Türk bayrağini üRƏKLƏRİNDƏ
Yüklə 1,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
197 demişdir. Ona görə, Əyaləti-Vilayəti Əncümənlərin yaranmasıyla geyri fars etniklərin öz doğma yurdlarında rahat və özgür yaşaması saxlanacaqdır. Habelə “Vilayəte Mütləqeye Fəqih” isə insanların iradəsini sıfırlamaqla, başda oturan diktarorun gücünü Tanrı qədər edəcəkdir. Ağanın son zamanlarda olan kəskin çıxışlarını durdurmaq üçün Xomeyni və başqa böyük ayətullahlar onun evinə getməsi də işə yaramamışdı. Ağa, iç və dış mediyada hər zamandan artıq Azərbaycan və Kürdistan muxtariyyatını müdafiə edərək, Xomeyni rejimini ağır durumda qoyurdu. Tehran mediyası isə hər gün Ağa Şəriyyətmədarıya qarşı ağır itihamlar işlədərək, Azərbaycanın dözümünü zorlayırdılar. Bu xəbərləri hər kəs kimi, arxadaşlarla mən da izləyirdik. Artıq, bizim də yönümüz bəlli olmuşdu! Xalq Müsəlman Partiyasının bütün əksiklərə rəğmən, üzərində inadla durduğu yeri parlament, yerəl şuraların istənilməsi biz tərəfdən də bəyinilmişdi. Mən, Rubab xanım və ağa Sərdar, Müstəqil Firqəçilər adına Xalq Müsəlman Partiyasının Təbriz mərkəzinə gedərək, Azərbaycan Demokrat Firqəsi orqanı adına yayılan “Azərbaycan” qəzetinin Şəriətmədari və Xalq Müsəlman Parityası ünvanına yaydığı düşməncə ifadələrini qınamışdıq. Üstəlik, Azərbaycanın özərk 198 olmasının yolunda onların yanında olduğumuzu bəlli etmişdik. Bu günə qədər gördüyüm ən böyük mitinq Namaz Meydanında düzənlənmişdi. Mitinqin bir ucu Bazar Ağızı, o biri ucu isə Əngəci Məscidinə qədər uzanmış, bir milyondan artıq insanın toplandığı təxmin edilirdi! İlk öncə danışıqlar arasında “Allahu əkbər” və salavat səslənsə də, sonradan çəpik çalma və ya “düzdü-düzdü” sözləri onların yerini aldı! Aşırı həyəcan içində istəklər oxunur, millət isə səs birliyilə “düzdü-düzdü” sözü ilə təsdiqləyirdi. Sevinc yaşından gözlərim dol-boş olurdu! Əlimdəki yaylığım cim-cilaq su olmuşdu! İndi ağlamayım, bəs nə zaman ağlayım! Bütün düşmənçiliklərə, ideoloji əsarətlərə qarşı ulusum bir daha ayaqdaydı! Azərbaycanın ürəyi Təbrizdə atırdı! Ayaqdayık deyə, Təbrizimin yumruğu Tehrana qarşı qalxmışdı! “Ey Göktanrım! Bu düşmənlik nə zamana qədər davam edəcək! Nə zaman Tehran mafiyasının qorxunc əli mənim ana vətənimdən çəkiləcək! Ey Göktanrım! Nə zaman ulusumun özgürlük diləyi bağımsız Azərbaycanın cümhur departamentinin baş bayrağına çevriləcək! Bu millətin çiləsi nə zaman bitəcəkdir! Ey Göktanrım!” Və sonunda Qumdan yayılan bir xəbər Azərbaycanı ayağa 199 qaldırdı. Təbrizdə bu xəbər bomba kimi partladı: “Ağanın evinə Xomeyniçilər tərəfindən yürüş edilib! Ölənlər və yaralı olanlar var! Damda qoruculuq edən, üç övlad atası 28 yaşlı bir təbrizli ilməkçi gənc qurşuna tuş gələrək, şəhid olub”! Güclü silahlı atışmadan sonra düşmən geri çəkilməyə məcbur olub! Ağanın durumu normaldır. Ancaq, hər an yeni hücüm ola bilər. Ağa Təbrizə gəlməyi düşünmür. Ağanın Qumdakı evi qoşatılmaqdadır! Xomeyni Ağa Şəriyyətmədarının ölüm hökmunu imzalayıb!” Bu olaydan dərhal sonra mən, Rubab xanım və ağa Sərdar Hökmavar məhəlləsində yerləşən Ayətullah Hökm Abadının evinə yollandıq. Təbrizə yayılan bütün birinci xəbərlər bu mərkəzdə toplanırdı. Bir də, hədəfimiz ilk kəz olaraq Ağanın Azərbaycanda olan ən yaxın təmsilçisilə görüşməyimiz idi. Hökmavaya gedən yollar tıkım-tıkım idi! Təbrizin vağzal yolunda olan trafikinin açılması gözlənilmirdi. Rubab xanımın məsləhətilə Sərdar bəy maşının yönünü Qonqa Başından Küçə Bağa, oradan isə Çeşmə Başına dəyişdirərək Axuni yolunu tutdu! Qarağac Axunı yolunda bütün maşınlar dayanmışdı. Bəlli olan Hökmavara qədər maşın park etmişdi. Biz də, başqaları kimi orada park edib ayaqda yürüməyə məcbur qaldıq. Millət 200 Hökmavara tərəf yürüyürdü! Millətimin içində olduğum üçün sevincimin həddi-hüdudu yox idi! O anda dünyanın ən gözəl duyğuları içində üzürdüm! Dünyanın heç bir canavarı artıq bu milləti yıxa bilməz! Millətimin birliyi varkən, nəinki İran adlanan yerin farsçı rasizmi, hətta dünyanın ən “vəhşi ayısı” olan rus belə, onu yenə bilməz! Yol boyu, mənə vurulan rus casusu damqasını düşünürdüm! Öz-özümə düşünürdüm ki: “Bir Azərbaycan türkü nə qədər rəzil, alçaq və manqurd olmalıdır ki, bu gözəl ulusuna deyil, rus “ayısı”na qulluq etsin!?”. Və nə qədər xoşbəxtəm ki, bu coşub-daşan millətimin bir kiçik parçasıyam! Nə qədər xoşbəxtəm ki, bu ulusun yolunda ailəmin qanını qurban vermişəm! O qanlar millətimə halal olsun! Keşkə, mənim də xalqımın bir Atatürkü olsaydı! Keşkə, bu ulusun da uğrunda bayraq olan öncüllərimiz olsaydı! Artıq yol getməyə imkan yox idi! On minlərlə ziyarətci Hökmavar məhəlləsinin geniş həndəvərini doldurmuşdu. Sinirli kütlə üsyan üçün bir bəhanə axtarırdı. Təkcə Təbrizdən deyil, Azərbaycanın çeşidli yerlərindən gələn toplum qatmanları əllərində təmsil etdiyi yer və sinif plakatları ilə mitinqə qatılırdılar. Ordunun çoxlu əskəri və zabiti də mitinqin içinə sızmışdırlar! Böyük Ayətullah Şəriətmədarinın şəkilləri əldən-ələ Yüklə 1,69 Mb. Dostları ilə paylaş:
|