TÖVHİD – Allahın Qulları Üzərində Olan Haqqı 340
TÖVHİDİN
QORUNMASI
TÖVHİD – Allahın Qulları Üzərində Olan Haqqı 341
TÖVHİDİN QORUNMASI
Müsəlmanların bu günkü hallarına baxsaq görərik ki, onlar çox zəlil bir
vəziyyətdədirlər. İslam tarixi boyu müsəlmanlar bu günkü kimi ağır
vəziyyətdə olmamışlar və qəlbində zərrə qədər iman olan hər bir müsəlman,
müsəlmanların bu vəziyyətinə baxdıqda (əgər onun qəlbində iman varsa)
mütləq onun qəlbi ağrımalı, acı çəkməlidir. Müsəlmanların 80-90 % demək olar
ki, müsəlmanların bu halına baxdıqda yalnız və yalnız öz hisləri, qəzəb və
nəfsi-istəkləri tərəfdən baxırlar. Və bəd dua edərək: "Allah kafirlərə lənət etsin,
Allah onların bəlalarını versin, Allah onların başlarına daş yağdırsın"- deyirlər.
Lakin çox az bir qism insanlar - Allahın Rəhm Etdiyi Kimsələr - onlar
müsəlmanların bu hallarına öz hisləri, qəzəb və nəfsi-istəkləri tərəfdən deyil,
elm tərəfdən baxırlar və elm tərəfdən baxaraq müsəlmanların bu halına doğru
düzgün diaqnoz qoya bilirlər. Lakin kim ki, bu məsələlərə qəzəb, kin-küdurət
tərəfdən baxırsa, onlar bu məsələyə doğru düzgün diaqnoz və düzgün fikir
yürüdə bilmirlər. Ona görə də fiqhi məsələlərdə belə bir qayda var: "Əl-
Hukmu Farun Anid Tasavvur - Əgər sən bir məsələni ətraflı şəkildə təsəvvür
etməsən, o məsələ haqqında bir hökm, qərar verə bilməzsən". Ona görə də
mütləqdir ki, biz müsəlmanların bu halına elm tərəfdən baxaq və görək
müsəlmanlar nə üçün bu vəziyyətdədirlər? Axı onlar nə ediblər və nə edirlər
ki, bu cür zəlil və sınmış bir vəziyyətə düşüblər. Dinin zəifləməsi, cahilliyin
baş alıb yayılması, yad adətlərin dinə daxil olması, kafir dövlətləri tərəfdən
əzilmələr və s. Biz bu məsələni araşdırmalıyıq.
Həqiqətən də müsəlmanların bu günkü halı misal olaraq sizə söyləyəcəyim
bir hekayədədir. Bu hekayə bir qövmlə bağlıdır ki, onlar dağların əhatəsində,
gözəl bir guşədə yaşayırdılar. O qövmün məskunlaşdığı yerdə yağış suları ilə
yığılaraq, təmiz saf bir çay dağların ətəyindən axaraq onların ərazisində bir göl
yaratmışdı. Bu qövmün camaatı gölün suyundan içər, mal-qaralarını suvarar
və əkin sahələrində istifadə edərdilər. Və o gölün suyunun səbəbilə Allah bu
qövmə izzət, şan-şöhrət, şərəf, qüdrət, qüvvət vermişdi. O qövmün
ağsaqqalları daima öz camaatlarına deyərdilər: "Bu gölü qoruyun, göz
bəbəyiniz kimi qoruyun. Bu gölə nə çör-çöp, nə də zibil atmayın". Hətta o,
qövmün camaatı o çaya nə isə atıb onu zibilləməyi heç düşünmürdülər. Buna
baxmayaraq ağsaqqallar onlara daima nəsihətlər edir, daimə xatırladaraq
yadlarına salardılar ki, “bu çaya heç bir şey atmayın. Bu çayı canınızdan da çox
qoruyun”. Çünki, onlar bilirdilər ki, onların bu cür qüvvətlənməsi, qüdrətlən-
məsi, izzət, şan-şöhrət, şərəf tapmalarına səbəb yalnız və yalnız bu göldür. Bu
qövmün ətrafında bir çox tayfalar yaşayırdılar. O tayfalar bilirdilər ki, bu
qövm güclü və qüvvətlidir. Onlara hörmət edir və sayırdılar. Bilirdilər ki,
TÖVHİD – Allahın Qulları Üzərində Olan Haqqı 342
onlara heç bir şey edə bilməzlər. Hətta o qövmlər heç düşünmürdülər ki,
onlara hücum edib qalib gələ bilərlər. Çünki bilirdlər ki, bu mümkün olan şey
deyil. Onların güclü və qüvvətli olmalarına səbəb yalnız və yalnız bu çaydır.
Lakin vaxt ötür, illər keçir, ağsaqqallar, bu qövmün ağıllı, dünya görmüş
insanları dünyalarını dəyişirlər. Yeni nəsillər gəlir. Yeni nəsillər gəldikcə, onlar
o vədi (əhdi) unutmağa başlayırlar. O vəd ki, bu qövmün ağsaqqaları
nəsillərdən-nəsillərə ötürərək bu çayın qorunması barəsində öz qövmlərindən
əhd alırdılar.
Bir gün bu qövmün cahil bir sakini heç kəsin onu görmədiyini zənn edərək
çayın içinə bir çöp atır. Görür ki, ona heç kəs güldən artıq bir söz demədi və
bundan sonra bu qövmün camaatı bu çaya istədikləri zir-zibili, istədikləri çör-
çöpü, istədikləri ölmüş heyvanların leşlərini atmağa başlayırlar. Öz
ehtiyaclarını belə o çayda ödəməyə başlayırlar və nəticədə bu çayın suyu
çirkab, bulanmış bir hala gəlir. Allah bu çayı qorumadıqlarına görə onlara
dəhşətli xəstəliklər göndərir. Qövmün camaatı xəstəlik tapır. Bu xəstəlik
nəticəsində camaat zəifləyərək çox aciz bir hala gəlirlər. Buna baxmayaraq
onlar çayı zibilləməyə davam edirdilər və düşmənlər bu qövmün zəiflədiyini
artıq hiss etmişdilər və düşündülər ki, artıq vaxt yetişib onlara qalib gəlmək
olar. Düşmən hücumlara başlayır. Onları öz əsarətləri altına alaraq başlarına
istədikləri oyunu gətiritlər, mal-qaralarını məhv edir, dövlətlərini əllərindən
alır, ailələrini dağıdır, özlərini də zəlil bir vəziyyətə qoyurlar. Elə bir vəziyyətə
ki, artıq bu qövm çox zəifləmiş, heç bir sözləri də keçmirdi, heç bir şey də edə
bilmirdilər. O qövmlər istədikləri zülmü onların başlarına gətirirdilər. Bir gün
bu qövmün sağ qalmış adamları bir yerə toplanaraq: "Biz qərar verməliyik,
sözü bir yerə qoyub camaatımızı bu zülmkarlardan necə qurtarmağı
düşünməliyik". Bu fikirlərə əsasən qövmün camaatı üç yerə bölündü.
Birinci qrup: Bu qövmün cavan nəsli toplanır. (Qollarında güc, başda ağıl
olmayanlar). Onlar deyirlər: "Bizim bu vəziyyətə düşməyimizin səbəbi yalnız
düşmənlərimizdir. Onlar bizi bu hala salıblar. Biz onlara qarşı silah toplayıb
döyüşərək qalib gəlməyə çalışmalıyıq. Bu yolda ölsək də, məhv olsaq da,
kökümüz kəsilsə də belə onlara qarşı döyüşməliyik. Bu cavanların fikri idi.
İkinci qrup: Orta nəsil toplanır. Onlar deyirlər: "Xeyir biz onlara qarşı
vuruşa bilmərik. Biz zəif və çarəsizik. Hər bir vasitəyə əl ataq ki, özümüzü bu
xəstəlikdən təmizləməliyik. Özümüzü müalicə etdikdən sonra biz onlara qalib
gələ bilərik. Bu orta nəslin fikiri idi".
Üçüncü qrup: Bu qrup isə ağsaqqallardan ibarət idi. Dünya görmüş, saç
saqqalları bu yolda ağarmış insanlar idi. Onlar: "Bizim gücümüz yoxdur, biz
düşmənə qarşı nə ilə vuruşa bilərik? Bizim indi vuruşmağa taqətimiz yoxdur.
Çünki, xəstəlik bizi çox zəiflətmişdir. Bizim indi özümüzü müalicə etməyə də
Dostları ilə paylaş: |