TüLKÜ VƏ qurd
Yüklə 0,77 Mb. Pdf görüntüsü
|
—
Ә, insafdır ki, bu qədər qızılı ölülərə verib çıxıb gedək? Onlar geri qayıtdılar və ölülərin bircə qızıl pul üstündə hay- küyünü eşitdilər. Quldurlar elə bildi ki, qəbiristanlıqdakı bütün ölülər dirilib və qızılları aralarında bölüşdürürlər, amma kiməsə bir qızıl çatmayıb deyə vur-çatdasın salıblar. Quldurlar lap çox qorxub qaçıb getdilər. —
məyəcəyəm. — Oğru bir qızıl verəndən sonra bəy, ondan əl çəkib evinə getdi. İKİ AXMAQ İki dost küçədə, məscidin qabağında oturmuşdu. Yanla- rından bir atlı keçirdi, onlara çatanda salam verdi. İkisi də onun salamını aldılar. Atlı bir qədər ötüb gedəndən sonra onlar mübahisəyə başladılar. —
—
Yox əşi, o mənimlə salamlaşdı, — deyə o birisi etiraz etdi. Onlar çox mübahisə etdilər və axırda bunu atlının özündən xəbər almağı qərara aldılar. Amma atlı çoxdan uzaqlaşmışdı. Axırda onlar atlının dalınca yüyürməyə başladılar. Təngənəfəs ona çatıb yolun ortasında saxladılar və güclə nəfəslərini dərib, bir səslə soruşdular: —
Yolçu «lap axmaqdırlar ki» — deyə düşünüb dedi: —
Sizlərdən hansınız axmaqsınızsa mən onunla salamlaş- mışam.
Onda dostlardan biri tələsik dedi: —
Axmaq mənəm! —
Mən də axmağam, amma mən lap ayrı cür axmağam, — deyə o biri öyündü. Atlı gülməyini zorla saxladı: — Onda siz növbə ilə əvvəl biriniz, sonra o biriniz necə axmaq olduğunuzu nəql edin. Birinci dost danışmağa başladı: —
Bir vaxtlar mən məktəbdə müəllim idim. Bir dəfə şagirdlər su ilə dolu küpə baxıb, orada öz əkslərini görüblər. Onlar mənim yanıma qaçıb dedilər: «Baxın, cənab müəllim, tanımadığımız uşaqlar küpə girib suyu korlayıb». Mən hirslənib dedim: «İndi mən onların dərsini verərəm. Mən gedib onları qovum, siz də burada keşik çəkin. Әgər görsəniz ki, küpdən kiminsə başı çıxdı, düşün üstünə o ki var vurun. Mən küpün yanına gəldim, baxıb üstdən heç nə görmədim. Su az idi, küpün içinə girib baxdım, baxdım, gördüm heç kim yoxdur. Başımı qaldırmaq istəyəndə şagirdlər üstümə düşdülər, əllərinə nə gəldi başıma çırpdılar. İndi mən hey fikirləşirəm: mən axmağam, nə üçün o vaxt uşaqlara demədim: «Axı mən sizin öz müəlliminizəm». O öz hekayəsini qurtaranda atlı ikinci dosta müraciət etdi. O başına gələni danışdı: —
Bir dəfə mən xəstələnmişdim. Həkim gəldi, mənə baxıb dedi: «Sizə ət, yumurta yemək olmaz, pəhriz saxlayın! Qırx gün ancaq tez həzm olunan yeməklər yeyin». Otuz doqquz gün mən həkimin göstərişinə əməl etdim, dözdüm. Qırxıncı gün evdə səhər yeməyinə yumurta bişirmişdilər və məni də dilə tutdular ki, sən də ye. «Bir yumurta ilə heç nə olmaz». Mən yumurtanı soydum, elə təzəcə ağzıma qoymuşdum ki, həkim gəldi bizə. Mən qorxub yumurtanı ovurdumda saxladım və sakitcə oturdum. Həkim soruşdu: «Nə üçün sizin yanağınız şişib?»—mən əvvəlcə dillənmədim. Fikirləşdim ki, həkim onun göstərişini pozduğumu bilib məni töhmətləndirəcək. Nəhayət, dişim ağrıyır və yanağım da ona görə şişib» deyə həkimə cavab verdim. «Ay-ay-ay! İşlər pisdir!» — deyib həkim, iti bıçağını çıxardıb yanağımı yardı, ətrafa qan sıçradı. İndi hər dəfə yadıma düşəndə özümü danlayıram: «Mən nə axmaq adamam! O vaxt nə üçün həkimə ağzımda yumurta olduğunu deməmişəm». Atlı dostları dinləyib dedi: — Siz hər ikiniz də əməlli-başlı axmaqsız. O atını tərpədib yoluna düzəldi. YEDDİ AĞILLI Bir dəfə yeddi ağıllı vaxtlarını keçirib əylənmək üçün bazara gedir. Bazarda gəzib, gəzib acırlar. Onlar öz aralarında pul yığıb yeddi parç qatıq və çörək alır, kölgə bir guşəyə çəkilib yemək istəyirlər. Yeməkdən əvvəl əllərini yumaq istəyirlər. Sən demə yaxınlıqda su yox imiş. Onda onlardan böyüyü tədbir tökür: «Çaya qaçın. Bir vedrə su gətirin». Heç kəs yerindən durmur, bir- birinin üzünə baxırlar. Ağıllıların başçısı hirslənir: —
Ay tənbəllər! Kim əvvəlcə ağzını açıb bircə söz, lap yarım söz desə o, su gətirməyə gedəcəkdir. Ağıllılar oturub susurlar. Yanlarından bir dilənçi keçir və onlardan sədəqə istəyir. Ağıllılar cavab vermirlər. Dilənçi çox fikirləşmədən onların bir çörəyini, bir parç qatığını götürüb yeyir. Görür ki, heç biri dillənmir, onda ikinci çörəyi də yeyir. Beləliklə o bütün çörəkləri və qatıqları yeyir, ağıllılar isə elə hey susurlar. Onda dilənçi gülüb qabların dibində qalan qatığı ağıllıların üzünə sürtür və yoluna davam edir. Ağıllılar yenə də susub otururlar. Sonra ac bir it onlara yaxınlaşıb qabların, dibini, sonra onların üzünə yaxılmış qatığı yalayır, ağıllıların başçısına növbə çatanda itin dili onun ağzına girir. —
Get burdan! — Ağıllıların başçısı qışqırır. —
Dur, vedrələri götür, su gətir — qalan ağıllılar çığırışırlar. Amma baxıb görürlər ki, nə çörək qalıb, nə qatıq. ƏYRİ VƏ DOĞRU Qədim zamanlarda bir kənddə cavan bir oğlan yaşayırdı. Onu Doğru çağırırdılar. Bir atından başqa onun heç nəyi yox idi. O, bu kənddə, o kənddə iş axtarır, lakin tapa bilmirdi. Onda o, atını minib xoşbəxtlik axtarmağa gedir. Doğru gedir, gedir və piyada bir yolçu ilə rastlaşır. Söhbət edirlər. Doğru soruşur ki, o kimdir, haradan gəlib, haraya gedir? —
İş axtarmağa gedirəm. —
Sənin adın nədir? —
Әyri. Yüklə 0,77 Mb. Dostları ilə paylaş:
|