303
səh. 144) və ölkəmizdə də bu tipli verilişlərin yayılmasına ehti
yac var. Abituriyentlərin, habelə yuxarı sinif şagirdlərinin test
imtahanlarına hazırlığı prosesində repititor xidmətindən istifadə
etməsi və sınaq imtahanları vasitəsilə öz bilgilərini sınaması
prosesinə televiziya cəsarətlə qoşulmalı, bu işdə özünün imkanla
rından, kütləviliyindən istifadə edərək, sınaq imtahanları və ya ha
zırlıq aparan verilişlərə yer verməlidir. Azərbaycan dövlət televi
ziyası özünün tarixi ənənələrini unudaraq teletədris verilişlərinə,
ümumiyyətlə, yer verməyərək, yalnız əyləncəli və intellektual
oyunlarla uşaqların və yeniyetmələrin görüşünə gəlməklə özü
nün daşımalı olduğu başlıca funksiyanı icra etməmiş olurdu. Uşaq
verilişləri və “Gənclik və idman” redaksiyalarının bu istiqamətdə,
ümumiyyətlə, heç bir veriliş hazırlamaması ciddi nöqsan kimi or
taya çıxırdı. Dövlət televiziyası kimi milli təhsil sistemində mü
hüm rol oynamalı olan AzTVnin bu iş metodu qüsurlu və ziyanlı
tendensiya kimi təzahür edirdi.
Kommersiya kanallarının tədris işinə münasibətinə gəlincə,
bu rada da nöqsanlı cəhətlər üzə çıxırdı. ANS, ATV və “Space”
ka nallarının efirində tədris verilişlərinə rast gəlmək mümkün
deyildi. Bunun da başlıca səbəbi kommersiya strukturlarının, sa
hibkarların bu tipli verilişlərə sponsorluq etmək təşəbbüslərinin
olmaması və ölkədə fəaliyyətdə olan təhsillə bağlı qeyrihö ku
mət təşkilatlarının televiziya tədrisinə düzgün olmayan müna
sibətindən irəli gəlirdi. Azərbaycan televiziyaları arasında
yalnız “Lider” kanalının efirində test imtahanları ərəfəsində ha
zırlıq məqsədi daşıyan silsilə verilişlərin efirə getməsi təqdirəlayiq
hadisə kimi dəyərləndirilməlidir. Bu verilişlərin sistematik halda,
tədris proqramına uyğun tərzdə təşkil olunması və bədii cəhətdən
daha mükəmməl təqdimatla efirə çıxması arzuolunan hal kimi
qeyd olunmalıdır.
Tədris əhəmiyyəti daşıyan tədris filmlərinin yayımı da olduqca
əhəmiyyətli məsələ kimi önə çıxır. “Lider” kanalında “Discovery”
saatı, “Uşaq ensiklopediyası”, “Coğrafi aləmə səyahət”, “Heyvan
ların qəribə aləmi”, ANSdə və “Space” də silsilə tədris filmləri bu
sahədə atılmış addımlar kimi dəyərləndirilməlidir. Lakin kom
mersiya kanallarının efirində tədris proqramlarının artırılması mü
hüm bir vəzifə kimi öndə durur və bu məsələnin həllində prosesin
tənzimlənməsində qeyrihökumət təşkilatları da iştirak etməlidir.
Tədris funksiyası ölkənin milli təhsil sisteminin tərkib hissəsi
kimi çıxış edərək müasir dünyanın tətbiq etdiyi teletəhsil dən
məharətlə istifadə edib, efirdə bu metodun genişlənməsinə doğ
304
ru məqsədyönlü və konseptual əsaslara söykənən, pedaqoji
əhə miyyət daşıyaraq elmi yanaşma tərzi ilə müasir televiziya
sə nətkarlığının prinsiplərinə uyuşan tərzdə təqdimatına yer ver
mə lidir. Bu məsələnin reallaşmasında Azərbaycan Respublikası
Təh sil Nazirliyi, pedaqogika ilə bağlı elmitədqiqat institutları və
öl kənin tədris müəssisələri iştirak etməlidirlər.
Azərbaycan teleməkanında tədris verilişlərindən danışarkən
məişət mövzusunda bilgilərin verilməsi ilə, əsasən yaşlı tama
şaçıların müəyyən mövzu daxilində biliklər sisteminin tək mil
ləşdirilməsinə xidmət edən, bilavasitə öyrədici əhəmiyyət da şıyan
mətbəx, intim həyat, kosmetika, dəb, dizayn və digər mövzula rı
əhatə edən proqramları da qeyd etmək gərəkdir. Özünün ide
ya yükünə görə öyrədici vəzifəni icra edən belə verilişlər mü
təxəssislərin iştirakı ilə insanların müəyyən sahələr üzrə dəqiq
biliklərlə silahlanmalarına imkan verir. Teleməkanımızda “Kö
nüllü aşpazlar”, “Qaynar qazan” (ANS), “Nuş olsun” (“Space”)
“Ləziz saat” (ATV), “Nəmnəm” (“Lider”) kimi mətbəx verilişləri
xörəklərin hazırlanma texnologiyasının öyrədilməsinə, reseptlərin
icra mexanizminin icrasına həsr olunmuş verilişlər kimi nəzərdə
tutulsa da, onların bir çoxuna qonaq kimi dəvət olunan populyar
adamların xörək hazırlaması başlıca qayədən uzaqlaşmağa gətirib
çıxarır və peşəkar məsləhətindən daha çox, diletant fəaliyyətinə
bənzədiyindən özünün konseptual mahiyyətini itirmiş olurdu.
“Əgər kulinariya verilişlərində məşhur aşpaz geniş kütləyə mə
lum olmayan, digər xalqın mətbəxinə aid yeni xörəyin hazırlan
ması sirlərini öyrədərkən akademik nəşrlərə istinad edirsə, tədris
funksiyası yerinə yetirilir”; əks halda, verilişin daşıdığı əhəmiyyət
arxa plana keçir. “Bu verilişlərə müğənnilərin dəvət olunması
nə zəri cəhətdən özünü doğrultmur və tədris prosesinə əyləncə
funksiyasını da şərik edir” (23, səh. 147) ki, bu da yolverilməzdir.
“Qaynar qazan” və “Ləziz saat” da peşəkar aşpazların iştirakının
ideyanın konseptual həllinə uyğun olmasını önə çəkərək, burada
aparıcı kimi teatr aktrisalarının – Xalq artistləri Gülşən Qurbanova
və Firəngiz Mütəllimovanın cəlb olunmasını maraqlı çözüm kimi
qeyd etmək istərdik. Hər iki aktrisanın aparıcılığında müəyyən
qüsurlar nəzərə çarpsa da, onların sərbəst davranmaları, aktiv
müdaxilələri verilişi maraqlı edən cəhətlərdəndir.
İstər mətbəx, istərsə də digər tədrisə yönəlmiş verilişlər: “Eybi
yox”, “Kişi işi” (ANS), “Usta işi” (“Space”) yaradıcı cəhətdən
ma raqlı yanaşmaları ilə seçilsə də, bu sahədə ciddi yeniliklərin