Türk bayrağini üRƏKLƏRİNDƏ
Yüklə 1,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
14 Hər birimizin axtarışda olduğunu unutmuşduq! Başımıza nələrin gəlməsini belə heç düşünmürdük. İmkansız bir axtarışla, çətin bir xəstəliyin arasında qalmışdıq. Sürgündən sürgünə atılmış bir millətin acılarının sonu görünmürdü. Milyonlarca türkün vətəni olan Azərbaycanın qara günlərdən qurtuluş izləri qaranlıqlar içinə itmişdir. Sel kimi nifrət, tufan kimi intiqam və ayaqdan düşmüş bir yaşam qığılcımı tən və tinimizi sarmışdı! Tanrım, sən ey tanrım! Bu millət nə istədi ki? Kimlərin payını istədi? İnsanlıqdan başqa nə istədi ki bu millət!? Qurdananın deyimilə desəm, “Gerçəyə Yahu”dan başqa nə istədi bu millət!? Maşallahxan əmi demişkən, “Səhər olsun, xoş olsun!” Hər gün olduğu kimi, İlyas əlində üç çörək (bu kəz taftun çörəyi) qapını döydü! Banu xala həyətdə olduğu üçün qapını açdı. İlyas öncə onun çörəyini verərək, bizə sarı gəldi. Olqa, sınıq farsca Banu xalanı çay-çörəyə çağırdı. Banu xala sevinərək bizə qatıldı. Banu xala ağ tellərini alnına tökmüş, çox sevimli bir Rəştli ağbirçək qadın idi! Təbrizdə Firqənin mərkəzində bir neçə Rəştli zabitlə tanış olmuşdum. Onlar çox səmimi, içdən inqilabçı idilər. Bildiyimə görə, qaça bilməyənləri edam etdilər, qaçanları isə, başçılarımızla canlarını götürüb qaçdılar! Genəl olaraq, Giləklər çox istiqanlı xalqdır. Banu xala da onlardan biri idi! İki həftə idi 15 ki, onun evində kira qalırdıq. Bu iki həftə içində ondan sevgidən başqa bir şey görmədik! İlk kəz olaraq beşimiz də Xanı Abad yolunu tutduq. Tez yetişməkdən ötrü, yolçu qoşaçına (faytona) mindik. Təbrizdən bu yana qoşaça mindiyim ilk kəz idi. Xani Abadda yerləşən atdaq- putdaq orduçu evləri gəzdik. Gülnaz xanımla dörd balasından iz- toz görmədik. Axşam olmuşdu. Ayaqlarımızda yürüyəcək gücümüz qalmamışdı. Başqa yandan isə, ac qurd kimiydik. Əlimizə nə gəlsəydi, yox demədən yeyəcəkdik. Beşimizin də durumu eyni idi. Biz bir yana, bu gənc türk balasının suçu nə idi! Nədən bizdən əl çəkib getmirdi! Onun dediyinə görə, bura qədər gəlmişkən, “Şuş” məhəlləsinə də baş vurmaqda yarar var idi. Orada bir çox türk ailəsi yaşayır. Şuşdan da əlimiz üzülərək döndük. Yaxından əzan səsi gəlirdi. Yalan danışmağı sevmirəm, o anda səcdə qılıb tanrıya yalvarmaq istəyirdim! Sanki, bütün qapıların bağlanmasını tanrı özü istəmişdi! Sinirlərimiz büs-bütün pozulmuşdu. Həmin əsnada qarşımızda “Tikan Təpə” adlı bir ciyərçi dükanı gördük. Maşallahxan ürəyimizin səsini həmən eşitdi! Ciyərçinin nəyi varsa, hamısını yedik! Son axşam müştərisi olaraq, özü də bizimlə masada oturdu. Ordan-burdan danışaraq, yeyib-içdik! Hesaba 16 gəlincə,“illah-billah olmaz, almaram, siz mənim öz qonağımsınız!” deyə çox israr etdi ciyərçi qardaş! Maşallahxan bu ağalığın qarşısında lotuluq göstərərək, bir beş tümənliyi zorla onun cibinə soxdu! Məqsədimizi Tehranın güneyinə doğru yönəltdik. Son ümidimiz Cavadiyə idi! Türklərin toplum yaşadığı yer! Mən Cavadiyənin adını Təbrizdə olarkən eşitmişdim. Seyid Cavad baba başda olmaqla, Azərbaycan Milli Hakimiyyətinin başçılarının Tehranda qaldığı yer burasıydı. Sonralar bu məhəllənin Milli Hakimiyyətimizin yıxılmasında nə böyük rol oynadığını Cabbar əminin gündəlik anılarından öyrəndim. O, böyük türk yazır: - “Cavadiyə məhəlləsində” rus, ingilis, fars birlikləri “Azərbaycan Türk Milləti”nin qarayazısını imzaladılar. Həmin bu Cavadiyədə, başda baba Pişəvəri olmaqla, başçılarımızın ağlını çaldılar. Onları, yaxından-uzaqdan basqı yapmaqla qara anlaşmaya çəkdilər. Antitürk rus, ingilis və fars bir araya gəlincə, Türk babalarımız dönüb qondarma azəri oldular! Bizə “Türkə Xər” deməyə zəmin yaradan babalarımızın azəri anlayışı siyasi aşamaya yüksəldi! Biz türk deyilik, bizi “türkə xər” ilgiləndirməz! Türk, türkiyəlidir, deyə uyan Firqə başçıları, rus ayısına öz ana-atalarından daha çox inandılar! Amma düşmənin 17 ən böyük niyyəti Türk varlığını Azərbaycan torpaqları üzərindən silmək idi! Onlar, güclü, qalib, ideolojik dövlətlər olaraq bunu bacardılar. Biz isə, keşkə, bağımsız bir məğlubiyyəti gələn nəsillərə ötürə bilsəydik!” Cavadiyə böyük, çox insanlı köhnə yaşam yeri idi. Yeni ilə köhnənin iç-içə olduğu bir geniş ərazidə hər dildə danışan var idi. Ancaq, oranın bir türk məhəlləsi olduğu daha çox gözə çarpırdı! Cavadiyədə dil problemi yaşamırdıq. Hətta, qalmaq gərək olduğu sürədə, orada yaşamağı tərcih edirdik. Yoxsul görünən çox uşaqlı ailə bu bölgənin ən gözə çarpan tablosu idi. Burası bizim və anbaan ayaqdan düşən Əmican üçün, habelə onun gözü yolda olan itmiş ailəsi üçün son şans sayılırdı. Əmicanın gözü açıq getməsin deyə, bütün dəlik-deşiklərə baş vururduq. Bir gün, on gün, yüz gün, önəmli deyildi! Təki bir yaşam bulmacasının ansızın sürəci dolmasın! Təki, ulusuna qarşı olmayan bir türk başçavuşun dirənc diləyi tükənməsin! Cavadiyədə axtardığımız ordu evlərini tapa bilmədik. Kimsənin bu evlərdən xəbəri belə yox idi! Ancaq, son aylar çox türk ailənin buralara köçdüyü dildə-dişdə gəzirdi. Artıq Cavadiyəni tanıyırdıq. Həftə boyunca çevrəni qarış-qarış gəzirdik. Yüklə 1,69 Mb. Dostları ilə paylaş:
|