 1863-cü ildə Tiflis klassik gimnaziyasına daxil ol-
muş və oranı 1872-ci ildə bitirmişdir. O, Brüsseldə Belçika
(Azad Liberal) Universitetinə qəbul olunmuş, lakin atasının
vəfatı ilə əlaqədar təhsilini başa vurmamış, Tiflisə qayıtmışdır.
Sonralar təhsilini davam etdirmək üçün Peterburqa gedir.
Orada təhsil alaraq yol mühəndisi ixtisasına yiyələnir. Vətənə
qayıdaraq Qafqaz Dairəsi Yollar İdarəsində işə başlayır.
M.Rəfili “M.F.Axundov” adlı əsərində yazır: “Rəşidin həyatı
faciəli olmuşdur. Vətənə dönəndən sonra o, uzun müddət iş ta-
pa bilməmiş, Rusiyanı gəzmişdir. Fransız sosialistləri ilə əla-
qədə şübhəli bilinərək polis nəzarəti altında yaşamış, doğma
xalqından və ictimai mübarizədən ayrı düşmüş, ideya çıxılmaz-
lığından və çar polisinin onu sıxışdırıb saldığı həyat burul-
ğanından nicat tapmayaraq öz həyatını intiharla bitirmişdir.”
Rəşid bəy Axundzadənin yeganə oğlu Fətəli bəzi məlu-
matlara görə “Molla Nəsrəddin” jurnalının mürəttibi, Cəlil
Məmmədquluzadənin məsləkdaşı İsmayıl Həqqi ilə bir vaxtda
repressiyanın qurbanı olmuş, 1938-ci ildə güllələnmişdir.
1988-ci ildə İranda yaşayan, həmin vaxtlar Yaponiyada
Tokio Universitetində məruzə oxuyan qız nəticəsi Pərixanım
və onun əri Rac Persinijat Tiflisə gəlmiş, ulu babasının qəbrini
ziyarət etmişdir.
Axundzadə
bədii yaradıcılığına şeirlə
başlamışdır
(“Səbuhi” təxəllüsü ilə). Onun ilk şeiri “Zəmanədən şikayət”
adlanır. Şeir fars dilində, klassik şərq şeiri ənənələri əsasında
yazılmışdır. Şair bu şeirində daxili iztirablarını, gələcək
haqqında düşüncələrini qələmə almışdır.
M.F.Axundzadənin tərcümeyi-halından göründüyü kimi,
o, Şərq poeziyası ilə dərindən məşğul olmuş və onun xüsusiy-
yətlərini mənimsəmişdir. Bunu şairin bir sıra klassiklər haq-
qında yazdığı məqalələrindən, yeni ədəbiyyatın qarşısına qoy-
duğu tələblərdən və klassik Şərq ədəbiyyatına bəslədiyi tənqidi
münasibətdən də aydın görmək mümkündür. İstər Zakirə yaz-
dığı məktublarından, istərsə də digər şeirlərindən M.F.Axund-
zadə böyük qələm təcrübəsi keçmiş görkəmli şair kimi çıxış
edir. Lakin M.F.Axundzadə bütün şeirlərində klassik poeziyanı