Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd
Yüklə 21,6 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- YENƏ ZEYNƏB OXUYUR
Xəyal cığırı – II cı̇ld 61
(Həqiqətə) Sən uşaq yox, bir mələksən Başdan-başa, xala qizi. Olub boyun əzəl gündən Bir tamaşa, xala qizi. Göy çəmənlər çiçək-çiçək, Çiçəkdən də sənsən göyçək. Arzum deyir, budur gerçək, Min-min yaşa, xala qizi. Uca dağda geniş izlə, Səadəti ömrə səslə. Bir arzunu min həvəslə Yetir başa, xala qizi. 22.06.1968 Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 62
Dostlar, bilin ərzi – halim necədir? Cana gəldim qələm qaşli əlindən. Onun zülfü ürəyimdən incədir, Yandim! Aman! Min atəşli əlindən. Könül açdim, o, bəxtimə ad oldu, Gülüş tapdim, küsən qəlbim şad oldu, Axir, niyə aman oldu, dad oldu? Viran oldum gözü yaşli əlindən. Əzab çəkdim, didələrim tökdü qan, Qismət oldu taleyimə ah-fəqan, Kənar gəzdi, gen dolandi o, canan, Düşdüm oda şux baxişli əlindən. 22.06.1968
Xəyal cığırı – II cı̇ld 63
Aradim dünyani mən varaq-varaq, O, nazli dilbərdən almadim soraq. Fəryad qopariram, bu, sizdən iraq, A dostlar, ölürəm dərmanə gəlin. Deyirlər, ədalət sinar, əyilməz, Bivəfa vəfanin qədrini bilməz. Haqqin qərari var, qoşun-qoşun tez, Onu çəkəcəklər divanə, gəlin. 23.06.1968
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 64
Yenə Zeynəb oxuyur! – Səs verin radioya. Mahni göyə ucalsin, Bu nəğmə çatsin Aya. Oxşasin könülləri, Layla çalsin xilqətə. Sevgi saçsin dilləri, Qəlblər gəlsin riqqətə. Qoy daima var olsun, Bir əngin ümman kimi. Sonsuz qəlblərə dolsun, Dəyərli mehman kimi. Ay Günəşlə çuğlaşib, Səhnəyə nur çiləsin. Hər cür səddləri aşib Xalqa uğur diləsin.
Zirvələri fəth edib, Ürəklərdə ucalsin. Şanli yollar qət edib, Zamandan gec qocalsin. Sabaha, gələcəyə Əbədi bir mayak tək Yol göstərsin gəncliyə, Ustad olsun o, mələk. 1968 iyun
Xəyal cığırı – II cı̇ld 65
(eyni adli ayrica dəftərdə yazilmişdir) Yenə də könlümü gətirdim dilə, Tutuldu göylərin qaşi-qabaği. Tufanlar yayildi çəmənə, çölə, Buludlar bürüdü dərəni, daği. Həmişə gurhagur axan şəlalə Dumandan, çiskindən, gözdən itibdir, Həmişə gülərüz görünən lalə Yasami batmişdir, bəs başqa nədir? Nə oldu? Əlimə qələm alan tək Təbiət hökmünü dəyişdi birdən, Bu dəm öz atini səyirdən külək Söhbətə başlayir min-min hünərdən. Gözəlim! Qorxma sən, nə qar, nə boran Gözümdə görünmür bir zərrə qədər, Aləmin seyrinə səninlə duran Eşqimə əssə də min aci yellər, Gözümdə görünmür bir zərrə qədər. İstərəm nə vaxt ki, söhbət açam mən Sənin ətir saçan gül camalindan, Bu dünya tufanlar qoparir o dəm. Çünki, gözəl deyil bu, böyük cahan Sənin ətir saçan gül camalindan. Mən səni görəndə inan, sevgilim, Elə bil, görürəm bir böyük cahan,
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 66 Sənin gözəlliyinə bağli taleyim. Nə vaxt ki, gözümdə, durursan haçan, Elə bil, görürəm bir böyük cahan. Çəkib qaşlarini qinama məni, Sənin aləmini söyləyim bir-bir. Qinamaz aləmdə sevən-sevəni, Artiq ürəyimdə qalmamiş səbir, Sənin aləmini söyləyim bir-bir. O, məhzun baxişin deyilmi Günəş? Yandirib odlara yaxirsan məni. Sənin gözlərindən qopan o, atəş, Dağidir başimdan dumani, çəni. Gülüşün – dağlardan qopan şəlalə, Mənim ürəyimə gəlib, süzülür. Dodağin – ətirli qirmizi lalə, Baxiram, taleyim sevinir, gülür. O, Ay camalina tökülən telin Dağlarin başinda gəzən buludmu?.. Ağzinda şəkərdən şirindir dilin, Talenin verdiyi qərardimi bu? Gözlərin andirir qaynar bulaği, Yanağin lalədən daha qirmizi. Vücudun ömrümün ən gözəl çaği, Ən gözəl neməti, bahari, yazi. Çənəndə qara xal – o, Dan Ulduzu Başqa bir aləmdən hekayət deyir. Hər adi söhbətin mələr bir quzu, Yerişin ceyrani nə heyran edir!..
Xəyal cığırı – II cı̇ld 67 Mən sona yetirdim, di, sən özün de, De, sənin həyatla başqa nə fərqin? Duymuşam hər şeyi, duymuşam indi, Dünyada ən gözəl yarandi eşqin. Bəzən, vaxt olur ki, ayriliriq biz, Düşürük, bəzən də aylarla ayri. (Ayriliq ayirmaz heç zaman yari.) Çəkir nə fəryadlar yaziq qəlbimiz. Səndən ayrilanda olur təsəllim, Yer üzü, göy üzü, bütün kainat. Səni unutmuram tək bircə saat, De, səni unutmaq asanmi, gülüm?! Baxib təbiətə seyrə daliram, Qəlbimdə titrəşən xoş arzularla, Əksimi oynadan axan sularla Səninlə ah... necə mən bəxtiyaram. Nə vaxt ki, göylərin açilir üzü, Açilir dünyanin mavi gündüzü, Bilirəm, sənin də gülür aləmin, Bilirəm, qalmamiş bir dərdin, qəmin, Onda başlayiram ən gözəl sözü. Nə vaxt ki, göyləri yarir buludlar, Nə vaxt ki, göylərdən ələnir odlar, Bilirəm, qaşlarin çatilib yenə, Şimşək tək od tutub, alişir sinə, Məni də qorxudur qara buludlar.
Yüklə 21,6 Mb. Dostları ilə paylaş:
|