Türk bayrağini üRƏKLƏRİNDƏ
Yüklə 1,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
218 kimi qurcalamazdı kəsin! Çünki, mənim yaşamımla Olqanın yaşamı eynidi. Bəlli ki, hər yaşam öyküsü onu yaşayan üçün yox, yaşamayanlar üçün maraqlıdır. Mən də Bəyim xanımın yaşamını bilmədiyim üçün onun öyküsünü sevə-sevə dinləyirdim. Onun öyküsündə İran deyilən yerdə yaşayan türklərin eyni alın yazısına sahib olduqları aydınca görünürdü. Azərbaycanda yaşayan bir türkün, Qaşqay elində yaşayan bir türklə yaşadığı eynilik, çeşidli salonlarda səhnə alan bir teatr pyesinə bənzəyirdi, mənimlə Bəyimin öyküsü! İsveçə gəldiyim ilk ayların bulantısından sonra, yaşama olan umudumu böyük ölçüdə əldən verməyə başladım. Həftənin yeddi gününü sinir gərginliyi ilə keçirirdim. Təbrizdən çıxdığım günə lənət edirdim. Keşkə qalıb millətimin düşmənləri əlində edam olsaydım. Keşkə mən də atam, qardaşım, əmim və şəhid arxadaşlarım kimi faşist panfarsizmin qarşısında dim-dik durub millət və vətən adına ayaqda can versəydim! Qurulub Avropaya gəldiyimin adını yaşam qoyacaqsamsa, ölüm olsun bu yaşama!... Günü-gündən özümü birbaşa hiss edirdim. Kimsənin dostluğunu qəbul etmirdim. Nə bahasına olursa-olsun dönməyi düşünürdüm! İran-İraq savaşından yana dövlət orqanlarının başının qal olmasını düşünürdüm. Belə durumda, vətənə dönəcəyimin az 219 riskili olduğunu düşünürdüm. Aylarca buna bənzər fikirlərlə qorxumu yenməyə çalışırdım. Dönmə yollarını uzun-uzun düşünürdüm! Yavaş-yavaş mənim qorxuya deyil, qorxunun mənə qalib gəlməsini qəbul etməyə başladım. Anladım ki, bütün bunlar sadəcə darıxmaqdan irəli gələn sərsəmlərdir! Mənim buraya gəldiyimin təməlində qorxu yatmışdı. Büs-bütün qorxu! Mən yaşamla ölüm arasında olan yılmazlığı çözəmədiyim üçün burda idim. Hər kəs kimi, ölümdən qaçmaq üçün mücadilə edirdim. XMP-dən sonra başverənlərin hamısı yaşmaqlı bahanalardan başqası deyildir! İç mənimlə çöl mənimi birləşdirəmədiyim üçün bu gün buralardaydım! Buna bir çox nədən yükləmək gərəkməzidi. Mən, varsayım edamdan qorxuya düşdüm! Xalq Müsəlman Mərkəzinin və Daşmağazalarının çöküşündən sonra Tehran qəzetlərində yan-yana qanına bələşmiş soydaşlarımı, səngərdaşlarımı gördüyümdə qorxunun dərin çalarlarını bütün varımla duydum! Bu qorxunu Səlim, Əşrəf, Rubab, Barış deyil, mən öz-özümə yaşatdım! O gənc arxadaşlar da mənim yaşadığım qorxunu yaşadıqları üçün doğma torpağı düşmənə buraxıb qaçdılar! Onlar da, öz qorxularına yenildilər! Qısası, özümü ortaq dəyərlər içində anlamağa çlışırdım. “Arada suç varsa, suçlu aranar!” məntiqilə özümü qorxudan siyirmək 220 istəyirdim! Özümdən küsməyin anlamsız olduğunu düşünməyə başlamışdıq. Niyə ki, ömür boyu zillətə, sürgünə uğramış həsrətli bir milli kimliyin özündən küsməsi son bir trajedi olur kəsin! Bizim ulusun dönüb-dolaşma sevgisi sonsuzdur. Örnək alacaq keçmişlərimizə baxınca çoxunun son məzarı ana torpaqlardan uzaqlardadır. Yerində qalıb ağır daş olan örnək babamız barmaq sayıdır. Şah İsmayıldən sonra bütün Səfəvi şahları, Qacar şahları, Səttarxan, Şəriətmədari və bir çoxları öz milləti və torpağının dışında dünyalarını dəyişdilər. Çünki, biz öz torpağımızdan qaçmaqda yüngülayaq millətik! Mən, Səlim, Əşrəf və minlərcə bizim kimilər öz babalarımız övladı deyilikmi? Bizdə, torpağı təslim etmək bir gələnək olmuşdur! Yaşam dadlıdır. Bu dadı ancaq bir kərə dadarsan! Biz, demək ki, yaşam boyu bu dadı heç dadmadığımız üçün, buralara qədər gəldik! Əlbəttə, yaşam bir seçimdir deyənlər də vardır! Bu deyimə görə, seçimin ən doğrusu bütün insanların vazgeçməz haqqıdır. Bu seçim üçün bir ovuc torpaq deyil, bütün dünya sənin vətənindir deyənlərin sayı da az deyil! Gəncliyimdə Bakıdan Təbrizə gələn bir çox siyasətçinin ağzından bir söz əskik olmurdu: “Sosializm Vətəni”! O zaman da, indi də bu vətənin haralarda olduğunu anlamadım. Ancaq bir gərçəyi gördüm ki, siyasi hava dəyişincə “Sosializm Vətəni”nə dönən qardaşların ardından bayram edən fars faşizmi, on minlərcə 221 Güneyli əliyalını qurşununa və dar ağacına düzdü! Demək vətənlilər üçün sosializm vətən, vətənsizlər üçün sosializm dar ağacı və qurşun olurmuş! Yox, inadla dar ağacını qəbul etmərəm, deyənlərə isə bir yol qalır: Cihanvətənli olmaq! Mən, öz taleyimdən küsərsəm nə olar, küsməzsəm nə olar! Bundan sonra qorxumu qınamaqla deyil, onu qəbul edərək, içimi fərah tutmalıyam! Beş-on günlük qürbət yaşamını sürmək üçün bütün ağ-bozundan uzaq qalmalıyam! Yetər artıq! Bir neçə il dostluq edəndən sonra qızlarının önərisilə Xatun Bəyimlə ortaq evə daşınıb, illərcə bir yatağa baş qoyduq! İkimiz də əməkli olduğumuz üçün əlimizə gələni xərcləyirdik. Bununla belə, pulun yarısından çoxu əlimizdə qalırdı. Yaşımız olduqca irəliləmişdi. Bəyim xanımın tansiyonu çox yüksək olurdu. O, zaman-zaman bölgənin ən önəmli xəstəxanası olan Salqreniskada yatırdı. Bu yaşımda yenə yalnız qalacağımdan qorxurdum. Sonunda qorxduğum başıma gəldi! Xatun Bəyimin ölüm xəbəri xəstəxanadan gəldi! Azərbaycan Dərnəyində yas törəni keçirildi. İsveç toplumu 2000-ci ilin gəlməsini böyük coşqu ilə qarşılamağa hazırlanırdı. Bir neçə ay qalandan Yöteburq şəhərinin üzərində işıq saçan göy qurşağı quraşdılılmışdı. Hər gecə pəncərənin arxasında saatlarla göy qurşağı ilə birlikdə Yöteburqun səmasını Yüklə 1,69 Mb. Dostları ilə paylaş:
|