209
hazırlanırlar. Millət harda varsa, biz də ordayıq. Səmədlərin,
Behruzların qaldırdığı al bayrağı Sazmanın və Tudənin
xəyanətlərinə qurban vermərik!
Tehranda Azərbaycana qarşı böyük oyuna başlanmışdı! Öncədən
planlaşmış ssenari gündəmə gəlmişdi. Xomeyniçi, Tudəçi,
Fədaiçi, Macahidçı, Şəriətmədaridan dönmüş alverçi kəsim
alanları Ağa Şəriətmədariyə qarşı olmazın ittihamları irəli
sürürdülər. Bu qrupların təkcə ortaqlığını Ağa Şəriətmədari və
Azərbaycan düşmənliyi oluşdururdu! Şəriətmədari Amerika
İmperiyalizminin amili, Azərbaycan isə inqilabçı Xomeyniyə
qarşı təxribat alanı kimi propaqanda qonusu olmuşdu! Xalq
Müsəlman Partiyası birbaşa CIA əlilə yaranmış, əks-inqilab
qurumudur. Bu qurum yaşadıqca, qudsal İslam Cümhuriyyəti
ciddi təhlükə qarşısındadır! Bu Partiyanın təməl gücü Təbriz
qərargahında olduğu üçün, Təbrizi əks-inqilabçılardan
təmizləmək gərəkdir! Bu ortaq propaqanda, Azərbaycanın haqlı
istəklərini
Amerika
casusluğu
adlandırırdı.
Ayətullah
Şəriətmədari bu baxışlara istizahla yanaşaraq Məşhəd şəhərindəki
bir görüşdə belə deyir: “Amerikanın 3 milyon casusu”!!!
Farsçı rejimin silaha sarılması gündən-günə artırdı! Daş Mağazası
Komitəsi, Şəriətmədarçıların, Amerikanın işğal olunmuş
210
konsulluğu isə, Xomeyniçilərin hərbi qərargahı olmuşdur. Bu iki
mərkəzin bir-birinə çox yaxınlığı Təbrizin mərkəzi xiyabanlarını
tam bir savaş alanına çevirmişdi! Mən Səlimlə birgə Ayətullah
İrani ilə görüşəndən sonra, Daşmağazaları Komitəsinin İmdad
qrupuna əlavə olunduq.
Xalq Müsəlman Partiyasının istəyilə yenidən Televiziyanın ələ
keçirilməsi ön plana keçmişdi! Nə olursa-olsun Təbrizin Radio-
TV-si millətin əlində olmalı idi. Keçmiş televiziya mərkəzinin
alıb-verilməsindən 25-20 gün keçirdi. TV mərkəzinin əldən
verilməsilə, Azərbaycanın haqlı səsi Təbrizdə boğulub qalmışdı!
Xalq Müsəlman Partiyası TV kanalının ələ keçirməsilə
Azərbaycanda bütün orqanların millətə təslimini öz stratejisi elan
etmişdi! Bu, neçə aylardan bəri üsyançı millətimizin ürək istəyi
idi!
Dey (yanvar) ayının ortalarında dörd bir yandan Təbriz TV
mərkəzi əhatə olundu. Millətin silahlı qüvvələri ilə farsçı rejimin
Xomeyniçi pasdarları arasında ağır atışma başladı. İki tərəfdən də
ölənlər oldu. Millətin sıralarında döyüşən bir Fədai çirik şəhid
oldu. TV yenidən bizim əlimizə keçdi! TV-nin yayın sistemi
işdən düşmüşdü! Orda olan uzmanların çalışması sonuc
verməyincə, bəlli oldu ki, təxribat bayırdandır. Biz, o günün
211
axşamı Daşmağazalara dönər-dönməz TV-nin Xomeyniçilərin
əlinə düşməsini eşitdik. Bu xəbərin dərin üzüntüsü millətin
dirənişində böyük olumsuzluq yaratdı! Rejim yaraqlıları ətraflı
yürüşlərə başladı! Bir neçə günün içində onlarca XMP-na bağlı
komitə, Tehran dövləti əlinə düşdü! XMP-nın bir çox başçısı
aradan yox oldu! Gəncliyimin ən acı anılarını bu yaşımda bir daha
yaşayırdım!
Milləti yalqız buraxıb qaçan başçılar!
Artıq son hücumların zamanı çatmışdır. Rejim Təbrizdə milləti
ikiyə bölməyi bacarmışdı! Bütün xiyavanlarda, küçələrdə daş
davası davam edirdi. Bu isə, Tehranı sevindirirdi. Getdikcə
gücümüz azalırdı. Tehran və başqa yerlərdən yaraqlı inqilab
pasdarları (qorucular) Təbrizə axınırdı. Hardasa millətin balaları
sıxışmış durumdaydı. Dey ayının sonlarına doğru hava
soyuyurdu. Artıq küçələrdə durmaq əliyalın dirənişçilər üçün
çətinləşmişdı. Dirənişçilərin harda duracağı bəlli olmurdu.
Xomeyni Hizbullahının yürüşü daha çox şəhərin mərkəzinə sarı
yönəlirdi. Dirənişçilərin əsas qayəsi Münəccim Xiyabanında
yerləşən Xalq Müsəlman Mərkəzini və şəhərin mərkəzində olan
İrani Komitəsini qorumaq idi. Ancaq hər an keçdikcə yeni silahlı
212
dəstələrin xomeyniçilərə qoşulmasıyla dirənç meydanı daralırdı.
Ən sonunda gözlənilən gün çatdı. Xalq Müsəlman Partiyasının
qurucuları qaçdılar. Millət əliyalın qalaraq, tehran rejiminin
qarşısında ümidsiz dirənişə qalxdı. Pasdarlar Partiya mərkəzini
raket atəşinə tutdular. Bizim olduğumuz “Daşmağazaları
Komitəsi” ağır itgidən sonra dirəncdən düşdü. Mənimlə birlikdə
Səlim və Barış “Barnavak” yolu ilə, Rubab və Əşrəfin olduğu evə
qaçdıq!
Özümü dimdik ayaqda sandığım altı-yeddi aylıq ana Təbriz
öyküm də sona çatmaqda idi. Həyatımın axışı yenə də əlimdən
çıxmışdı. Qarşıma nə gələcək xoş gələcək!!!
Tehranın farsçı rejimi edamlara başladı. Birinci gecə qurşuna
bağlananların xəbəri sabah tezdən qəzetlərdə yayımlandı.
Panfars-şiəçi rejim, Azərbaycan Türk Millətinin qanına susamış
olduğunu dünyaya göstərmiş oldu!
On gün evdən çıxmadık. Ondan sonra isə qaçaq yolla Türkiyəyə
keçməmiz məsləhət göründü!
Şaxtalı bir gecədə dizə qədər qarlı cığırları aşaraq, İraqla
Türkiyənin kəsişdiyi yerə yetişdik. İnqilabçı iki kürd bələdçinin
213
yardımıyla Səlimlə mən Türkiyə yolunu tutduq! Son olaraq, qurd
ürəkli Əşrəf, Rubab və Barışı bağrıma basaraq hünkür-hünkür
ağlamağa başladım. Boğazımın hıçqırığına dözəməyən uşaqlar da
mənimlə birlikdə ağlamağa başladılar. Alışqan olduğum dramatik
sağollaşmaya son verərək o üçü İraqa, Səlimlə mən isə, Türkiyəyə
doğru yollandıq. Üç aslanım iri addımlarla ölkəmin torpaqlarını
geridə buraxaraq bəlirsizliyə doğru irəliləyirdilər. Yerimdə
donaraq, onların gedişini izləyirdim. Ürəyimdən qopan üzüntüm
dodaqlarımın arasından süzərək dilə gəlirdi:
“Yolunuz açıq olsun Qurdanaların, Cabbarların, Kişixanların
igid balaları! Yolunuz işıqlı olsun köçəri durnalarım!
Əlvida nisgillərin tükənməz bulağı canım Azərbaycanım! Xoşca
qal, diləklərimim biricik yiyəsi türk ulusum. Bir daha ulusumun
umudları sürgünə düşdü! Sürgün Umudlar!
(1980-2002) İsveç-Yöteborq!
Ağ qanadlarını yam-yaşıl çəmənlərin üzərinə sərmiş Yöteborq
çəminin bir şehli səhərində Səlimlə qollarımızı köksümüzə sərib,
qarşıdan lam-lam axan meşə sularının axışına baxırdıq. Yazın bu
Dostları ilə paylaş: |