Türk bayrağini üRƏKLƏRİNDƏ
Yüklə 1,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
222 dolaşırdım! Artıq təklik mənim üçün ən yaxın yoldaş idi! Mənimlə yalqızlıq iki qopulmaz ruhla bədən olmuşduq. Cəvanşirlə Olqanın tək ruh, tək can olduğu kimi! Gözəl Yöteborq 1999-cu ili 2000-ci ilə bağlamaq üçün şənlik içində par-par yanırdı. Azərbaycan Dərnəyi də bu gecənin adına böyük şənlik keçirirdi. O gecə, ömrümün ən al-alvan gecəsini yaşadım. Azərbaycan Dərnəyinin lokalı insanlarla dolmuşdu. İnsan uzun zamandan sonra özünü soydaşlarının içində necə duyursa, mənim də duyğum tam elə idi. Doğmalarımla birlikdə sanki bir əfsanəvi gecə keçirirdim. Belə zamanda içməyəcəyəm, nə zaman içəcəyəm! O gecə, əlimə gələni içdim! Saat 24-də Yeni ilin başlanğıcı ilə bağlı göy üzünün 10 dəqiqə işıq içində yanacağını deyirdilər. Biz hamımız səbirsizliklə 2000-ci ilin necə girəcəyini gözləyirdik. Ancaq, hanı o bəkləyiş! Ömrümdə ilk kəz, sərxoş olaraq bayılmış, gözümü 12 saat sonra xəstəxanada açmışdım! O gündən sonra, Azərbaycan Dərnəyi mənim adresimə çevrildi! Hər gün Azərbaycan Dərnəyinə gedirdim. Bəyim xanımın yoxluğunu dərnək büs-bütün doldururdu. Gecələr geç vaxta qədər dərnəkdən tanışdığım yaşıdlarımla keçirirdim. Hər həftə sonu dərnəyə gələn yeni ailələrlə də tanış olurdum. Çevrəmdə olan bu 223 ailələri yaxından tanımağa can atırdım. Belə istiqanlı davranış qarşılıqlı olduqda, daha sevincli olurdum. Toplum içində “Cəvanşir əmi” deyə səslənməkdən qurur duyurdum! Bəzi zamanlar özümü Cabbar əminin yerinə qoyurdum! Saçlarımın bəmbəyaz olması, yalnızlıq və yardımsevər insan olduğum üçün sevilən birisi olmuşdum! İyirmi illik susqunluq sürəcini bitirmək yoluna düşmüşdüm! Ancaq daha gec idi! Ayaqlarım yerdən qalxmırdı. Gözlərimin işığı olduqca azalmışdı. Hafizəmin çəkimi qalmamışdı. Evdən çıxıb dərnəyə gəldiyimdə çox yorulurdum. Keşkə 20 ilimi geri qaytara bilsəydim. Keşkə, bu zaman içində Firqənin adsız qəhrəmanlarına - atama, anama, Cabbar əmiyə olan vəfa borcumu yerinə yetirə bilsəydim! Keşkə, Qurdananın qurd sevgisini, bağrından qopan “Yahu”sunun gerçək fəlsəfəsini yeni nəslimizə çatdıra bilsəydim. Keşkə, sürgündə birlikdə olduğum gerçək qəhrəmanların yaşadıqları hər anı dünyanın “insan-insan” bağıran mərkəzlərinə çatdıra bilseydim. Keşkə, “29 Bəhməni”, “Xalq Müsəlmanı”, “Ağa”nın Xomeyni diktaturasına yox dediyi üçün, farsçı rejimin telekanallarında ağladılmasını, işgəncə olunub şəhid edilməsini dünyanın kor gözlərinin qarşısına sərə bilsəydim. Keşkə, Uca Tanrım, Göktanrım gözlərimə biraz işıq, barmaqlarıma biraz güc, beyinimə biraz açıqlıq, iradəmə biraz inad, ömrümə isə biraz fürsət versəydi. Bu 224 dünyadan susqun, durğun, usanmış gedərsəm əgər, ulusumun qarqışı mütləq məni tutar! Artıq qalan ömrümü sizə, ey sevgili millətim, ey sevgili dağım- daşım, vətənim, sizə verməyə çalışacağam! Ta ölənə qədər!!! “Təbriz”dən “Yöteborq”a, 1945-dən 1980-ə! Çox gec olduğunu bilirəm! Barmaqlarımın qələm tutmaqda zorluq çəkdiyini də hiss edirəm! Ancaq içimdə tükənməz ülvi bir “Mən”in də olmasını unutmuram! Məni yaşadan o “Mən”, yaşadıqca mənə zaval yoxdur demək! Mən Göktanrımdan bu sətirləri yazmaq üçün fürsət diləmişəm! Mənim adil, qulçuluğa qarşı çıxan, bir insan boyu yaşayacaq, öləcək, diriləcək Göktanrıma inamım sonsuzdur! Bu fürsəti mənə verəcəyinə əminəm! Nə olursa-olsun, içimdə yaşayan Göktanrımın hüceyrəsi olan “Mən” ilə birlikdə boyun borcumu ulusuma ödəyənədək yaşayacağam!... ...Və sonun sonunda Cabbar əminin SAVAK əlinə düşdüyü əl yazmalarından yadımda qalanlarını eynilə sizə çatdırmaq istəyirəm. Qoy gərçək qəhrəmanlarımızın ulusuna olan 225 rahatsızlığımı yeni nəsilimiz oxusun, bilsin, özünə yol xəritəsi etsin! Cabbar əminin əlyazmalarından: “1941-ci ilin yazında Təbrizin Dəvəci Bazarının arxa küçələrinin birində 10-15 ortayaşlı arxadaşlarımla bir araya gəldik. O toplantıda Bakıdan gələn iki zabitlə bir şəxsi qardaşımız da bizimlə birlikdəydilər. Toplantının hədəfində təkcə bir məsələ dayanmışdı. Yaşca məndən bir az böyük olan Mir Qəmbər ağa sözü açdı”: Mir Qəmbər Ağa: Dəyərli qardaşlar bura toplanan hər kəs əmin soydaşdır. Buna şübhəmiz olmasın. Burdakı danışıqların burda qalacağından arxayın ola bilərsiniz! Son illərdə türk düşməni Stalinin əmrilə türk varlığına qarşı böyük cinayətlər üz vermişdir. Güneydə gedən olaylardan Quzeyin, Quzeyinsə hadisələrindən Güneyin xəbəri yoxdur. Arxadaşlar! Stalin Quzeydə, Rza şah isə, Güneydə türk sözünü yasaqlamışlar! Bu iki türk düşməni niyə eyni hədəfə vururlar! Bunların türkdən başqa düşmənləri yoxdumu? Arxadaşlar, türk kökdü, yaşam fəlsəfəsidir, bəlləkdir, beyindir, yöntəmdir, dildir, kültürdür, tarixdir, ulusdur! Bu insanlıq düşmənləri türk adı altında bizi bunlardan qoparmaq istəyirlər! Arxadaşlar, əziz soydaşlar, Azərbaycan sözsüz ki bizim 226 qudsal torpağımızdır. Sözsüz ki, ana torpağımıza canımızı verərik. Ancaq bizim kökümüzü qurutmaqla nə Azərbaycan qalar, nə də vətən! Bizim davamız türk davasıdır. Düşmənlərimizin ağlına diqqət yetirməliyik. “Kommunizmə, kök, soy, boy etgi buraxmaz! Bizim baxışımız milli deyil, sinfidir” deyən Lenin və Stalinin tapşırığı ilə milyonlarla Sovet vətəndaşını xalq düşməni adıyla qara torpağa sərirlər. Bunların çoxunluğu qeyri-ruslardır. Öz kökünə bağlı olan millətçi kəsimdir. Azərbaycanın payı çox dəhşətli görünür. Ya Güneydə türk uşağının boynuna “Türk Xər” noxtası asılır! Minlərcə aşağılama siyasəti uyqulanır. Güneydə türklərin sayca çox olması, farsları qorxutsa da, Quzeydə çoxunluq olan rusların edam maşını dayanmadan kəsir-biçir! Bu iki dövlət türk millətinə qarşı öz millətçiliyini gücləndirərkən bizim aydınlarımızın “azəri” qusuntusu hardan qaynaqlanır arxadaşlar!? Nədən öz əlimizlə rusların, farsların dəyirmanına dən tökürük? Nədən öz kökümüzü qazmaqla məşğuluq? Millət özünü cəddən bə cədd türk bilərkən, nədən illərini Rza Şahın dustaqlarında keçirən mübariz arxadaşlar, Kəsrəvi kimi xayinlərə uyaraq, türk sözünü yerdən-yerə vurur qondarma “azəri” duzağına düşürlər! Rus-fars qardaşlığı, türk varlığına Yüklə 1,69 Mb. Dostları ilə paylaş:
|